Πρόσφατα έπεσε τυχαία στην αντίληψή μου χάρη στα social media, μία εικόνα με βασική λεζάντα «Δεν είμαι ρατσιστής» σε μεγάλα, γαλάζια, πατριωτικά γράμματα και όλως περιέργως σε απολογητικό θα έλεγε κανείς τόνο, ενώ ένα τεράστιο «όμως» διακοσμούσε το υπόλοιπο της φωτογραφίας εξηγώντας όλους εκείνους τους λόγους για τους οποίους οι «κακοί» ξένοι είναι υπόλογοι για πολλά εγκλήματα και γι’ αυτό θα έπρεπε άλλωστε να φύγουν από τη χώρα.
Το νόημα της εικόνας; Εγώ δεν είμαι ρατσιστής, είμαι ρεαλιστής και προστατεύω την πατρίδα.
Κανείς δεν υποστήριξε ότι το να αγαπάς και να προστατεύεις την πατρίδα σου σε κάνει δακτυλοδεικτούμενο. Κάθε άλλο. Από την υπερβολική αγάπη σου για την πατρίδα, όμως, κάπου φαίνεται ότι έχασες την αγάπη σου για τον άνθρωπο (προσοχή τον άνθρωπο γενικά όχι μόνο τον Έλληνα, γιατί στο μυαλό σου κάπως πρέπει να ταυτίστηκε η ανθρωπότητα με την ελληνική ιθαγένεια). Οι προθέσεις σου δεν είναι κακές, μπορούν όμως να προβούν επικίνδυνες.
Κατ’ αρχάς, στο κείμενο της φωτογραφίας που απαριθμεί τα εγκλήματα των ξένων γίνεται μία άστοχη ανάμειξη μεταξύ μεταναστών, προσφύγων και τζιχαντιστών.
Λυπάμαι, αλλά το επιχείρημα «ΣΦΑΖΕΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΝ… ΑΡΝΙΑ! Μετά κρατάτε τα κεφάλια τους και αλαλάζετε!!!» δεν με πείθει, όσα κι αν είναι τα θαυμαστικά. Τι θα έλεγες στους ανθρώπους που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, την οποία αγαπούν όπως κι εσύ τη δική σου, για να ξεφύγουν ακριβώς από αυτούς που «κρατούν κεφάλια και μετά αλαλάζουν» και με ποιο δικαίωμα τους ταυτίζεις με τον χειρότερο εφιάλτη τους;
Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μόνο «θολό» σημείο του κειμένου. Όλα τα επιχειρήματα είναι γενικόλογα ή αναφέρονται σε μεμονωμένα περιστατικά. Δεν αντιλέγω, εγκλήματα από ξένους έχουν διαπραχθεί. Είναι γεγονός και είναι φυσικό, γιατί είναι άνθρωποι και όπως σε όλους τους ανθρώπους υπάρχουν οι τίμιοι, οι αξιοπρεπείς κι οι ηθικοί κι από την άλλη, οι ακριβώς αντίθετοι. Τι σε κάνει, όμως, να πιστεύεις ότι τα ίδια και επαχθέστερα εγκλήματα δεν έχουν διαπραχθεί κι από Έλληνες;
Μπορεί να απαντήσεις πως δεν ανέχεσαι να καταστρέφουν την πατρίδα σου. Συμφωνώ και σε αυτό. Έχεις το δικαίωμα της νόμιμης ποινής. Γιατί όμως, ποτέ στο παρελθόν δεν διαμαρτυρήθηκες για το ελληνικό έγκλημα; Γιατί ποτέ καμία δημοσίευση στα social media να μην αναφέρεται σε κλοπές, ληστείες, βιασμούς από Έλληνες; Ίσως να ξεχνάς μάλιστα, πως σε ορισμένους Έλληνες οι μικροκλοπές που δεν γίνονται αντιληπτές από τις αρχές, ο τραμπουκισμός και ο βανδαλισμός θεωρούνται «μαγκιά». Καταδίκασε το έγκλημα και την ανηθικότητα, όχι γενικόλογα ανθρώπους.
Ξέρεις, λοιπόν, ποια είναι η πιο επικίνδυνη έκφανση του ρατσισμού; Αυτή που καθησυχάζεις τον εαυτό σου ότι δεν είσαι ρατσιστής. Όταν μαθαίνεις να ρίχνεις τις ευθύνες πάντα στους άλλους, γιατί δεν αντέχεις να καταδικάσεις τον εαυτό σου. Λυπάμαι και πάλι, αλλά παραμένεις ρατσιστής.
Ούτε εμένα με πειράζουν «το χρώμα σου κι η προέλευσή σου» όπως λες κλείνοντας το κείμενο σου, με πειράζουν όμως τα λόγια και ο τρόπος σκέψης σου.
