Γράφει η Ιωάννα Τσελνίκου.
Δεν ξέρω τι παίζει με τις γρήγορες σχέσεις, τις καμουφλαρισμένες ανασφάλειες και γενικά οτιδήποτε μη ξεκάθαρο, γιατί δεν με ενδιέφερε ποτέ να μπλεχτώ σε αυτά. Δεν με ενδιέφερε να έχω να κάνω με ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θέλουν από εμένα, αλλά ψάχνουν να το βρουν σε εμένα. Αλλά επειδή πολλά ακούω για τον όρο “καβάτζα” κι άλλες παρόμοιες καταστάσεις, ήρθε η ώρα να τοποθετηθώ…
Αρχικά πάντα πίστευα στην αναγκαιότητα της ξεκάθαρης στάσης μεταξύ των ανθρώπων που συνάπτουν οποιαδήποτε σχέση μεταξύ τους είτε φιλική είτε ερωτική. Επομένως, όταν οι καταστάσεις μπλέκονται, δεν μου αρέσει καθόλου και με κάνει να δυσανασχετώ.
Είναι εντάξει οι ενήλικες να συνάπτουν ελεύθερες σχέσεις, εφόσον συμφωνούν και οι δύο. Ποια είμαι εγώ που θα κρίνω;
Αλλά δεν είναι καθόλου εντάξει όταν ο ένας εκμεταλλεύεται τον άλλο.
Γιατί ρε φίλε και η καβάτζα είναι άνθρωπος και έχει συναισθήματα. Δεν γίνεται να του/της φέρεσαι σαν αντικείμενο. Ούτε να τη θυμάσαι οπότε έχεις ανάγκη, ειδικά όταν δεν έχετε συμφωνήσει σ’ αυτό. Γιατί πολλοί από εσάς είστε κότες και θέλετε και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Εν ολίγοις, δεν λέτε στον άλλον την αλήθεια και πολλές φορές τον κοροϊδεύετε, προκειμένου να πάρετε αυτό που θέλετε και να μην έχετε παράπλευρες απώλειες.
Αλλά όχι ρε εσύ. Δεν είσαι εντάξει.
Δεν είναι εντάξει να εκμεταλλεύεσαι ανθρώπους και να απομυζάς από αυτούς ό,τι σου λείπει. Είναι ανέντιμο να ντύνεις τις λέξεις όπως σε βολεύει, μόνο και μόνο για να μη μείνεις μόνος. Είναι άτιμο να χρησιμοποιείς ανθρώπους για να καλύψεις δικές σου ανασφάλειες.
Θα έπρεπε να σε τρώνε οι τύψεις που ευσυνείδητα πας να πληγώσεις ανθρώπους. Θα έπρεπε να αναρωτιέσαι τι πάει τόσο λάθος στην ψυχοσύνθεση σου. Γιατί πας και πονάς ανθρώπους που δεν σου φταίνε και τους αφήνεις μισούς.
Και ποιος είσαι εσύ ρε, που θα κανείς έναν άνθρωπο να φοβάται να εμπιστευτεί, επειδή του φέρθηκες σκάρτα; Ποιος είσαι εσύ που θα τον πας πίσω στη ζωή του; Πήγαινε βρες ανθρώπους που έχετε κοινά θέλω κι άσε τους άλλους που ξέρουν τι θέλουν στην ησυχία τους.
Γιατί πάνε και μπλέκονται οι «δεν ξέρω» με τους «σε θέλω» και πληγώνονται συναισθήματα και μένουν απωθημένα.
Γι’ αυτό άι σιχτίρ.
