Γράφει η Αναστασία Κολτσακλή
Από μικρή ηλικία ακούμε διαρκώς τη λέξη «πρέπει» σε διάφορες περιστάσεις και σε διαφορετικές κάθε φορά εκδοχές. Υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που προσπαθούν με κάθε τρόπο να καθοδηγήσουν τη ζωή μας. Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, όταν ολόκληρη η κοινωνία, με την στάση και την κριτική της, επιδιώκει να μας δείξει το «σωστό» δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσουμε μεγαλώνοντας, επικρίνοντας καθετί διαφορετικό.
Ποιος είναι όμως αυτός που ορίζει το πώς θα ζούμε, το τι πρέπει να κάνουμε; Ποιο πραγματικά είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Γιατί πρέπει να προγραμματίσουμε τη ζωή μας και να τη βάλουμε μέσα σε κουτάκια που απλά μας περιορίζουν;
1. Στα πόσα «πρέπει» καιγόμαστε;
«Πρέπει να κάνεις αυτό», «Πρέπει να συμπεριφερθείς έτσι», «Δεν έπρεπε να γίνει αυτό».
Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτές τις φράσεις; Πόσες φορές έχουν καθορίσει άλλοι τις πράξεις και τις συμπεριφορές μας δίνοντας απλώς τις παραπάνω «εντολές»; Κι όμως, αρκετά συχνά εγκλωβιζόμαστε σ’ αυτές και σε όλα τα κοινωνικά, ηθικά, συναισθηματικά «πρέπει», αγνοώντας την καρδιά μας και τις πραγματικές μας επιθυμίες. Αναγκαζόμαστε να ακολουθήσουμε αυτά που οι άλλοι μας επιβάλλουν ξεχνώντας τον εαυτό μας, ξεχνώντας πως ζούμε για εμάς και όχι για τους άλλους.
2. Κάθε ηλικία έχει και το κουτάκι της
«Στα 18 σου πρέπει να μπεις στο Πανεπιστήμιο», «Στα 4 χρόνια να έχεις πάρει πτυχίο», «Μέχρι τα 30 σου θα πρέπει να έχεις κάνει οικογένεια και παιδιά».
Μερικές ακόμα από τις φράσεις που μας δεσμεύουν και καθορίζουν τη ζωή μας. Διάφορα στερεότυπα που έχουν δημιουργηθεί και μας πιέζουν καθώς θεωρούμε πως αυτό είναι το σωστό και αν δεν τα ακολουθήσουμε, έχουμε αποτύχει σαν άτομα. Μας βάζουν σε σκέψεις και μας εμποδίζουν να κάνουμε αυτό που θέλουμε, όποτε το θέλουμε. Συνειδητοποίησε λοιπόν ότι είναι απλώς αριθμοί και αγνόησέ τους! Ζήσε το καθετί που επιθυμείς, όποτε το επιθυμείς.
3. « Μα τι θα πει ο κόσμος;»
Δυστυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία όπου μεγαλώσαμε μ’ αυτήν την κλισέ φράση και εξακολουθούμε να την κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας οτιδήποτε κι αν κάνουμε. Τις περισσότερες φορές, πριν προβούμε στην οποιαδήποτε ενέργεια, σκεφτόμαστε τι θα πουν ή τι θα σκεφτούν οι άλλοι για εμάς, παραλείποντας τα «θέλω» μας. Φοβόμαστε ότι αν κάνουμε κάτι λάθος, αν δε συμβαδίσουμε με τα πρότυπα συμπεριφοράς που μας επιβάλλει η κοινωνία, θα μας κρίνει ο κόσμος και δε θα είμαστε αποδεκτοί από αυτόν.
4. Όσο περισσότερους followers, τόσο καλύτερα (ή μήπως όχι;)
Τα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζουν διαρκώς όλο και περισσότερο τη ζωή μας. Προβάλλουν άτομα και ζωές που θεωρούμε ότι πρέπει να ακολουθήσουμε, καθώς έχουν περισσότερα likes από εμάς και μεγαλύτερο αριθμό followers. Μας δημιουργούν την πεποίθηση πως μόνο αν γίνουμε σαν αυτούς, αν ακολουθήσουμε το δικό τους τρόπο ζωής θα είμαστε αποδεκτοί. Για άλλη μια φορά λοιπόν, εγκλωβίζουμε τη ζωή μας σε ένα μεγάλο κουτί που ονομάζεται «εικονική πραγματικότητα».
Ξέχνα τα όλα αυτά τα κουτάκια και καθόρισε τη ζωή σου όπως εσύ θέλεις! Σταμάτα να σκέφτεσαι τι θα πει ο περίγυρός σου και ξέφυγε επιτέλους από αυτά.
Κάνε τις επιλογές σου, ονειρέψου ελεύθερα και πράξε με τον τρόπο που εσύ επιθυμείς. Η ζωή δεν μπαίνει σε κουτάκια! Είναι απρόβλεπτη, κρύβει εκπλήξεις και πολλές διαφορετικές καταστάσεις και συμπεριφορές, οι οποίες της δίνουν νόημα και την κάνουν τόσο ξεχωριστή, τόσο μοναδική.
Ακολούθησε λοιπόν την καρδιά σου, ζήσε ελεύθερα και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους!
