Το χειμερινό εξάμηνο φτάνει στο τέλος του και σειρά θα πάρει το εαρινό, το οποίο όπως βλέπουμε δε θα διαφέρει σε πολλά από αυτό που μας αφήνει. Επίσημη ανακοίνωση δεν έχει γίνει προς το παρόν, ωστόσο βάσει των επιδημιολογικών δεδομένων, η κατάσταση δε μοιάζει να έχει βελτιωθεί τόσο ώστε να ανοίξουν οι σχολές και η παρακολούθηση των μαθημάτων να επιστρέψει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε. Κι αυτό για άλλους λειτουργεί υπέρ, για άλλους πάλι όχι.
Γενικότερα, υπάρχουν άτομα στους οποίους η διαδικτυακή εκπαίδευση έχει λύσει τα χέρια όλο αυτό το διάστημα, ενώ υπάρχουν και άτομα που βρίσκουν πολλά κενά σε αυτόν τον τρόπο διεξαγωγής μαθημάτων και αδημονούν να επιστρέψουν και πάλι στα αμφιθέατρα. Στους πρώτους ανήκουν κυρίως φοιτητές που σπουδάζουν σε άλλη πόλη, μακριά από το πατρικό τους δηλαδή, και η μορφή με την οποία πραγματοποιούνταν όλο αυτό το εξάμηνο οι διαλέξεις τους γλίτωσε από έξοδα ενοικίασης φοιτητικής κατοικίας.
Από την άλλη ωστόσο, υπάρχουν κι εκείνοι που πρόλαβαν να κλείσουν κάποιο διαμέρισμα (ή να συνεχίσουν να έχουν από προηγούμενα έτη), αφού δε γνώριζαν από το καλοκαίρι την εξέλιξη της πανδημίας και άρα ότι τα πανεπιστήμια θα παραμείνουν κλειστά για όλο το εξάμηνο σχεδόν, συνεχίζοντας μέχρι και τώρα να συντηρούν τα σπίτια τους, με ό,τι κόστη συνεπάγεται αυτό.
Ερχόμενοι και στους ιδιοκτήτες των εν λόγω κατοικιών όμως, τα πράγματα πια είναι μονόπλευρα.
Οι παρούσες συνθήκες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστούν ευνοϊκές, αφού όπως δείχνουν και τα στοιχεία, ο τομέας αυτός έχει πληγεί πολύ άσχημα. Ιδιαίτερα σε περιοχές που «ζουν» από την ύπαρξη των φοιτητών και ολόκληρη η αγορά τους κινείται χάρη σε αυτούς.
Παίρνοντας σαν παράδειγμα την Πάτρα, μια μεγάλη φοιτητούπολη, η μείωση στη ζήτηση σπιτιών για φοιτητές είχε αγγίξει το 40%-50% στις αρχές του ακαδημαϊκού έτους, ενώ πλέον έχει φτάσει το 70%-75%. Η κατάσταση σε άλλες πόλεις, φυσικά, δεν είναι καλύτερη, με την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη να ακολουθούν στο ίδιο μονοπάτι.
Οι δυσκολίες που έχουν προκύψει για τους ιδιοκτήτες οφείλονται τόσο στο ότι πολλοί αποφάσισαν να μη νοικιάσουν φοιτητική κατοικία για αυτό το εξάμηνο, όσο και στο γεγονός ότι αρκετοί φοιτητές (ιδιαίτερα του 3ου και 4ου έτους) εγκατέλειψαν τις εστίες τους και προχώρησαν σε συγκατοίκηση με συμφοιτητές τους, ώστε να μειώσουν τα έξοδα και να μπορούν να επισκέπτονται την πόλη όπου σπουδάζουν σε περίπτωση ανάγκης (π.χ εργαστήρια, εξεταστική).
Όσο για τους «τυχερούς» τα σπίτια των οποίων δεν έμειναν άδεια σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, αναγκαστικά, μετά από πιέσεις και των γονέων που λόγω των συνθηκών δυσκολεύονταν να συντηρούν ένα δεύτερο σπίτι με τα ίδια κόστη, προχώρησαν σε συναινετικές λύσεις μισθωτικής σύμβασης.
Οι αποφάσεις για το δεύτερο εξάμηνο θα έχουν μεγάλη σημασία στην εξέλιξη των πραγμάτων στον τομέα της φοιτητικής εστίας, ωστόσο όπως είπαμε και στον πρόλογο, πιθανόν να μην αλλάξουν και πολλά μέχρι το τέλος του ακαδημαϊκού έτους. Κι αυτό εκτιμάται ότι θα δημιουργήσει μεγάλο οικονομικό πλήγμα στις φοιτητουπόλεις, αφού, σε ό,τι αφορά την Πάτρα συγκεκριμένα, το μηνιαίο οικονομικό αποτύπωμα των φοιτητών αγγίζει περίπου τα 30 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με τον Θεμιστοκλή – Ανδρέα Μπάκα, Προέδρο του Πανελλαδικού Δικτύου E-Real Estates.
