Α, εγώ σας τα έλεγα από το καλοκαίρι. Κάντε λίγη υπομονή μέχρι το χειμώνα που θα σκάσει ενδιαφέρον υλικό στον κινηματογράφο και θα ξεχάσετε ολοσχερώς τη θερινή ξηρασία. Πηγαίνατε εσείς στα σινεμάζ με τα ραντεβουδάκια σας και απογοητευόσασταν κάθε φορά. Αφήστε που οι ταινίες δε σας έβγαζαν ασπροπρόσωπους στην παρέα σας, δίνοντας την εντύπωση πως δεν έχετε γούστο όσον αφορά την 7η τέχνη. Όλα αυτά όμως μπορούν να διορθωθούν τώρα, που η στιγμή για καλό και ποιοτικό κινηματογράφο έχει φτάσει.
Μέσα στον απόηχο και τον πάταγο που κατάφερε να κάνει το Joker, ήρθε το The Irishman να δημιουργήσει το δικό του hype. Οι περισσότεροι το τελευταίο διάστημα έτρεξαν στις αίθουσες ή στρογγυλοκάθησαν μπροστά από τις οθόνες των υπολογιστών τους, αφιερώνοντας κάπου στις 3μησι ώρες στο νέο φιλμ του Σκορσέζε.
Εγώ από την άλλη, προτίμησα να δω το ‘Knives Out’.
Μη με ρωτήσετε τώρα πώς και γιατί. Απλά το έκανα. Και σας διαβεβαιώνω ότι σε μια περίοδο που βγαίνουν ταινίες τεράστιου βεληνεκούς, όχι μόνο από άποψη ποιότητας, αλλά και φήμης, η συγκεκριμένη θα κάνει πάταγο. Έχει για μένα αυτό το κάτι διαφορετικό ή αν θέλετε καλύτερα, διαθέτει ένα αυθεντικό ανανεωμένο προφίλ, που μπορεί να κάνει τον θεατή να μην κουνηθεί από την καρέκλα του για δύο ώρες. Νομίζω στην τελική αυτό είναι και το ζητούμενο.
Το σκηνικό μας πηγαίνει σε μια απομακρυσμένη έπαυλη μιας μεγαλούπολης, στην οποία ο ιδιοκτήτης, ένας θρυλικός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, βρίσκεται νεκρός την επομένη των 85ων γενεθλίων του. Αστυνομικές αρχές και λοιποί ξεκινούν να ξετυλίγουν το κουβάρι της υπόθεσης, με τα φώτα να πέφτουν στην ακραία αστεία, δυσλειτουργική και κακομαθημένη οικογένειά του και τη Μάρτα Καμπρέρα, την αποκλειστική του.
Γενικά, μου αρέσει να μιλάω για την σκηνοθεσία και την σκηνογραφία στο τέλος των κειμένων, όμως αυτή τη φορά δε θα καταφέρω να κρατηθώ μέχρι τότε. Πρέπει από την αρχή να σας πω για το απίστευτο σκηνικό που έχει φέρει στη μεγάλη οθόνη ο Ράιαν Τζόνσον, θέλοντας να αποδώσει φόρο τιμής στην αυθεντία του μυστηρίου, Αγκάθα Κρίστι.
Στις ταινίες μυστηρίου το παν είναι το κλίμα. Vintage, ομιχλώδες, χειμερινό σκηνικό, που κάνει ακόμα και τον πιο άνιωθο θεατή να πάρει τον μεγενθυντικό του φακό και να ψάξει για ίχνη στη λάσπη. Επιπρόσθετα, εξαιρετικά πλάνα σ’ ένα απίστευτο τοπίο και μια καλή απεικόνιση των γεγονότων και του background story, που δε σε αφήνει να χαθείς σε κανένα σημείο.
Το ‘Knives Out’ όμως δεν είναι μόνο σκηνοθεσία και τα παρελκόμενά της. Η πλοκή είναι εξαιρετική με συνεχείς ανατροπές και τον σκηνοθέτη να τις σετάρει υπέροχα στα πλάνα του. Με αυτόν τον τρόπο δεν τις κάνει ούτε κουραστικές, μα ούτε και ανεξήγητες. Σε φέρνει βασικά σε σημείο να πεις «Ναι ρε φίλε, φαινόταν από την αρχή, πώς δεν το κατάλαβα;;»
Σε περίπτωση που μου ζητούσες να περιγράψω το ‘Knives Out’ με μία φράση, τότε θα το χαρακτήριζα ως ένα «Έγκλημα στο Oριάν Εξπρές» με χιουμοράκι. Στεγνά, δυνατά αστειάκια σε πολύ καλά τοποθετημένα σημεία. Δίνουν μια ελαφριά και ξεχωριστή νότα στην ταινία και η γεύση που σου αφήνει στο τέλος είναι πολύ ευχάριστη. Ξεφεύγει κατά πολύ από τη μουντίλα που είναι καταδικασμένη να χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο είδος, που ναι μεν τη γουστάρουμε, αλλά έχουμε 2020 σε λίγο και θα θέλαμε να δούμε κάτι διαφορετικό και πρωτοποριακό.
Το ‘Knives out’ το πήγε προς τα εκεί και είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτό.
Για το τέλος αφήνω τις ερμηνείες.
Θα μου ήταν πολύ εύκολο να πω πόσο καλός ηθοποιός είναι ο Ντάνιελ Κρεγκ και πόσο τέλεια ενσαρκώνει τον ιδιωτικό ντεντέκτιβ Μπενουά Μπλανκ, μεταδίδοντας στο θεατή μία απίστευτη ηρεμία κατά τη διάρκεια των σκηνών που συμμετέχει. Θα μπορούσα επίσης να πω πόσο καλά συμπληρώνει το έργο το supporting cast, ωστόσο ξέρουμε ήδη από το τρέιλερ πόσο αξιόλογο είναι.
Γι’ αυτό λοιπόν και θέλω να σταθώ λίγο παραπάνω στην Άνα ντε Άρμας. Η νοσόκομα του Χάρλαν Θρόμπι δίνει μια καλή και ταυτόχρονα ρεαλιστική ερμηνεία. Ξεφεύγει από τα κλισέ που βλέπουμε κάθε φορά σε πρωταγωνιστές στην προσπάθεια των παραγωγών να μας δώσουν άλλον έναν badass ήρωα. Και στην τελική, όταν ο χαρακτήρας δρα περισσότερο ανθρώπινα και όχι χολιγουντιανά, η ταύτιση που νιώθουμε είναι πολύ μεγαλύτερη.
Όσο για τον Κρις Έβανς, είναι αξιόλογος ηθοποιός και είναι κρίμα να μείνει στις συνειδήσεις του κόσμου αποκλειστικά ως Captain America. Τσεκάρετέ τον στο «Gifted» και θα σας πείσει.
Hollywood χρειαζόμαστε και άλλες τέτοιες ταινίες σαν το ‘Knives out’. Ειλικρινά, μην ντρέπεσαι και δώστες μας. Μη μας φορτώνεις άλλο με τα ίδια και τα ίδια.
