Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, παρ’ όλο που περνάμε καθημερινά χρόνο μπροστά από έναν καθρέφτη ή μια κάμερα βγάζοντας selfies, δεν ξέρουμε πώς δείχνουμε στ’ αλήθεια.
Κάτι υποψιαζόμαστε βέβαια κάθε φορά που μας βγάζει κάποιος μια αυθόρμητη φωτογραφία ή βίντεο, αλλά επιμένουμε να θεωρούμε ότι πρόκειται απλά για μια κακή λήψη. Τρέφουμε το deluluness μας δηλαδή…
Δυστυχώς, η επιστήμη μίλησε και δεν μπορούμε να κρυβόμαστε άλλο πίσω από το μικρό μας δάχτυλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, λέει, δεν έχουν ακριβή εικόνα της εμφάνισής τους και το ακόμα χειρότερο είναι ότι βρίσκουμε τους εαυτούς μας πιο όμορφους απ’ ό,τι είναι στ’ αλήθεια. Αυτό ήταν το αποτελειωτικό χτύπημα για την αυτοπεποίθησή μας…
Όπως έχει πει συγκεκριμένα ο καθηγητής Nicholas Epley, ο οποίος έχει γράψει έρευνα πάνω στο θέμα με τίτλο «Οι άνθρωποι βλέπουν τα πρόσωπά τους πιο ελκυστικά απ’ ό,τι είναι στα αλήθεια»:
Το ενδιαφέρον κομμάτι είναι πως ο κόσμος δεν ξέρει πώς μοιάζει στην πραγματικότητα. Η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου στο κεφάλι σου δεν είναι ίδια με αυτή που υφίσταται.
Πιο αναλυτικά όμως, η εν λόγω έρευνα έβγαλε φωτογραφία μερικούς ανθρώπους και έφτιαξε παραλλαγές αυτών, όπου οι εικονιζόμενοι ήταν λιγότερο ή περισσότερο ελκυστικοί κατά 10% κάθε φορά. Όταν ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να επιλέξουν τη φωτογραφία που πίστευαν ότι απεικονίζει τον αληθινό τους εαυτό – τη φωτογραφία που δεν ήταν επεξεργασμένη δηλαδή – ο μέσος όρος επέλεξε την εικόνα που τους έδειχνε κατά 20% ομορφότερους.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι βασιζόμαστε κατά κύριο λόγο στο είδωλο που αντικρίζουμε στον καθρέφτη μας. Έχουμε μια συγκεκριμένη οπτική του προσώπου μας, η οποία δε λέει όλη την αλήθεια. Σύμφωνα με βίντεο του καναλιού ActionLabShorts, «ο καθρέφτης αντικατοπτρίζει φως και αυτό που αντανακλά το φως έχει ήδη αναποδογυρίσει».
Επίσης, μια άλλη εξήγηση που παρουσίασε ο Dr. David White, είναι ότι αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την εικόνα μας επειδή την παρακολουθούμε επί χρόνια και άρα επηρεαζόμαστε από το παρελθόν. Με άλλα λόγια, η αντίληψή μας για το πώς δείχνουμε τη δεδομένη στιγμή, επηρεάζεται από το πώς έχουμε δει τον εαυτό μας σε παλαιότερες περιόδους. Πράγμα που βγάζει νόημα, αλλά εγώ θα προσθέσω ότι σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό το deluluness έχει να κάνει και το ότι μπροστά σε έναν καθρέφτη ή κάμερα φροντίζουμε να παίρνουμε τις πιο κολακευτικές πόζες. Στην πραγματικότητα, δεν κυκλοφορούμε 24/7 με ρουφηγμένο πηγούνι, ούτε με μάτια μισόκλειστα για πιο γατίσιο βλέμμα. Ορίστε, το ‘πα.
