ΣΧΕΣΕΙΣ & ΣΕΞ

Αν έρθεις αυτό το πρωινό της Κυριακής, θα είμαι ευτυχισμένη

Δεν είχε ποτέ σημασία για μένα με ποιον θα περάσω το βράδυ του Σαββάτου μου, αλλά με ποιόν θα μοιραστώ το πρωινό της Κυριακής… Όσο για τις υπόλοιπες μέρες, τις καθημερινές, αυτές είναι ίσως κι οι πιο εύκολες. Βυθίζομαι στην ρουτίνα των πραγμάτων και δε μου λείπεις. Νιώθω πως ξαναβρήκα τον χαμένο μου εαυτό, πως […]

Κλεοπάτρα Μπράιτ

15 Ιουλίου, 2017

Δεν είχε ποτέ σημασία για μένα με ποιον θα περάσω το βράδυ του Σαββάτου μου, αλλά με ποιόν θα μοιραστώ το πρωινό της Κυριακής…

Όσο για τις υπόλοιπες μέρες, τις καθημερινές, αυτές είναι ίσως κι οι πιο εύκολες. Βυθίζομαι στην ρουτίνα των πραγμάτων και δε μου λείπεις. Νιώθω πως ξαναβρήκα τον χαμένο μου εαυτό, πως επιτέλους είμαι ελεύθερη! Μπορώ να ασχοληθώ με όλα εκείνα που με ευχαριστούν, ξοδεύοντας ατελείωτες ώρες και να μη νιώθω καθόλου την απουσία σου.

Δε σου άρεσε που κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, ήθελα να διαβάζω τον αγαπημένο μου λογοτέχνη. Έλεγες πως όσο ήσουν δίπλα μου, δεν ήθελες να αποσπάται η προσοχή μου από κάτι άλλο. Ακόμα και με το χορό που ήθελα να ασχοληθώ, είχες τις αντιρρήσεις σου. Ο χορός, μου έλεγες, δεν είναι για μένα, είναι για μικρότερες ηλικίες κι ας προσπαθούσα να σε πείσω για το αντίθετο.

Τώρα μπορώ να χορεύω δύο ώρες τη μέρα, χωρίς κάποιος να με αποθαρρύνει και χωρίς τύψεις που δεν περνάμε αρκετό χρόνο μαζί. Και για δες! Κάθε τρεις μέρες τελειώνω κι από ένα καινούριο βιβλίο. Και το σπουδαιότερο; Βρήκα τη δουλειά που τόσο καιρό ονειρευόμουν!

Μου έκανες τελικά καλό που έμεινες μακριά μου.

Η Παρασκευή ήταν ανέκαθεν μέρα που περνούσα με τις φίλες μου. Ladies’ night, μου έλεγαν. Αυτό δεν έχει αλλάξει. Βγαίνουμε μέχρι το επόμενο ξημέρωμα, τραγουδάμε δυνατά στη μέση του δρόμου φωνάζοντας πως η ζωή μας δε θα γινόταν να έχει πάρει καλύτερη τροπή. Πάντα ανυπομονούσα για τα βράδια της Παρασκευής. Είναι η μοναδική μέρα που μπορούσαμε να βγούμε όλες μαζί, όπως κάναμε στα σχολικά μας χρόνια.

Και κάπου εδώ, έρχεται το Σάββατο. Οικογενειακή μέρα θα έλεγα. Ψώνια, τραπέζια, οικογενειακές συναντήσεις κι ιστορίες από τα παλιά. Μα όταν βράδιαζε, εσύ με περίμενες στην είσοδο του σπιτιού μου. Πάντα καθυστερούσα. Ήθελα να είμαι για σένα, η πιο όμορφη από όλες. Κι όταν κατέβαινα, πηγαίναμε να συναντήσουμε την κοινή μας παρέα και να απολαύσουμε το ποτό μας στο αγαπημένο μας στέκι. Θα ήθελα να σου ομολογήσω πως ούτε το Σαββατόβραδο μου λείπεις.

Όταν έρχεται όμως, εκείνο το πρωινό ξύπνημα της Κυριακής, μου λείπεις όσο τίποτα άλλο.

Κάθε Κυριακή ξυπνούσαμε μαζί. Και μέχρι να ανοίξεις τα μάτια σου, καθόμουν δίπλα σου και σε χάζευα. Σε πείραζα και σκεφτόμουν πως δε γίνεται να είσαι τόσο όμορφος, δε γίνεται να είσαι δικός μου. Ποτέ δεν ήθελα να είμαι το μεθυσμένο μήνυμα του Σαββάτου σου. Είμαι από τους ανθρώπους που δίνουν σημασία στις «καλημέρες». 

Κι όταν εσύ ξυπνούσες, με μισάνοιχτα μάτια, με τραβούσες κοντά σου για να με αγκαλιάσεις και να μου ψιθυρίσεις στο αυτί «Είμαι πολύ τυχερός που σε έχω δίπλα μου. Καλημέρα». Κι εγώ κάθε Κυριακή σε αγαπούσα λίγο περισσότερο κι ήξερα πως εδώ ακριβώς που βρίσκομαι, στο πλάι σου, εκεί ανήκω.

Και τώρα; Κάθε Κυριακή ξυπνάω με έναν κόμπο στο στομάχι. Κάποια πρωινά σε ψάχνω στο άδειο μαξιλάρι στο κρεβάτι. Άλλες φορές; Σε φαντάζομαι δίπλα μου, ώστε να καταφέρω να ηρεμήσω.

Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: λείπεις εσύ κι οι Κυριακές μου είναι άδειες.

Γι’ αυτό σε παρακαλώ, έλα αυτό το Κυριακάτικο πρωινό. Άσε με να σου πω όλα όσα δεν πρόλαβα, να σου θυμίσω πώς ήταν τότε που εμείς ήμασταν ένα. Δώσε μου αυτήν την ευκαιρία.

Μα για ποια ευκαιρία μιλάω; Εσύ δε μας έδωσες καν μια πρώτη ευκαιρία, γιατί ποτέ δεν αφέθηκες ουσιαστικά. Έλα αγκάλιασε με και νιώσε πώς είναι να μπαίνουν όλα τα κομμάτια στη θέση τους.

Γνώρισα πολλούς που με κοίταξαν όπως εσύ. Ίσως και με μεγαλύτερη στοργή, με μεγαλύτερη ειλικρίνεια. Κανέναν όμως δεν κοίταξα όπως εσένα.

Γι’ αυτό έλα μην αργείς. Πες μου όλα τα μυστικά σου και τη Δευτέρα το πρωί θα κάνουμε πως τίποτα δε νιώσαμε…

 

OUR20s

ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Υπολογισμοί που κάνουμε κι ας μην μας άρεσαν ποτέ τα μαθηματικά

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET