Όποιος αγαπάει αληθινά, δεν τα παρατάει έτσι εύκολα. Η αγάπη δοκιμάζεται στα δύσκολα και εσύ έφυγες στην πρώτη δυσκολία. Δεν έχεις μάθει να προσπαθείς για κάποιον άνθρωπο, παρά μόνο για τον εαυτό σου. Δεν αντέχεις την πίεση, τις φωνές και τα δράματα είπες.
Αλλά ξέρεις ποια είναι η αλήθεια; Δε θέλεις να ταράξεις την ησυχία σου και τη βόλεψή σου. Δεν αντέχεις να ταρακουνηθεί η μιζέρια σου. Και πώς να αλλάξει ο ψεύτικος κόσμος που έχεις δημιουργήσει στο μυαλό σου και ζεις εκεί;
Δεν προσπάθησες για κάτι τόσο δυνατό και αληθινό σαν το δικό μας «εμείς», γιατί είσαι φτιαγμένος για τα λίγα.
Δεν εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους, διότι δε θες να νιώθεις ευάλωτος στα χέρια τους. Αλλά διάολε, παρά τις άμυνές σου εγώ ήμουν δίπλα σου! Σε άκουγα και υπέμεινα καρτερικά τις τόσες ανασφάλειές σου! Θα γινόμουν η ασπίδα σου. Δε θα επέτρεπα να σε πληγώσει κανείς, αρκεί να με άφηνες… Αν δεν ήσουν τόσο δειλός θα ένωνα όλα τα σπασμένα σου κομμάτια. Θα γινόμουν κάθε ολόκληρο στα μισά σου! Αγάπη χρειαζόσουν μονάχα, το ξέρω! Αγάπη, υπομονή και ασφάλεια.
Πόσα «όλα καλά» σου ήταν αληθινά; Πόσες στιγμές προσπάθησες πραγματικά και όχι για να μου κλείσεις τα μάτια;
Μοναδική σου έγνοια είναι τι θα πει ο κόσμος. Και πώς να αρνηθείς μια έξοδο με την παρέα σου για να κάτσεις αγκαλιά μαζί μου; Σε καταλαβαίνω, αλήθεια! Άλλωστε, μέχρι εκεί μπορούσες. Δεν είναι όλοι για όλα μωρό μου και γι’ αυτό δε σου έδωσα εκείνη την καταραμένη ευκαιρία που ζήτησες.
Πρέπει όμως να παραδεχτείς ότι προτού μου τη ζητήσεις, εγώ σε κυνήγησα! Κάθε βράδυ έπεφτες στο κρεβάτι σκεπτικός και εγώ σε αγκάλιαζα τόσο σφιχτά για να μη μου φύγεις. Δε σε ρωτούσα τι είχες, ήξερα. Σε ήξερα καλύτερα κι από τον εαυτό σου!
Και ήθελα να σου δώσω τα πάντα. Ήσουν το δικό μου πάντα, για πάντα. Σε αγαπούσα άνευ όρων.
Εσύ άραγε θα μάθεις ποτέ τον ορισμό αυτού του ρήματος; Αγάπη δεν είναι οι βόλτες σε πολυσύχναστα μέρη, ούτε τα γλυκόλογά σου τις στιγμές που αισθάνεσαι εσύ μόνος. Αγάπη είναι να δίνεις ό,τι ζέστη έχει απομείνει στην καρδιά σου, παρά το ψύχος μέσα σου.
Κι εγώ το έκανα. Γιατί ήθελα μονάχα να χαμογελάς…
Μη με ρωτήσεις γιατί έχω βγάλει όλες τις άμυνες μου απέναντί σου. Δεν έχω άλλα αποθέματα, κουράστηκα. Προσπάθησα τόσο, που εξαντλήθηκε κάθε κουράγιο μου. Ήσουν ο άνθρωπός μου, αλλά εγώ ήμουν για εσένα ένας από τους πολλούς. Δεν σταμάτησα να προσπαθώ μάτια μου, απλά απομακρύνθηκα, ελπίζοντας η απουσία μου να κάνει μεγαλύτερο θόρυβο από την παρουσία μου. Κι αν όχι, δεν πειράζει, τουλάχιστον θα προσπαθήσεις να σταθείς στα πόδια σου.
Μην γκρινιάζεις και μην προσπαθείς να αποτρέψεις την απόφασή μου. Όλα στη ζωή είναι άλλωστε επιλογές. Οι άνθρωποι που κρατάμε, τα ψέμματα που ξεστομίζουμε, τα λόγια που αφήνουμε μισά, οι τρίτοι που εισβάλλουν στη ζωή μας και τα συναισθήματα που κρύβουμε στην πιο σκοτεινή γωνιά της καρδιάς μας.
Και θες να σου πω και κάτι; Για μένα η προσπάθεια είναι που μετράει. Κι ας μη βγει πουθενά. Τουλάχιστον θα νιώθεις καλά με τον εαυτό σου.
Εσύ κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια; Δε σε βασανίζει η προσπάθεια που δεν έκανες; Δεν μπορούσες κάτι τόσο σοβαρό, είπες. Έπρεπε να ζήσεις περισσότερες εμπειρίες και να νιώσεις περισσότερους ανθρώπους. Μα μάτια μου, ο έρωτας έρχεται μονάχα μια φορά στη ζωή μας. Αν καταφέρουμε να τον κρατήσουμε, είμαστε τυχεροί. Αν πάλι όχι, τότε θα μάθουμε να ζούμε με στοιχειωμένες σκέψεις και φαντάσματα.
Τελικά ήσουν ο λάθος άνθρωπος την σωστή στιγμή και μια τέτοια διαπίστωση σε κανένα δεν αξίζει…
