Είναι γεγονός πως βιώνουμε μια καθημερινότητα, μια κοινωνική πραγματικότητα περίεργη. Στο πέρασμα των χρόνων και όσο εδραιώνεται η παγκοσμιοποίηση, οι ρυθμοί με τους οποίους κινείται η κοινωνία αλλάζουν, γίνονται ταχύτεροι. Να τρέξεις να προλάβεις το μετρό, να μην αργήσεις στη δουλειά, να φύγεις τρέχοντας από το σχολείο να προλάβεις να φας μια μπουκιά για να φύγεις ξανά τρέχοντας για το φροντιστήριο και μετά να επιστρέψεις να διαβάσεις ή να μαγειρέψεις για την επόμενη ή δεν ξέρω κι εγώ τι.
Πανικοβληθήκατε λίγο; Πού να δείτε όσους το ζουν!
Λογικό είναι, μέσα σε αυτό το κλίμα, να επηρεάζεται η ψυχοσύνθεση των ατόμων. Κι έτσι, στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν και να επιβιώσουν από αυτές τις συνθήκες, οι άνθρωποι αναζητούν διεξόδους και επιλέγουν οποιαδήποτε θα ξεκουράσει το μυαλό και το σώμα τους μέχρι τον επόμενο… αγώνα δρόμου.
Εγώ δε θα προτείνω πολλά. Παρά ένα βασικό. Το πρωί, λίγο πριν βγεις από το σπίτι, μαζί με την τσάντα ,το κινητό και τα κλειδιά, φορά στο πρόσωπο κι ένα χαμόγελο. Ναι καλά βλέπετε, ένα χαμόγελο μπορεί να αλλάξει τη μέρα σου και τη μέρα των γύρω σου, είτε αυτοί είναι οι κοντινοί σου άνθρωποι είτε είναι ένας άγνωστος που τυχαία συνάντησες στο δρόμο.
Γενικά, το γέλιο είναι ευεργετικό τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία του ανθρώπου. Πέρα από το γεγονός ότι εξασφαλίζει την ψυχική ισορροπία, μειώνει το αίσθημα της έντασης και του άγχους που χαρακτηρίζουν την εποχή μας και συμβάλλει γενικότερα στη συναισθηματική αποφόρτιση του ατόμου. Φυσικά και είναι παράγοντας απαραίτητος για τη σύναψη υγιών σχέσεων, καθώς εδραιώνει το κλίμα οικειότητας και ευνοεί τη σύσφιγξη τους, βασισμένες πλέον στην αυθόρμητη και ειλικρινή έκφραση. Και ναι, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, το γέλιο είναι υγεία αφού συμβάλλει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. (Γυμνάζει και τους κοιλιακούς και τις γνάθους .)
Δυστυχώς, η κοινωνία μας και τα προβλήματα που τη διέπουν, αν και απαιτούν το γέλιο για να λυθούν, δεν δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να είναι χαρούμενοι οι άνθρωποι. Είναι προφανώς η πίεση που τα συσσωρευμένα προβλήματα ασκούν και η ανασφάλεια που δημιουργούν που δεν το επιτρέπουν. Είναι ακόμη και η πόλη η ίδια και η πληθώρα δυσάρεστων εμπειριών και καταστάσεων που προσφέρει. Έρχεται ως συμπλήρωμα στα προαναφερθέντα και η κρίση που διέρχονται οι διαπροσωπικές σχέσεις και οι ηθικές αξίες (λες και δε μας έφτανε η οικονομική). Κάτω από αυτές τις συνθήκες λοιπόν, πού όρεξη για γέλια και χαρές;
Κι όμως, φτάσαμε σε σημείο να είμαστε άνθρωποι μουντοί, μονότονοι, ανταγωνιστικοί και σοβαροφανείς. Καμία αισιοδοξία για ένα μέλλον καλύτερο και επομένως καμία προσπάθεια για ένα μέλλον καλύτερο. Καθόλου αυτοπεποίθηση και άκαρπες προσπάθειες για κατάκτηση του καλύτερου που άλλοι το έχουν επιβάλλει. Οι ίδιοι πασχίζουμε για να ζήσουμε ζωή αβίωτη για οποιονδήποτε. Ζωή χωρίς χαρά, γεμάτη απογοήτευση και μοναξιά.
Το γέλιο είναι συνώνυμο της ευτυχίας και της αισιοδοξίας, συναισθημάτων που καθένας δικαιούται να αισθάνεται! Είναι δικαίωμα και είναι και υποχρέωση λοιπόν του ατόμου να γελάει. Γιατί το γέλιο φωτίζει πρόσωπα, καρδιές, φωτίζει ανθρώπους συνάμα και κοινωνίες ολόκληρες.
Και κάτι ακόμα…
Όταν όλα πάνε στραβά, χαμογελάστε στραβά. ΓΕΛΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!
