Πολλές φορές αδυνατούμε να καταλάβουμε πόσα πράγματα «κερδίζαμε» όταν ήμασταν μικροί, μέχρι να ενηλικιωθούμε και να βγούμε στο στίβο της πραγματικής και σύγχρονης πεζής καθημερινότητας. Εκεί τίποτα δεν είναι εύκολο και σίγουρα τίποτα δεν μας έρχεται έτοιμο σαν μασημένη τροφή. Ωστόσο, όταν ήμασταν παιδιά θεωρούσαμε κάποια πράγματα τόσο δεδομένα που δεν πέρναγε καν από το μυαλό μας ότι κάποια στιγμή θα τα χάσουμε εντελώς!
Πάμε να ρίξουμε λοιπόν μια ματιά σε μερικά από αυτά:
1. Να έχουμε το φαγητό μας έτοιμο.
Δεν ξέρω κι εγώ πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που κάποιος μου ετοίμαζε το κολατσιό. Τώρα καταλαβαίνω πόσο επίπονο αγώνα χρειάζεται για να ξυπνήσεις δύο ώρες νωρίτερα και να φτιάξεις το κολατσιό για τα παιδιά σου. Λυπάμαι, που όταν ήμουν μικρή δεν το εκτίμησα και το θεωρούσα δεδομένο, ενώ έπρεπε να έχω πει ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στη μητέρα μου, που το έκανε αυτό κάθε μέρα.
2. Να ξυπνάμε νωρίς το πρωί χωρίς να νιώθουμε κουρασμένοι.
Ειλικρινά, δεν ξέρω πως τα πιτσιρίκια σηκώνονται από τις 7 το πρωί κι έχουν πάντα τόόόόόόση όρεξη κι ενέργεια που μπορούν να πάνε σχολείο, να παίξουν, να φωνάξουν και να τραγουδάνε όλη μέρα. Εγώ σηκώνομαι στις 12 το μεσημέρι κι ακόμα νιώθω ένα κουρέλι με αποτέλεσμα να γυρνάω από καναπέ σε καναπέ για κανένα δίωρο μέχρι να πάρω τα πάνω μου. Πραγματικά μου λείπει εκείνη η εποχή που μπορούσα να ξυπνήσω αμέσως και να μη χρειάζομαι διπλή δόση καφέ για να λειτουργήσω σαν άνθρωπος.
3. Να πιστεύουμε ότι όλα μας τα όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα.
Θεωρώ πως αυτή η πεποίθηση είναι που σε κατατάσσει ακόμα στην παιδική ηλικία. Μπορεί να ακουστεί σκληρό αλλά όταν μεγαλώνεις κι αρχίζεις να δουλεύεις ή να σπουδάζεις ή και τα δύο μαζί, καταλαβαίνεις πως για να γίνουν πραγματικότητα ΟΛΑ σου τα όνειρα πρέπει να κοπιάσεις πολύ, χωρίς αυτό να σημαίνει απόλυτα πως θα ικανοποιήσεις στο έπακρον τις επιθυμίες σου.
4. Να κάνουμε συνέχεια καινούριους φίλους.
Όταν είσαι παιδί, είναι σίγουρα πολύ πιο εύκολο να κάνεις καινούριες παρέες. Πηγαίνεις μέχρι την πλατεία της γειτονιάς και παίζεις μαζί με όλους, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι μικρότερος ή μεγαλύτερος σου και στο τέλος καταλήγετε κολλητοί. Αυτό, παρόλα αυτά, δεν συμβαίνει κι όταν μεγαλώνεις. Αν πας σε μία καφετέρια και πιάσεις την κουβέντα σε έναν άγνωστο, κατά πάσα πιθανότητα θα σε περάσει για τρελό/ή.
5. Να διαβάζουμε με ευχαρίστηση.
Δεν ξέρω αν συνέβαινε και σε εσάς, άλλα προσωπικά, όταν ήμουν μικρή, γυρνούσα σπίτι και περίμενα πως και πως να φάω, για να τρέξω στο γραφείο για «διάβασμα». Σίγουρα τώρα αυτά που διαβάζαμε μικροί μας φαίνονται πανεύκολα, αλλά η όρεξη που είχαμε τότε δύσκολα επιτυγχάνεται και τώρα, που πάμε με μισή καρδιά να διαβάσουμε για την εξεταστική!
6. Να μην ανησυχούμε για το τι σχέδια θα κάνουμε για το ΠΣΚ.
Σαν παιδί δεν είχα το άγχος των χρημάτων, του να κλείσω τραπέζι και να βρω με ποια άτομα θα βγω. Τα ΣΚ μου ήταν διασκεδαστικά και άκρως αυθόρμητα. Δεν υπήρχε σχέδιο και προγραμματισμός, γιατί δεν ήταν αυτό που πράγματι με ενδιέφερε.
Μήπως να γίνουμε πάλι παιδιά; 
