Η φοιτητική ζωή είναι, ίσως, η καλύτερη περίοδος που πρόκειται να βιώσεις (τουλάχιστον μέχρι την σύνταξη). Δεν έχεις ευθύνες (πλην του Σεπτέμβρη) και τα μόνα σου προβλήματα είναι πού θα βγεις, τι θα φορέσεις, αν όντως σε γουστάρει και στο τσακίρ κέφι ποια κεφάλαια είναι SOS.
Αυτή την περίοδο -την καταπληκτική- έρχονται να την υποβαθμίσουν καθημερινά πράγματα που σε κάνουν να αναπολείς τις στιγμές που έμενες στο πατρικό σου σπίτι. Όταν την ευθύνη γι’ αυτά την είχαν άλλοι.
1. Το άδειο ψυγείο
Αυτή η μάστιγα. Όλοι που σπουδάζετε μακριά από την πόλη σας, ξέρετε τι εννοώ. Στην καλύτερη περίπτωση το φοιτητικό σας ψυγείο -ψυγειάκι για την ακρίβεια- έχει ένα σαπισμένο μήλο από εκείνη τη Δευτέρα που είχατε βάλει στόχο ζωής να σταματήσετε να τρώτε σουβλάκια και να στραφείτε στην υγιεινή διατροφή.
Μετά το δεύτερο έτος -και πολύ λέω- το ψυγείο του πατρικού σας σπιτιού έχει αρχίσει να σας λείπει περισσότερο κι από τους γονείς σας. Αυτό το ψυγείο που έχει φρούτα, λαχανικά, φέτα, κατσαρόλες με το φαγητό από το μεσημέρι, καφέ (εσπρέσο, νες και γαλλικό) και πολλά άλλα.
2. Το πρωινό ξύπνημα
Όλοι είχαμε την αίσθηση ότι άπαξ και γίνουμε φοιτητές, θα ξυπνάμε ό,τι ώρα θέλουμε, θα καταργήσουμε την πιο μισητή εφεύρεση -το ξυπνητήρι- και θα βρισκόμαστε σε αποκλειστική σχέση με το κρεβάτι μας. Αμ δε! Έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε αυτό το όνειρο πραγματικότητα το πρώτο εξάμηνο, μετά αρχίζουν τα δύσκολα. Πρωινές υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, ωράριο γραμματείας, που στην καλύτερη περίπτωση είναι ανοιχτή μέχρι τη μία, ωράριο βιβλιοθήκης και άλλες απάνθρωπες δραστηριότητες που θα έπρεπε να έχουν απαγορευτεί από τον σύλλογο ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
[scis id=”59″]
3. Οι δουλειές του σπιτιού
Προσωπικά, κατάλαβα πόσο αγαπάω τη μάνα μου την πρώτη φορά που επιχείρησα να βάλω πλυντήριο. Η πλήρης αποτυχία. Όσο ήμασταν μαθητές, άλλος μαγείρευε, σιδέρωνε, έπλενε και ξεσκόνιζε για εμάς. Τώρα ήρθε η ώρα να τα κάνουμε όλα αυτά μόνοι μας. Επειδή όμως κανένας δεν είναι διατεθειμένος να αφιερώσει χρόνο και κόπο σ’ αυτά τα πράγματα, τα φοιτητικά σπίτια θυμίζουν πεδίο μάχης. Για να πιάσουμε σκούπα και σφουγγαρίστρα πρέπει ή να απειλείται η υγεία μας ή να περιμένουμε κόσμο το βράδυ.
4. Η μετακίνηση
Αν από το πατρικό σου σε χωρίζουν λίγα χιλιόμετρα, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Αν όμως πρέπει να αλλάξεις τρία λεωφορεία και να ταξιδέψεις πάνω από επτά ώρες, μετά τα πέντε-έξι ταξίδια έχεις αρχίσει να βαριέσαι θανάσιμα.
Πέρα από τη μετακίνηση, αποτελεί αγγαρεία κι η προετοιμασία της. Άδειασε την ντουλάπα, χώρεσε όλα σου τα υπάρχοντα σε μια βαλίτσα, που δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 20 κιλά (αν ταξιδεύεις με αεροπλάνο), καθάρισε το σπίτι και κατέβασε τον γενικό. Είμαι πεπεισμένη ότι ο μοναδικός λόγος που συνεχίζουμε να μετακινούμαστε πάνω από δύο φορές τον χρόνο είναι τα μαγειρευτά φαγητά της μαμάς και το γεμάτο ψυγείο.
5. Η οικονομική διαχείριση
Σκέφτηκα να αφήσω το πιο στενάχωρο για φινάλε. Ως φοιτητές δεν έχουμε να ανησυχούμε για την ανεργία -ακόμα τουλάχιστον- αλλά τα έσοδά μας είναι περιορισμένα. Με βάση αυτά πρέπει να κάνουμε το κουμάντο μας -που λέει κι η γλυκιά γιαγιά- και είναι βέβαιο ότι θα τα κάνουμε μαντάρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη «ζητιανέψουμε» από τους γονείς κανένα ψιλό τουλάχιστον μία φορά στα τέσσερα χρόνια. Επειδή όμως έχουμε κι ένα φιλότιμο, στην πορεία θα αναγκαστούμε να διαχειριζόμαστε τα οικονομικά μας καλύτερα.
Πέντε αρνητικά μέτρησα στη ζωή ενός φοιτητή. Αν τα αντιπαραβάλλουμε με τα θετικά, μας φαίνονται ασήμαντα. Μπορεί να έχουμε ένα ψυγείο που κλαίει από μοναξιά, αλλά το έχουμε στο δικό μας σπίτι, το όλοδικό μας σπίτι. Σίγουρα θα υπάρχουν στιγμές που θα νιώθουμε νοσταλγία για το πατρικό μας, αλλά θα υπάρξουν ακόμα περισσότερες όταν ξενοικιάσουμε το φοιτητικό μας σπίτι (ένα δάκρυ κύλισε).
