Ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου, σε συζήτηση στη Βουλή για τη Παιδεία απάντησε μεταξύ άλλων και για τις Πανελληνίες που είναι επίκαιρες. Συγκεκριμένα, ανέφερε πως βαθμολογία “20”παίρνει εκείνος που δεν ξεχνά ούτε μία λέξη από την οποιαδήποτε σελίδα.
«Βεβαίως, υπάρχει και κάτι άλλο πάρα πολύ σοβαρό. Όταν όλη η κοινωνία έχει αυτή την προσέγγιση και δεν αναζητά έξοδο απ’ αυτό το αδιέξοδο, τότε αυτά τα παιδιά σ’ αυτές τις ηλικίες έχουν μια πίεση, που εμείς νομίζουμε ότι δεν πρέπει να την έχουν οι νεολαίοι», ανέφερε.
Συγκεκριμένα, ο Υπουργός Παιδείας δήλωσε τα εξής:
Ξέρετε ότι μόνο το 30% των παιδιών πάνε στις δέκα πρώτες επιλογές τους; Τα υπόλοιπα βάζουν τριάντα πέντε επιλογές, πενήντα δύο επιλογές. Άρα, ένα από τα πράγματα στα οποία πρέπει –νομίζω- από κοινού να τείνουμε είναι ποιο σύστημα θα μπορέσει να αυξήσει τον αριθμό των παιδιών που θέλουν να σπουδάσουν αυτό που θέλουν να σπουδάσουν και να μην τους πετάει σε άσχετα θέματα.
Το δεύτερο θέμα, που είναι επίσης καίριο -και σε αυτό δεν έχει τοποθετηθεί το κόμμα σας με σαφήνεια- είναι το εξής: Είμαστε μια χώρα χωρίς Γ’ Λυκείου; Ναι ή όχι; Εμείς υποστηρίζουμε ότι είμαστε μια χώρα χωρίς Γ’ Λυκείου. Η Γ’ Λυκείου δεν υπάρχει εκπαιδευτικά, δεν υπάρχει παιδαγωγικά. Και μάλιστα το κακό αυτό πάει και στη Β’ Λυκείου. Σε αυτό δεν υπάρχει μια κοινωνική ομάδα που να πεις ότι φταίει. Είναι σίγουρο είναι ότι δεν φταίνε οι εκπαιδευτικοί. Είναι σίγουρο ότι δεν φταίνε οι γονείς. Είναι σίγουρο ότι δεν φταίνε οι μαθητές. Όμως, τι γίνεται; Είναι ένα σύστημα που με τον καιρό έχει κακοφορμίσει τόσο πολύ, που σαν τα καρκινικά κύτταρα πολλαπλασιάζεται και εκτοπίζει τα υγιή κύτταρα, που είναι, ποια; Είναι ακριβώς η Γ’ Λυκείου.
Άρα, πρέπει να αποφασίσουμε κοινωνικά αν θέλουμε να είμαστε μια χώρα που έχει Γ’ Λυκείου ή μια χώρα που δεν έχει Γ’ Λυκείου. Πρέπει να το αποφασίσουμε αυτό, ότι δεν θέλουμε Γ’ Λυκείου, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να είναι ένα σχολείο με αυτόν τον χαρακτήρα.
Το τρίτο θέμα είναι το εξής: Κάθε φουρνιά παιδιών που δίνει εξετάσεις, κοστίζει στις ελληνικές οικογένειες 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό για την κάθε φουρνιά. Επίσης, είναι ένα πράγμα το οποίο πρέπει τουλάχιστον να βάλουμε πάνω στο τραπέζι.
Επόμενο θέμα: Το σύστημα αυτό έκανε την παραπαιδεία –εγώ δε νομίζω ότι είναι το πρόβλημα τα φροντιστήρια, είναι μια νοοτροπία της παραπαιδείας, η οποία έχει πάρα πολλές εκφράσεις και τις ξέρετε, απλώς δεν θέλουμε να τα ανοίξουμε κοινωνικά όλα αυτά τα ζητήματα- οργανικό κομμάτι της δημόσιας παιδείας. Είναι δυνατό αυτό; Είναι δυνατό η κοινωνία να έχει μια τέτοια πρόθεση και αίσθηση σε έναν θεσμό, που αντικειμενικά υπονομεύει τη δημόσια παιδεία; Και επιμένω ότι δεν είναι μόνο ο θεσμός των φροντιστηρίων.
Βεβαίως, είναι δυο ακόμη πολύ σοβαρά ζητήματα. Το πρώτο είναι ότι έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, τα παιδιά δεν μαθαίνουν. Τα παιδιά μαθαίνουν μια αλγοριθμοποιημένη γνώση, δηλαδή μαθαίνουν κανόνες για να περνούν τις εξετάσεις. Αυτό δεν συνιστά γνώση. Αυτό συνιστά μια γνώση τεχνικών, με αποκορύφωμα βεβαίως τα μαθήματα της κοινωνικής και ανθρωπιστικής παιδείας, τα οποία τα μαθαίνουν κυριολεκτικά «απ’ έξω». Παίρνει «20» αυτός που δεν ξεχνά ούτε μια λέξη από την όποια σελίδα κλπ.
Βεβαίως, υπάρχει και κάτι άλλο πάρα πολύ σοβαρό. Όταν όλη η κοινωνία έχει αυτή την προσέγγιση και δεν αναζητά έξοδο απ’ αυτό το αδιέξοδο, τότε αυτά τα παιδιά σ’ αυτές τις ηλικίες έχουν μια πίεση, που εμείς νομίζουμε ότι δεν πρέπει να την έχουν οι νεολαίοι.
Ισχυρό απολυτήριο και πρόσβαση
Γι’ αυτό κι εμείς τι λέμε; Λέμε ότι αν τυχόν στήσουμε ένα σχολείο με τη Γ΄ Λυκείου ζωντανή και παιδαγωγικά έγκυρη, τότε το απολυτήριο θα είναι αυτό που θα παίξει ρόλο. Άρα, ο προβληματισμός γύρω από την μεταρρύθμιση δεν είναι το σύστημα εισαγωγής, όσο το σύστημα που θα επικρατήσει στο σχολείο στο λύκειο.
Εμείς δεν μιλήσαμε για ελεύθερη πρόσβαση του τύπου «όποιος θέλει μπαίνει όπου θέλει». Έχουμε πει για ελεύθερη πρόσβαση ως ένα αντίβαρο σε αυτό το πράγμα που γίνεται σήμερα. Σας προκαλώ να μου πείτε πού, ποιος, εμού συμπεριλαμβανομένου, είπε ότι θα μπαίνουν χωρίς καμία εξέταση σε κανένα μάθημα για κανένα πτυχίο. Δεν υπάρχει αυτό. Σε όλα τα μέρη του κόσμου οι μαθητές μπαίνουν είτε με εισαγωγικές εξετάσεις είτε με το απολυτήριο. Και το απολυτήριο, όμως, εάν θέλεις να πάρεις, πρέπει να δώσεις εξετάσεις. Οι εξετάσεις είναι οργανικό στοιχείο του παιδαγωγικού συστήματος για πολλές δεκαετίες και σήμερα. Άλλο είναι οι εξετάσεις και άλλο οι εξετάσεις στο κεντρικό προφανώς. Κανείς, όμως, δεν λέει ότι πηγαίνεις το πρωί στο σχολείο, κάνεις ό, τι θέλεις στην τάξη σου και παίρνεις απολυτήριο κτλ.. Αυτά δεν είναι σχολεία και κανείς, ούτε από τη δική σας πλευρά ούτε από τη δική μας, το έχει υπερασπιστεί αυτό.
Άρα, το αντίβαρο είναι το αντίβαρο στο σημερινό σύστημα. Για εμάς το αντίβαρο αυτό είναι γύρω από το απολυτήριο.
