Βρισκόμαστε στα μέσα του εξαμήνου και δηλώνουμε ήδη κουρασμένοι με τη Σχολή, τα πήγαινε-έλα και το διάβασμα. Όσο ορεξάτ@ κι αν μπαίνεις στη νέα χρονιά, από ένα σημείο και μετά χάνεις τον στόχο σου και τα παρατάς. Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν, χρειαζόμαστε το λεγόμενο inspiration, που θα μας δώσει κίνητρο να συνεχίσουμε να παλεύουμε και να το κάνουμε γιατί το θέλουμε κι όχι γιατί πρέπει.
Και πιστεύουμε ότι το βρήκαμε!
Αυτή τη φορά ακούει στο όνομα Λευτέρης Ζυγούρας κι αποτελεί τον πρώτο τυφλό απόφοιτο των Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ! Και δεν είναι το πρόβλημα όρασης που τον κάνει ξεχωριστό και χαρίζει μαθήματα ζωής, αλλά το πείσμα του να ξεπεράσει τα εμπόδια που ξεπροβάλλουν καθημερινά και με το κιλό σε αυτή τη χώρα για τα ΑΜΕΑ και να αποκτήσει το πτυχίο που τόσο ήθελε.
https://www.facebook.com/lefteris.zigouras/posts/289399103109376
«Ήταν δύσκολο. Ήταν πολύ δύσκολο. Αν δεν είχα φίλους να με βοηθούν και να με στηρίζουν, θα ήταν ακόμη περισσότερο. Όμως ήταν όλοι τους εκεί και τους ευχαριστώ γι’ αυτό» αναφέρει ο ίδιος στο GRTimes, και φέρνοντας στο μυαλό μας μια παρόμοια περίπτωση αποφοίτου του τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ που μας απασχόλησε πριν δύο χρόνια, συνειδητοποιούμε ότι η επίτευξη στόχων για τα εν λόγω άτομα είναι πραγματικά μακρύς δρόμος. Όχι γιατί δεν μπορούν οι ίδιοι, αλλά δεν τους το επιτρέπει το περιβάλλον στο οποίο ζουν. Δε χρειάζεται να κοιτάξουμε πολύ μακριά, ακόμα και μια ματιά στα πεζοδρόμια να ρίξουμε θα καταλάβουμε τι σημαίνει καθημερινότητα για αυτούς.
Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Λευτέρης, «το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν να φτάσω στο πανεπιστήμιο, καθώς δεν υπάρχουν πουθενά ηχητικοί σηματοδότες. Ξέρεις τι είναι να προσπαθείς να διαβείς την Εγνατία 9 το πρωί και να πρέπει να σε βοηθήσει κάποιος να περάσεις απέναντι; Γενικώς το πρόβλημα με τους ηχητικούς σηματοδότες είναι πολύ μεγάλο σε ολόκληρη την πόλη και δεν είναι και το μοναδικό».
Από την άλλη, τα λόγια του για το ΑΠΘ ήταν πιο θετικά, σημειώνοντας ότι στο πανεπιστήμιο υπάρχουν οδηγοί τυφλών και τα μονοπάτια εντός είναι αρκετά λειτουργικά. Τονίζει επίσης ότι το προσωπικό του Ιδρύματος ανταποκρίθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στις ανάγκες του, ενώ το μεγαλύτερό του στήριγμα ήταν οι φίλοι του!
Κάπως έτσι, κατάφερε να πάρει στα χέρια του το πτυχίο πάνω σε ένα αντικείμενο που του αρέσει και ήθελε να αποκτήσει περαιτέρω γνώσεις, ενώ επίσης στόχος του, όπως λέει, είναι «να αφυπνίσω κι άλλους τυφλούς να βγουν από το σπίτι τους και δεύτερον, να δώσω εφόδια σε κάποιους άλλους. Για παράδειγμα όταν θα υπάρξει δεύτερος φοιτητής στη σχολή των Πολιτικών Επιστημών, οι καθηγητές θα ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και πώς θα χειριστούν την κατάσταση έτσι ώστε να διευκολύνουν τις σπουδές του».
Παράλληλα, ο Λευτέρης ασχολείται και με τον αθλητισμό και ειδικότερα με τον στίβο, ως αθλητής σφαιροβολίας και δισκοβολίας στο αθλητικό σωματείο του Ηφαίστου, ενώ κατά την καραντίνα άρχισε να γράφει ραπ στίχους. «Πράγματι, στο διάστημα του lockdown είχα την ευκαιρία να βρεθώ πολύ με τον εαυτό μου. Τις όποιες σκέψεις έκανα, τις αποτύπωσα στο χαρτί και τις μετέτρεψα σε τραγούδι». Δηλώνει επίσης οπαδός του Ηρακλή, έχοντας εισιτήριο διαρκείας στο γήπεδο!
