Τα τρομακτικά παιχνίδια είχαν πάντα ξεχωριστή θέση στη νεανική μας ψυχαγωγία!
Πάντα είχε πλάκα να μαζευόμαστε σαν παιδιά και να παίζουμε στο Playstation κάτι spooky, με τα φώτα σβηστά! Ο τρόμος και το ψηφιακό παιχνίδι έχουν ιδιαίτερη σχέση! Ειδικά απ’ τις αρχές των 00s, όπου η τεχνολογία άνθισε!
Η γενιά μας ήταν πολύ τυχερή σ’ αυτό, μιας και πέσαμε σε χρονικές συγκυρίες όπου τα videogames «ενηλικιώθηκαν» τεχνικά και πλέον μπορούσαν να δώσουν πολύ πιο ρεαλιστικές εμπειρίες στα τολμηρά παικτάκια!
Και στα ευαίσθητα χρόνια της εφηβείας με τις έντονες ορμόνες, οι βραδιές που παίζαμε τέτοια games, είχαν χαρακτήρα event!
Θυμηθήκαμε, ξαναπαίξαμε και μαζέψαμε μια δεκάδα από τα κλασικότερα παιχνίδια που μας έκαναν να… χεστούμε κανονικά και να κοιτάμε πίσω μας σαν παρανοϊκοί, αρκετά μετά αφότου κλείσαμε την κονσόλα!
#1
Silent Hill (1999)
Παιδάκια, σκοτάδι, ομίχλη, απόκοσμοι ήχοι… η πρώτη επίσκεψη στη θρυλική πόλη είχε τα αγνότερα του τρόμου υλικά! Δίνοντας έμφαση στο ψυχολογικό horror και βάζοντας το Κακό να παραμονεύει σε κάθε γωνία, ανέβασε ψηλά τα στάνταρ του είδους κι έχτισε μια ανεκτίμητη κληρονομιά για το gaming!
Παρά τους περιορισμούς του Ps1 (ή και χάρη σ’ αυτούς), αυτό το αριστούργημα πλημμύριζε την οθόνη μας εφιάλτες, χάρη σε μια ατμόσφαιρα για σεμινάριο! Το 2 και το 3 έσκιζαν εξίσου, αλλά μετά… κλάφτα συνονόματε!
#2
Resident Evil (remake, 2002)
To ReSi είναι ο πρωτομάστορας του «πρέπει να ‘σαι το γενναίο παιδί της γειτονιάς για να το παίξεις αυτό» και αντικειμενικά, το ριμέικ του Νο1 (που θα το βρεις πλέον και σε Ps4 ή X-Box One) ήταν το τρομακτικότερο!
Εκθαμβωτικό αισθητικά και φοβερά αγωνιώδες, το ξεκίνημα της σειράς έκανε εκατομμύρια gamers να ιδρώνουν τρέχοντας (ή κουτσαίνοντας) μακριά από πεινασμένα ζόμπι κι εξακολουθεί να δοκιμάζει τις αντοχές σου!
#3
Project Zero 2 (2003)
Μέχρι σήμερα, δεν έχω καταφέρει να παίξω μόνος μέχρι τέλους κάποιο παιχνίδι της σειράς Project Zero! Όλα τους είναι για πολύ μαζόχες!
Σε έβαζε στα πιο στοιχειωμένα γιαπωνέζικα χωριά, σου έδινε μια κάμερα και σου έλεγε «αν δεν θες το φάντασμα να σε σκοτώσει, βγάλ’ το κοντινή φωτογραφία»! Εδώ θα ‘θελα να δω πόσο το ‘χει η ψηλομύτικη γενιά του Instagram!
#4
The Suffering (2004)
Απ’ τα πιο καλτ παιχνίδια των 00’s, το Suffering είχε για ήρωα έναν θανατοποινίτη που σαν να μην έφτανε η καταδίκη του, έπρεπε και στο πρώτο του βράδυ στη φυλακή να επιβιώσει από ορδές αφηνιασμένων τεράτων!
Άρρωστο, βίαιο, brutal, ζοφερό και με soundtrack που δύσκολα θα άκουγες αργά τη νύχτα, το παιχνίδι σε κρατούσε συνεχώς στην τσίτα, δίνοντας νέο νόημα στη φράση «της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες»!
#5
Doom 3 (2004)
Με την επέλαση του σημερινού Doom (που δικαίως μοσχοπουλάει), δυστυχώς πολλοί ξεχνούν πόσο μπροστά απ’ την εποχή του ήταν το Νο3!
Με τους κορυφαίους φωτισμούς μέχρι τότε σε παιχνίδι, το τρίτο μέρος της εμβληματικής σειράς σε έστελνε στον πλανήτη Άρη, που βρισκόταν υπό… δαιμονική κατάληψη! Ακόμα και με το οπλοστάσιο που είχες διαθέσιμο, τίποτα δε σε προετοίμαζε για την αγωνία του να επιβιώσεις εκεί μέσα!
#6
F.E.A.R. (2005)
Όσες σφαίρες, αυτόματα ή χειροβομβίδες κι αν κουβαλάς, τίποτα δε σε γλυτώνει απ’ τα νεύρα της μικρής Alma! Το πιο creepy κοριτσάκι των videogames, σου πάγωνε το αίμα κάθε φορά που εμφανιζόταν, κάνοντας το F.E.A.R. ένα απ’ τα πιο πολυπαιγμένα games της εποχής του!
Πέρα από αυτό, το παιχνίδι προσέφερε hardcore δράση με δυνατότητα να σταματάς το χρόνο για να ξεπαστρεύεις τους εχθρούς σου σαν αληθινός badass… μέχρι να ξαναδείς τη μικρή και να κλαις σαν νήπιο!
#7
Condemned: Criminal Origins (2005)
Φεύγοντας απ’ την παράδοση που ήθελε τους παίχτες να αντιμετωπίζουν τις απειλές από απόσταση, το Condemned σε έβαζε να πλακώσεις ή να πλακωθείς απ’ τους εχθρούς σου σώμα με σώμα!
Παρακολουθώντας τα πάντα μέσα απ’ τα μάτια ενός ερευνητή ακραίων εγκλημάτων, το παιχνίδι σε ανάγκαζε να δεις στα ίσα τους φόβους σου, με κάθε χτύπημα να μεταδίδει αληθινό πόνο, που κυριολεκτικά έτσουζε! Και ποιος ξεχνάει την σκηνή με εκείνες τις καταραμένες κούκλες βιτρίνας;;
#8
Dead Space (2008)
Πάνω που δε θα μπορούσες να νιώθεις πιο μόνος κι ανήμπορος στο διάστημα, εδώ σε βάζουν να χειρίζεσαι έναν κακομοίρη μηχανικό σε διαστημόπλοιο, το οποίο γίνεται μπουφές παραμορφωμένων νεκροζώντανων!
Το Dead Space αγαπήθηκε γιατί αντικατόπτριζε τέλεια την απεραντοσύνη του σύμπαντος, βάζοντάς σε στη μέση μιας κόλασης χωρίς καμία διαφυγή! Αρκεί να παίξεις με ακουστικά, γιατί αλλιώς χάνεις τη μισή εμπειρία!
#9
Amnesia: The Dark Descent (2010)
Ίσως το τελευταίο πραγματικό horror classic, σε μια αλησμόνητη εμπειρία που ποτέ δεν ξεχάσαμε! Ήσουν αβοήθητος, άοπλος και μπορούσες μόνο να κρυφτείς κάθε φορά που η (ασχημομούρα) απειλή βρισκόταν κοντά!
Χωρίς jump scares, χωρίς φασαρία, αλλά με απλό gameplay και μια αίσθηση ανημποριάς, συν τα πυκνά σκοτάδια των ερειπίων που είσαι παγιδευμένος, σου ‘κανε το νευρικό σύστημα σμπαράλια και γέννησε άπειρους μιμητές!
#10
P.T. (2014)
Φτιαγμένο σαν “Playable Teaser” για ένα παιχνίδι που τελικά δεν έγινε ποτέ (
), το PT επαναπροσδιόρισε την αξία της λέξης «demo» και μας χάρισε μια σύντομη, αλλά φρενήρη βόλτα σε ένα σπίτι «μολυσμένο» από μια σοκαριστική τραγωδία, προκαλώντας ατελείωτα καρδιακά παγκοσμίως!
Εξερευνώντας τους αμυδρά φωτισμένους διαδρόμους του, ερχόσουν φάτσα-φόρα με κλάματα μωρών, διεστραμμένες εικόνες και μια τρελή μαλάκω που ήθελε να σ’ αγκαλιάσει… πολύ σφιχτά! Όλα αυτά, με φωτορεαλιστικά, αψεγάδιαστα γραφικά που σου μετέφεραν ανόθευτα κάθε τρομάρα!
