Να κάτι τέτοια διαβάζουμε και αισθανόμαστε πως δεν είμαστε οι μόνοι, όταν μετά από έξοδο με την παρέα, το πιο πιθανό είναι να μας ψάχνουν στο αμπελαλέ. Το πώς φτάνουμε σ’ αυτό το σημείο είναι μια άλλη υπόθεση, ας την πούμε ανεξιχνίαστη.
Όπως και να ‘χει, φαίνεται πως στο Εδιμβούργο οι φοιτητές το έχουν συνήθειο, μετά από ένα ξενύχτι να καταλήγουν κάτι μίλια μακριά από το σημείο όπου ξεκίνησε να κατεβαίνει το αλκοόλ. Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει λίγο για το μέτρο εκεί πέρα, έχει και η ανευθυνότητα τα όριά της…
Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε να μαθαίνουμε για περιστατικά όπως αυτής της παρέας που βγήκε για μια μπύρα και ξύπνησε την επόμενη μέρα στο Βερολίνο ή όπως του φίλου μας εδώ Barney Rule, φοιτητή του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.
Ο 20χρονος ξεκινώντας για μια βραδιά εορτασμού της αποφοίτησής του στις 7 Σεπτεμβρίου, κατέληξε να κάνει ένα tour στην Ευρώπη… με τα πόδια. Ναι καλά διάβασες.
Έχοντας κάνει κεφάλι, είπε να πάει μια βόλτα για να πάρει λίγο αέρα, μόνο που αυτή η βόλτα κράτησε όλη τη νύχτα. Κι ενώ σε κάποια φάση συνειδητοποίησε πόσο μακριά είχε φτάσει, αποφάσισε πως αφού το ξεκίνησε θα το πάει μέχρι τέλους (όχι ακριβώς αυτό που θα κάναμε οι περισσότεροι δηλαδή). Αυτό σήμαινε να φτάσει μέχρι τη Γαλλία (!) διανύοντας την απόσταση με τα πόδια κυρίως και με ένα φέρυ μποτ για ευνόητους λόγους.
Σήμερα λοιπόν, ύστερα από ένα μήνα και καλύπτοντας 20 μίλια την ημέρα, βρίσκεται στη Γαλλία, αλλά το ταξίδι έχει ακόμη μέλλον, καθώς ευελπιστεί να φτάσει στη Βαλένθια της Ισπανίας. Ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να του είχαν ρίξει στο ποτό εκείνο το βράδυ.
Ωστόσο, όπως ο ίδιος λέει:
Πάντα ήθελα να περπατήσω μέχρι την Ισπανία, αλλά δεν το έκανα ώσπου μέθυσα με φίλους τον περασμένο μήνα και τελικά ξεκίνησα.
Στην αρχή αντιμετώπιζε θέματα με τον ύπνο, ενώ στη συνέχεια της διαδρομής εφοδιάστηκε με μία σκηνή και κάποια άλλα απαραίτητα υλικά, που διευκόλυναν το ταξίδι του. Ωστόσο, υπήρξαν φορές που δεν είχε άλλη επιλογή από το να διανυκτερεύσει σε κάποιο δωμάτιο. Σε κάθε περίπτωση όμως, τα έξοδα τα καλύπτει μόνος του, με δικά του χρήματα.
Ο λόγος που αποφάσισε να ξεποδαριαστεί ζήσει αυτήν την περιπέτεια, είχε να κάνει με το κενό που του άφηνε το πανεπιστήμιο και τη δίψα να μάθει και να βιώσει κάτι καινούριο. Οκ, κι εμείς έχουμε όρεξη για ταξίδια, αλλά και το αεροπλάνο μια χαρά μας κάνει.
Τέλος λοιπόν, ελπίζει να καταφέρει να φτάσει στον τερματικό σταθμό (Βαλένθια) και στη συνέχεια να γυρίσει στο Παρίσι – δε γνωρίζουμε αν θα χρησιμοποιηθεί κάποιο μεταφορικό μέσο για αυτό το σκοπό – και να γράψει ένα βιβλίο περιγράφοντας την εμπειρία του, τα μέρη που είδε και τους ανθρώπους που γνώρισε.
