cover photo: @lefteris_partsalis
Οι μέρες περνούν κι εσύ αναλογίζεσαι. Τίνος είναι η ευθύνη τελικά; Γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας σε τόσο μεγάλο βαθμό; Γιατί, ενώ έχουμε υποφέρει πολύ στο παρελθόν από πυρκαγιές, δεν καταφέρνουμε ποτέ να σταθούμε προετοιμασμένοι απέναντι τους; Τι κάνουμε τόσο λάθος ρε παιδί μου, και εν τέλει αφηνόμαστε στο έλεος του Θεού, του καιρού, της θάλασσας;
Οι υπερποσπάθειες των πυροσβεστών δε χωράνε καμία αμφιβολία. Όπως επίσης η κινητοποίηση των εθελοντών, που όλοι μαζί βαράνε 24ωρα άυπνοι, για να έρθουν στη συνέχεια αντιμέτωποι με αναζωπυρώσεις και νέα μέτωπα από γκαζάκια που τοποθετήθηκαν εκουσίως. Γενικά, είναι πολλές οι κατευθύνσεις που μπορείς να βγάλεις το άχτι σου, αλλά ξαφνικά στα σκάει η σκέψη ότι όσο ανεπαρκείς πυροσβέστες κι εθελοντές παλεύουν με τις φλόγες, υπάρχει και μια πανεπιστημιακή αστυνομία να ποζάρει στη βιτρίνα. Και κάπου μπερδεύεσαι με τα μέτρα που έχουν ληφθεί…
Έχουμε φροντίσει σαν χώρα να φτάνουμε και να περισσεύουμε σε ό,τι έχει να κάνει με αστυνομικά σώματα, όταν άλλα, που αποδεικνύονται ζωτικής σημασίας σχεδόν κάθε καλοκαίρι (και πάμε και για χειμώνες, με τις πλημμύρες που μας περιμένουν), είναι εμφανώς υποστελεχωμένα, τόσο σε ανθρώπινα χέρια όσο και σε εξοπλισμό.
Κι εδώ, όσο κι αν ευθύνεται η κλιματική αλλαγή, θα εξακολουθεί να υπάρχει λάθος. Γιατί από τη στιγμή που ξέρεις ότι το κλίμα έχει πάρει τέτοια στροφή, που θα σου προκαλεί διαρκώς προβλήματα, πόσο μάλλον σε μια χώρα που έχει μεγάλο ιστορικό πυρκαγιών, δε γίνεται εσύ να απαντάς με 1000 προσλήψεις ειδικών φρουρών στα πανεπιστήμια. Δε βρισκόμαστε σε apocalypse movie για να πρέπει να μας συντονίσουν τα περιπολικά. Βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης που πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους αρμόδιους. Οι οποίοι στην προκειμένη δεν είναι αστυνομικοί.
Εδώ και μέρες λοιπόν, παρακολουθούμε τους «ήρωες χωρίς κάπα» όπως πολλοί αποκαλούν, να δίνουν πραγματικές μάχες, αλλά να μην είναι αρκετό. Μετά έρχονται και εθελοντές πυροσβέστες, που θυσιάζουν κυριολεκτικά τη ζωή τους, αφού δυστυχώς μετρήσαμε και ένα θύμα. Πέρα από αυτή τη μία χαμένη ανθρώπινη ψυχή, έχουν χαθεί χιλιάδες άλλες ακόμα, γιατί προφανώς οι τόσοι αστυνομικοί και τα μπλόκα τους, καθώς και η πανεπιστημιακή αστυνομία που περιμένει καρτερικά να κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο νέο ακαδημαϊκό έτος και στα οποία έχουμε ποντάρει τόσο σαν χώρα, δε φάνηκαν κάπου χρήσιμοι.
Το απέραντο πράσινο που έγινε κατάμαυρο, δε σώθηκε από πρόστιμα, ούτε φοβήθηκε στη θέα των ΜΑΤ για να παραμείνει ως έχει.
Αυτό που περίμεναν από εμάς τα δάση και οι κάτοικοί τους, ήταν να τα σεβαστούμε (πράγμα που δεν έγινε) ή έστω να είμαστε αρκετά οργανωμένοι για να τα προστατέψουμε την ύστατη στιγμή (πράγμα που επίσης δεν έγινε).
Ο κρατικός μηχανισμός τελικά δεν ήταν τόσο έτοιμος όσο κάποιοι περηφανεύονταν. Και τέτοιες ελλείψεις δεν τις λες απλά αδυναμίες… Αυτό που ξέρουμε σίγουρα μέχρι στιγμής όμως, είναι ότι από Σεπτέμβρη-Οκτώβρη θα έχουμε νέες αφίξεις στα πανεπιστήμια. Και τώρα νιώσετε ασφαλείς!
