Αν δεν πόνεσε ήδη αρκετά η καρδιά σας παρακολουθώντας τη χώρα να καίγεται, η απελπισία ενός 19χρονου για το μέλλον του, πιστεύω θα σας δώσει να καταλάβετε για τα καλά τι συμβαίνει αυτές τις μέρες.
Η αλήθεια είναι ότι βλέπουμε τις τραγικές εικόνες, και σαν τρίτοι, που δεν επηρεαζόμαστε άμεσα από αυτές, θρηνούμε το τώρα. Παρακολουθούμε τις φλόγες να καίνε τα δάση και τις κατοικίες αποσβολωμένοι, γνωρίζοντας όμως ότι το βράδυ θα επιστρέψουμε στο σπίτι μας και στις δουλειές μας. Έχουμε στις σκέψεις μας τους ανθρώπους που χάνουν περιουσίες, αλλά μεθαύριο θα τους ξεχάσουμε πάλι, γιατί θα έχουμε υποθέσει ότι έχει βρεθεί λύση. Δε θα έμειναν στο δρόμο, θα σκεφτούμε…
Αυτό όμως δεν είναι το μόνο κακό που μπορεί να τους βρει. Και η περίπτωση του 19χρονου από την Εύβοια, μας το κάνει ξεκάθαρο. Η απόγνωση ενός νέου ατόμου, που όπως λέει έχει μεγαλώσει στο χωριό αλλά απ’ ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να συνεχίσει σε αυτό, είναι οι άλλες απώλειες που φέρνουν οι πυρκαγιές και στις οποίες ξεχνάμε να δώσουμε σημασία. Ναι, το σπίτι μπορεί να ξαναχτιστεί (όπως κάποιοι δήλωσαν ελαφρά την καρδία), αλλά το πράσινο που κάηκε και από το οποίο βιοπορίζονταν πολλοί άνθρωποι, δε θα επανέλθει τόσο εύκολα.
«Πώς να ζήσουμε; Εμείς ασχολούμαστε με ξύλα, αγροτικές δουλειές. Πώς να ζήσουμε; Αυτά τα πράγματα θα γίνουν μετά από 30-40 χρόνια, τότε θα είμαι 60 χρονών», αναρωτιέται ο 19χρονος στις κάμερες του Open, που βλέπει όλη του τη ζωή να γυρίζει ανάποδα.
Αναγκαστικά πρέπει να βρω μία άλλη λύση. Να φύγω, να πάω στην Αθήνα. Να βρω μία άλλη δουλειά.
Ο ίδιος, μαζί με κατοίκους του χωριού, φαίνεται να έχει μπει στη μάχη κατά των φωτιών, αφού εκτός των άλλων οι άνθρωποι της Εύβοιας έπρεπε να αντιμετωπίσουν σε πολλές περιπτώσεις μόνοι τους την πυρκαγιά. Όχι μόνο έβλεπαν τη ζωή τους να καίγεται, δεν έβρισκαν καν ανταπόκριση στις κραυγές βοήθειας. Τα αποτελέσματα αυτής τη προσπάθειας μικρά μπροστά στην τεράστια καταστροφή, και οι μαύρες σκέψεις για το αύριο που ξημερώνει αναπόφευκτα χτυπούν.
Όταν πια σβήσουν οι φωτιές και ηρεμήσει η κατάσταση, εμείς θα γυρίσουμε στην καθημερινότητά μας. Αυτοί όμως θα πρέπει να ξεκινήσουν από το μηδέν.
