Οι φοιτητικές εργασίες δεν πρόκειται να μας αφήσουν ποτέ σε ησυχία. Οπως και το διάβασμα της εξεταστικής. Ιδίως τώρα τον Ιανουάριο, που πλησιάζουν όλες οι καταληκτικές ημερομηνίες του εξαμήνου, είναι δεδομένο ότι πλησιάζει και το …κύκνειο άσμα μας! Βέβαια, καλό είναι να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να παραδεχόμαστε πως φταίμε, αφού τα αφήνουμε όλα τελευταία στιγμή και βάζουμε νέφτι στον κώλο για να μαζέψουμε τα ασυμάζευτα…
Ας δούμε όμως τα στάδια που περνάμε όλοι οι φοιτητές το τελευταίο 10ήμερο κάθε εξαμήνου, μέσα από τα μάτια των αγαπημένων μας Pokemon:
#1 H ημερομηνία παράδοσης εργασιών πλησιάζει και δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα ούτε για τα θέματά τους
Β Ο Η Θ Ε Ι Α
#2 Oπότε τρέχουμε στη βιβλιοθήκη, μπας και πετύχουμε κανέναν συμφοιτητή να μας διαφωτίσει
Όχι οτι βλέπουμε φως στο τούνελ…
#3 Επόμενο βήμα, παρακολουθούμε καμιά διάλεξη μήπως και σταυρώσουμε κανένα SOS της τελευταίας στιγμής
Αποτέλεσμα; Μια από τα ίδια…
#4 Μα πώς να συγκεντρωθείς στα λεγόμενα του καθηγητή, όταν όλο το αμφιθέατρο μουρμουρίζει τα δικά του;
Μα να θες να προσέξεις και να μην μπορείς…
#5 Oπότε βάζουμε το στυλό πάνω στο χαρτί και όπου μας βγάλει
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία άλλωστε…
#6 Όταν διαβάζουμε τι έχουμε γράψει, συνειδητοποιούμε οτι αραδιάζουμε τη μία μαλακία μετά την άλλη
Η προσπάθεια είναι που μετράει ωστόσο.
#7 Ο συνολικός αριθμός λέξεων που έχουμε περάσει στις σημειώσεις δεν ξεπερνάει τις 150
The struggle is real!
#8 Oπότε αρχίζουμε να μανουριάζουμε γιατί αφήσαμε ένα ακόμη εξάμηνο να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας
Όχι οτι στο επόμενο θα διορθωθούμε, αλλά κουβέντα να γίνεται…
#9 Kάπου εκεί καταθέτουμε τα όπλα κι αρχίζουμε να ασχολούμαστε με οτιδήποτε άκυρο υπάρχει
Ή το ρίχνουμε στο φαγητό…
#10 Φτάνουμε σε σημείο να επιστρέφουμε σπίτι για να καθαρίσουμε το δωμάτιό μας
Ειλικρινά, πού φτάσαμε;
#11 Μέχρι να σε πάρει τηλέφωνο η μητέρα σου και να σε ρωτήσει «πόσα μαθήματα χρωστάς;» και «πόσα θα δώσεις αυτήν την εξεταστική;»
Είναι ανάγκη να μας πατούν μονίμως στον κάλο;
#12 Το χειρότερο απ’ όλα όμως, είναι το γεγονός πως όλοι οι φίλοι και γνωστοί είναι σε καλύτερη μοίρα από εμάς…
Ειδικά αυτός ο Νίκος της κυρα Τούλας απ’ απέναντι!
#13 Εκεί το ποτήρι ξεχυλίζει και φτάνουμε στο σημείο να σκεφτούμε την ολοκληρωτική παραίτηση
Και στην τελική, τι καταφέρνουν όσοι παίρνουν το πτυχίο; Όλοι σερβιοτόροι καταλήγουμε…
#14 Πάμε, μια τελευταία προσπάθεια!
Στρώνουμε κώλο και φροντίζουμε να τελειώσουμε για αρχή, όσες εργασίες προλαβαίνουμε.
#15 Εδώ που τα λέμε, τι έχουμε να χάσουμε;
Το πολύ να κοπούμε σ’ ένα μάθημα που ούτως ή άλλως θα …κοβόμασταν.
#16 Ανατρέχουμε στις σημειώσεις του εκάστοτε καθηγητή, για να καταλάβουμε τι θα τον εντυπωσίαζε τόσο στην εργασία όσο και στο διαγώνισμα του εξαμήνου
Παλιά μου τέχνη κόσκινο…
#17 Κι εντελώς ξαφνικά μας πιάνει ένας οίστρος…
Πώς γίνεται αυτή η όρεξη για διάβασμα να εμφανίζεται μόνο όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι; Δηλαδή σε ολόκληρο το υπόλοιπο εξάμηνο, δε γουστάρει να φανεί λίγο;
#18 Άμα πάρουμε και μερικές σημειώσεις από την Κατερίνα που κάθεται πρώτη σειρά, θα είμαστε κομπλέ…
Κοίτα να δεις που όλα τα τούνελ έχουν …φως τελικά!
#19 Kοίτα να δεις που και την εργασία παραδώσαμε και το 5αράκι μας γράψαμε…
Υπάρχει Θεός. Και είναι μεγάλος. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ!
#20 Ας πάμε σπίτι για ύπνο. Σε 5 μήνες και 27 ημέρες ξανά…
Είναι απλά τα πράγματα. Στρατηγική που κερδίζει, δεν αλλάζει!
