ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Όχι άλλο Δεγαμινιώτη, σας παρακαλώ δηλαδή!

Γράφει ο Γιάννης Μπελεσιώτης Πόση κλαούνα μαζεμένη να αντέξουμε πια;

Σήμερα από την ώρα που άνοιξα τα μάτια μου, αποφάσισα να υποδυθώ έναν άλλον (όχι, δε ζω σε παράνοια). Κουράστηκα τόσο πολύ να είμαι ο Γιάννης, που πολύ θα ήθελα μια καινούρια ταυτότητα. Για να υιοθετήσεις έναν άλλο χαρακτήρα όμως, πρώτο βήμα είναι να αλλάξεις και συνήθειες. Γιατί όχι, το έκανε κι ο Χοακίν Φοίνιξ άλλωστε όταν ήταν να παίξει τον «Joker».

Χωρίς χρονοτριβές, θα ξεκινήσω από σήμερα κιόλας.

Ξυπνάω κατά τις 2 το μεσημέρι στο θεοσκότεινο δωμάτιό μου. Έχω αφήσει μόνο μια χαραμάδα στο παντζούρι για να καταλαβαίνω πότε έχουμε μέρα και πότε νύχτα. Ντύνομαι στα πολύ γρήγορα και πάω από το μπάνιο γα να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου. Με βλέπω στον καθρέφτη και λέω από μέσα μου πόσο απίστευτος γκόμενος είμαι τελοσπάντων.

Σειρά έχει ένα πλούσιο πρωινό για να ξεκινήσει η μέρα μου όπως της αρμόζει. Ένα ποτήρι μίζερο καφέ nes κι ένα τσιγάρο μου δίνουν τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία για να σκέφτομαι με διαύγεια ενώ δουλεύω. Ανοίγω υπολογιστή, ο οποίος είναι γεμάτος με 2000 αυτοκόλλητα με τα καλύτερα τσιτάτα και ξεκινάω να γράφω τα ψαγμένα μου στιχάκια. Ναι φίλες και φίλοι, σήμερα θα είμαι ο Δημήτρης Δεγαμινιώτης.

Ποιος είναι όμως ο Δημήτρης ο Δεγαμινιώτης; 

Όπως λέει ο ίδιος σ’ ένα από τα βιβλία του, «είναι ένας ανθρωπος σαν όλους τους άλλους», απλά χρησιμοποιεί αυτό το προσωπείο για να μπορεί να εκφράζει τις απόψεις του ήσυχα και να κρύβεται από τον πραγματικό του εαυτό. Τον βλέπω λίγο σαν τον Μπατμαν της κειμενογραφίας, που σκάει μέσα από φεγγίτη και ρίχνει μπουκέτα. Το story θα έδενε τέλεια αν γύριζε σπίτι του τα βράδια και τον σέρβιρε ο Άλφρεντ, αλλά το μπάτζετ μας είναι περιορισμένο οπότε θα πρέπει να αρκεστούμε στο τσιγάρο μιας και προσέχουμε και τη διατροφή μας.

Ο ίδιος φαντάζεται το ιντερνετικό του avatar ως έναν κουρασμενό από την μπόλικη σοφία γέρο, κάτι που είναι διάχυτο στο τέρμα δασκαλίστικο υφάκι που έχουν τα στιχάκια του. Αυτά λοιπόν, αντί εισαγωγής.

Για σένα φίλη και φίλε που με διαβάζεις τώρα, να ξέρεις πως αυτό δεν είναι ένα κείμενο για να αποδείξω ότι είμαι καλύτερος από τον Δεγαμινιώτη. Ίσα ίσα που ξέρω οτι δεν είμαι.

Τέχνη προσπαθεί να κάνει ο άνθρωπος. Όλοι μπορούμε να κάνουμε τέχνη άλλωστε. Τώρα που θα γράψω μερικά πράγματα για γεννητικά όργανα, τέχνη θα κάνω κι εγώ. Αν με ρωτάς αν είναι υψηλή τέχνη, όχι δεν είναι. Δε γίνεται φίλη αναγνώστρια και φίλε αναγνώστη, να διαβάζεις από τον κύριο Δημήτρη αυτές τις ατέρμονες αερολογίες για τον έρωτα, τη ζωή, την καθημερινότητα και να μένεις αποσβολωμένος/ή στην καρέκλα του δωματίου σου. Να κοιτάς το υπερπέραν και να επαναλαμβάνεις μέσα σου την ατάκα «πω πω τι είπε τώρα ο καλλιτέχνης».

Υπάρχει κι άλλος κόσμος που γράφει. Αξιόλογα κείμενα, που μπήκε στον κόπο να τα σκεφτεί και να τα αποτυπώσει και δεν τα γέννησε έτσι στο χαλαρό. Κάποιες φορές η γραφή είναι δύσκολη, ειδικότερα όταν νιώθεις ότι στέρεψες από δημιουργικότητα. Έλα όμως που όταν τα ανεβάζει, τον γαμάτε στα βρισίδια, στα ανφόλο και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Αυτό είναι το καλό σενάριο, υπάρχει και το κακό. Να βρεις τη δικιά του και να της την πέσεις. Αυτή όντως κολακευμένη να πάει μαζί σου και αυτός να συνεχίσει να γράφει αλλά πλέον γι’ εκείνη που τόσο την αγαπά και του λείπει. Δε μιλάω για μένα, για έναν φίλο από το χωριό…

Από την άλλη είναι και το τι γράφεις.

Όταν έχεις γαμηθεί να αποτυπώνεις όλη την κλαούνα μαζεμένη σε μερικές γραμμές, τότε πάντα θα με βρίσκεις αντίθετο. Στα σόσιαλ τα μύδια μπαίνουμε να ξεχαστούμε λιγάκι. Να λησμονήσουμε τι σκατοδουλειά κάνουμε, την πίτα που μας έριξε η Μαρία πριν λίγο καιρό, το ότι γίνομαι σκουπίδι για να καλύψω τα συναισθηματικά μου κενά κάθε Παρασκευή βράδυ και πως σε λίγα χρόνια στην σχολή θα μου βαράνε προσοχή λόγω της παλαιότητάς μου. Μια βόλτα από το προφίλ σου είναι ικανή να μας οδηγήσει στα αντικαταθλιπτικά. Κι έχεις και πολλά προφίλ. Εδώ πέρα από αυτό το ταπεινό μετερίζι έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να δίνουμε καλές συμβουλές για σχέσεις κι όταν αυτές δε λειτουργούν, να φεύγουμε με ψηλά το κεφάλι.

Εσύ όμως εκεί. Θα συνεχίσεις να γράφεις τα στιχάκια σου και το κοινό να παραληρεί από κάτω στα σχόλια. Σα να ακούω τι λένε όταν σε διαβάζουν. Για το πόσο deep και προβληματισμένη με την κοινωνία προσωπικότητα είσαι. Αφού καταναλώσουν αρκετά στιχάκια, με σύνεση βέβαια γιατί και η τόση ποιότητα στο τέλος πέφτει βαριά, τότε πηγαίνουν στους συντρόφους τους και ζητάνε λίγο από Δεγαμινιώτη. Εφαρμόζουν αυτό που διάβασαν και μετά λένε γιατί οι σχέσεις έγιναν περίεργες κι ο κόσμος αποτρελάθηκε. 

Εύχομαι με τον καιρό, ο καλός Θεούλης να με οπλίσει με λίγο από το ταλέντο σου (χιχι) και να έχω αρκετή έμπνευση να βρω ένα καλό όνομα σαν και του λόγου σου. Εσύ είσαι ο Δεγαμινιώτης, οπότε εγώ θα είμαι ο Ωνασουγαμηνιώτηςτικωλάραέχειαυτή. Ίσως η καριέρα μου πάρει τα πάνω της. Τώρα γι’ αυτούς που θα μου πουν ότι είσαι μάγκας γιατί έβαζες στην Κολέτσα, ποια είναι η κυρία;

OUR20s

ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Υπολογισμοί που κάνουμε κι ας μην μας άρεσαν ποτέ τα μαθηματικά

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET