Δεν είναι το Hangover 4, είναι η ιστορία τριών φίλων, οι οποίοι τα έτσουξαν λιγάκι παραπάνω, με αποτέλεσμα να ξυπνήσουν κάπου στα 1.000 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που είχαν βγει για μπύρες το προηγούμενο βράδυ.
H αλήθεια είναι πως σε όλους μας έχει συμβεί κάποια στιγμή να κανονίσουμε χαλαρό ποτάκι, το οποίο στην πορεία έγινε χαλαρό μπουκαλάκι και την επόμενη μέρα να ξυπνήσουμε στη χειρότερη μέσα σε σκουπιδοτενέκε, αλλά κανείς μας δεν το παράκανε έτσι! 
Η κουβέντα γίνεται για τους φοιτητές Ruaridh Wood (22), Andrew Graham (23) και David Blackie (22), τρεις φίλους που είχαν να βρεθούν 5 χρόνια και αποφάσισαν να καλύψουν όσο περισσότερο γινόταν το κενό αυτό. Θα λέγαμε ότι κάλυψαν και τα επόμενα 5 χρόνια με αυτή τους την περιπέτεια, πάντως.
Η τριάδα λοιπόν, είχε κανονίσει να βγει για μερικές μπυρίτσες σε μία συνοικιακή pub στο Εδιμβούργο, ένα Δευτεριάτικο απόγευμα. Αυτό το «δευτεριάτικο» το κρατάμε, γιατί αν δεν είναι η όλη ιστορία απόδειξη για το ότι η συγκεκριμένη μέρα μπορεί να φτάσει στα άκρα τον άνθρωπο, τότε τι;
Μέχρι αυτό το σημείο βέβαια όλα καλά, μόνο που η παρέα αντί να το διαλύσει εκεί, αποφάσισε να συνεχίσει το πάρτι, πηγαίνοντας σε μερικά κλαμπάκια.
Κάπου εκεί, το πράγμα άρχισε να ξεφεύγει, με τους τρεις τους να βρίσκονται σε ένα καζίνο, κερδίζοντας £200 (222€) με τα οποία πλήρωσαν τα εισιτήριά τους για το Βερολίνο για το επόμενο πρωί.
Τρίτη πρωί επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο τους, ενώ δηλώνουν πως έχουν ένα μεγάλο κενό μνήμης όσον αφορά το πέρασμά τους από τον έλεγχο. Αλλιώς, πώς κατάφεραν σε τέτοια χάλια να ξεγελάσουν την ασφάλεια!
Ο 22χρονος φοιτητής Ruaridh, είπε: «Δεν είχαμε βρεθεί για 5 ή 6 χρόνια, έχοντας τελειώσει το σχολείο και φύγει για σπουδές ή δουλειά, οπότε μια συνάντηση έπρεπε να γίνει.»
Στη συνέχεια, είπε πως με τα κέρδη από το καζίνο στην τσέπη τους, σκέφτηκαν πως μια καλή ιδέα ήταν να πάνε μέχρι το αεροδρόμιο του Εδιμβούργου και να τσεκάρουν αν υπάρχει καμια φτηνή πτήση για οπουδήποτε.
«Καλέσαμε ένα ταξί, το οποίο μας πήγε γρήγορα σπίτια μας, απ’ όπου πήραμε τα διαβατήριά μας, τους φορτιστές μας, ένας από εμάς πήρε μερικά γυαλιά ηλίου και σορτσάκια, καθώς δεν ξέραμε πού θα μπορούσαμε να καταλήξουμε.»
Όταν έφτασαν βέβαια, συνειδητοποίησαν όταν δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές, με τη Βαρκελώνη και το Βερολίνο να αποτελούν τις μοναδικές που είχαν. Η απόφαση για τον ποιον από τους δύο προορισμούς να διαλέξουν δε φαίνεται να τους δυσκόλεψε ιδιαίτερα, καθώς όπως παραδέχονται, κανείς τους δεν είχε ξαναπάει στο Βερολίνο, συν του ότι η πτήση για Βαρκελώνη ήταν πιο ακριβή.
Με κάποιον τρόπο που κανένας από εμάς δε θυμάται, περάσαμε τον έλεγχο στο αεροδρόμιο, ενώ κοιμηθήκαμε στα Burger King μέχρι να πετάξουμε. Κάθε φορά που ξυπνούσαμε και βλέπαμε ότι ήμασταν στο αεροδρόμιο, μας έπιανε υστερικό γέλιο!
Φτάνοντας λοιπόν στον προορισμό τους, έμειναν σε μια πανσιόν, ενώ δεν σταμάτησαν το πάρτι τους ούτε εκεί.
Όπως λέει ο Ruaridh: «Παρτάραμε γερά με δύο Αυστραλούς, έναν Καναδό, μερικούς Γερμανούς και μερικούς ακόμα Βρετανούς, τους οποίους γνωρίσαμε στη διαδρομή το πρωί και όλοι τους λάτρεψαν της ιστορία για το πώς καταλήξαμε στην ίδια πόλη με αυτούς.»
