Σαν καλά παιδιά και φανατικοί θαυμαστές των reality shows, καθίσαμε το βράδυ της Κυριακής αναπαυτικά στον καναπέ μας, παραγγείλαμε σουβλάκια, κατεβάσαμε την εφαρμογή του Rising Star κι ανοίξαμε την τηλεόραση όλο ανυπομονησία περιμένοντας σαν μανιακοί να παρακολουθήσουμε το νέο talent show της ελληνικής τηλεόρασης, που εκ πρώτης όψεως από το trailer του, μας κέρδισε την προσοχή και το ενδιαφέρον.
Ωστόσο, όχι μόνο δεν κατάφερε να μας κρατήσει καθηλωμένους, αλλά μας παρακίνησε να αλλάξουμε κανάλι και να μην το ξαναδούμε πότε!
Από πού να το πιάσω και πού να τ’ αφήσω;
Πολλά επικοινωνιακά λάθη, φλυαρία, ανόητα αστεία και μέτριοι τραγουδιστές είναι μερικά μόνο από τα συστατικά αυτής της ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ αποτυχίας.
Σίγουρα δεν είμαστε κριτικοί τηλεοπτικών προγραμμάτων, αλλά σαν απλοί τηλεθεατές έχουμε να πούμε ότι το Rising Star δεν κατάφερε να «σηκώσει τον τοίχο» στις προτιμήσεις μας, αφού μας παρουσίασε ένα χλιαρό κι αρκετά βαρετό θέαμα.
Ας ξεκινήσουμε με τους παρουσιαστές. Ένας υπερφλύαρος Γιώργος Λιάγκας, που προσπαθούσε μανιωδώς να γεμίσει τον τηλεοπτικό χρόνο και να φανεί πιο άμεσος κι οικείος στους τηλεθεατές, ρωτώντας την οικογένεια του κάθε υποψήφιου για προσωπικές εμπειρίες και βιώματα. Από την άλλη, η κατά τα άλλα γλυκιά Καλομοίρα φαινόταν ξεκάθαρα πως περιοριζόταν στον ρόλο της στα backstage, ενώ ας μη γελιόμαστε, μπορεί να μας αρέσει αυτό το κράμα ελληνικής κι αμερικάνικης γλώσσας, αλλά δεν νομίζω πως θα το καταλάβει κι η γιαγιά στο χωριό!
Η κριτική επιτροπή, παρόλα αυτά, ήταν το μεγαλύτερο λάθος του show. Δεν υπήρχε συγχρονισμός, μιλούσαν ο ένας πάνω στον άλλον και κυρίως φλυαρούσαν χωρίς ουσία. Μας προέβαλλαν διαρκώς τις δουλειές τους, τα νέα τους άλμπουμ και τα κέντρα που εμφανίζονται, ενώ κανείς δεν τους ζητούσε κάτι τέτοιο. Μας κούρασαν οι φτιαχτές κόντρες του Ρέμου και της Βανδή και φυσικάάά, ο Χρήστος Μάστορας. Όχι μόνο δεν ήταν αστεία αυτά που έλεγε, αλλά πετούσε και διάφορα άσχετα σχόλια καθ’όλη τη διάρκεια του show. Ας αφήσουμε ασχολίαστη την αυτενέργεια του να τραγουδήσει ένα τραγούδι του, πριν εμφανιστεί ο υποψήφιος.
Για το τέλος, αφήσαμε τους υποψηφίους, οι οποίοι όχι μόνο ήταν πολλοί μέτριοι φωνητικά, αλλά δεν εντυπωσίασαν και σαν προσωπικότητες.
Για να μην είμαστε κι άδικοι, πάρα ταύτα, το σκηνικό, ο τοίχος και τα φώτα που έδιναν μία διάσταση αμερικανικού τηλεοπτικού προγράμματος, ήταν το κάτι άλλο.
Κρίμα λοιπόν που τα πρόσωπα δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις υψηλές προδιαγραφές αυτού του σόου.
