Ακούγοντας τη λέξη «Αφρική», συνήθως μας έρχονται στο μυαλό οι γνωστές εικόνες που συχνά αποτυπώνονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Είναι εκείνες των φτωχών περιοχών και των ανθρώπων τους που συχνά βιώνουν μία καθημερινότητα πολύ δύσκολων συνθηκών επιβίωσης σε σύγκριση με τα δυτικά πρότυπα.
Ο Γιάννης Λαδέας και η Αλεξάνδρα Στελλάκη έρχονται να συμπληρώσουν αυτά τα γεγονότα λέγοντας πως η Αφρική δεν είναι ενιαία, αλλά αποτελείται από διαφορετικές χώρες και εθνότητες, οι οποίες έχουν το δικό τους πολιτισμό και τα δικά τους ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Οι συνθήκες μεταξύ αυτών είναι διαφορετικές και μία τέτοια γενίκευση σίγουρα δεν είναι αληθινή. Μάλιστα, συχνά ξεχνάμε να αναφέρουμε τα θετικά στοιχεία αυτής της ηπείρου. Ίσως, γιατί στις μέρες μας επιζητούμε αυτό που τραβάει το ενδιαφέρον ή επειδή δεν μας έχει δοθεί η ευκαιρία να επισκεφτούμε αυτές τις περιοχές, μιας και ένα τέτοιο ταξίδι είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένο.
Όμως ποιοι είναι τελικά αυτοί οι δύο νέοι και γιατί άραγε επέλεξαν να φτάσουν μέχρι τη Δυτική Αφρική;
Ο πρώτος είναι προπτυχιακός φοιτητής στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος στον κλάδο του International Tourism and Hospitality Management ενώ η δεύτερη είναι υπότροφος στο ίδιο ίδρυμα με τομέα εξειδίκευσης τη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού (Human Resources Management) ενώ παράλληλα φοιτά στο τρίτο έτος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Οι δύο φίλοι, εργάζονται ως Learning Facilitators του τμήματος Student Academic Support Services. Πιο συγκεκριμένα, εξαιτίας των υψηλών επιδόσεων στις σπουδές τους βοηθούν μέσω της αλληλοδιδακτικής διδασκαλίας τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριες τους στη διαχείριση και καλύτερη κατανόηση ενός εύρους μαθημάτων.
Η ιδέα που τους οδήγησε μέχρι τη Γκάνα και την περιοχή Ταμάλε, στο βόρειο τμήμα της σχετιζόταν άμεσα με την επιθυμία τους στο να διεξάγουν ακαδημαϊκές έρευνες σχετικά με τον εθελοντικό τουρισμό και την κοινωνιολογία της εκπαίδευσης αντίστοιχα. Ο στόχος τους όμως δεν ήταν μόνο αυτός. Ήθελαν να ανακαλύψουν τον τρόπο ζωής αυτών των ανθρώπων, αλληλοεπιδρώντας μαζί τους και ακολουθώντας τις καθημερινές τους συνήθειες. Πράγμα το οποίο κατάφεραν να υλοποιήσουν, διαμένοντας σε όλη την διάρκεια της ερευνάς τους ως φιλοξενούμενοι σε μια οικογένεια ντόπιων.
Από την πρώτη στιγμή που ανακοίνωσαν το πρότζεκτ τους, υπήρξαν άνθρωποι που πίστεψαν στο όραμά τους και μέσω crowdfunding συγκέντρωσαν ένα σημαντικό ποσό που τους ενίσχυσε οικονομικά στην πραγμάτωση της ιδέας τους, κάνοντας πράξη το ρητό: «οπού υπάρχει το «θέλω» υπάρχει και ένας «δρόμος». Έτσι, μέσω του Volunteer Teaching (εθελοντικής διδασκαλίας) ήρθαν σε επαφή με εκπαιδευτικά ιδρύματα (Abariya Senior High School, Tamale Technical University), αλλά και οργανώσεις (Sevdarp Ghana,We Afrihug) που τους πρόσφεραν επιμορφώσεις και αμέριστη βοήθεια στο έργο τους.
Οι συνθήκες εκεί σίγουρα δεν ήταν εύκολες. Τόσο η εύρεση εμβολίων πριν την αναχώρηση, οι «κακές» συνθήκες υγιεινής και οι υψηλές θερμοκρασίες επιβεβαιώνουν την παραπάνω πρόταση. Όμως, ο δύσκολος δρόμος είναι εκείνος που κάνει τη διαφορά. Εάν επιλέξεις το να παραμείνεις σε ένα comfort zone, σίγουρα δε θα επεκτείνεις τη σκέψη και τους ορίζοντες σου, αλλά ούτε θα γνωρίσεις τον εαυτό και τους γύρω σου.
Η εξέλιξη έρχεται μονάχα μέσω της θέλησης, της επιμονής
και της αγάπης για αυτό που κάνεις!
μας εξηγούν η Αλεξάνδρα κι ο Γιάννης που πίστεψαν όσο ποτέ άλλοτε στον εαυτό τους.
Η προσπάθεια τους όμως δε σταμάτησε και δε θα σταματήσει εδώ. Στις αρχές Ιουνίου ο Γιάννης ταξίδεψε μέχρι την Ισπανία (Μάλαγα) κερδίζοντας τη δεύτερη θέση ως Erasmus Τalent για το 2019 στον αντίστοιχο πανευρωπαϊκό διαγωνισμό, ενώ η Αλεξάνδρα συμμετείχε ως εισηγήτρια στο 2nd Athens Social Sciences Forum παρουσιάζοντας τμήμα του έργου της. Παράλληλα, σχεδιάζουν και άλλες δράσεις εντός και εκτός συνόρων το προσεχές διάστημα τόσο ατομικά όσο και μέσω του οργανισμού Greek Youth Mobilty (όπου ο Γιάννης είναι συνιδρυτής), μιας και το μότο τους είναι ότι «η διαδικασία κατάκτησης της γνώσης δε σταματά ποτέ» αφού είναι αυτή που μας προσφέρει αυτοβελτίωση και αποτελεί εργαλείο βελτίωσης τόσο των δικών μας συνθηκών ζωής, όσο και των γύρω μας.
Το μήνυμα που θέλουν να μεταδώσουν στους νέους και τις νέες είναι πως «η επιτυχία δε σχετίζεται πάντα με την απόκτηση κέρδους ή φήμης». Υπάρχουν πράγματα, των οποίων η αξία δεν μπορεί να μετρηθεί παρά μόνο με στιγμές, όνειρα και ελπίδες για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.
Ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ λοιπόν στα παιδιά για αυτή την υπέροχή τους προσπάθεια!
Μακάρι τέτοιες δράσεις να γίνονται ακόμα πιο συχνά!
