Εξεταστική έρχεται, όλο και κάποια έρευνα θα κάνουμε για το τι παίζει από safe αλλά αποτελεσματικούς τρόπους αντιγραφής – στο τέλος ίσως να έχουμε αφιερώσει και παραπάνω χρόνο απ’ ό,τι στο διάβασμα. Δεν ξέρω λοιπόν τι καλό ανακαλύψατε ή ακόμη κι αν θα προτιμήσετε τον παραδοσιακό τρόπο του σκονακίου, αλλά ό,τι ιδέα κι αν σας έχει κατέβει, αυτήν που εφάρμοσε μια ομάδα συμφοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Καναδά, στοίχημα δεν την φτάνει ούτε για αστείο.
Τα παιδιά κανονικά έπρεπε να πάρουν πτυχίο μόνο και μόνο γι’ αυτό τους το δημιούργημα! Άλλο βέβαια που κατέληξαν τιμωρημένοι…
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Ένας από την παρέα λοιπόν, τελειόφοιτος πλέον μηχανικός, αποκάλυψε την ιστορία του στο vice.com. Αρχικά, όπως ανέφερε, μετά την κάθε εξέταση είχε αυτή τη συνήθεια που έχουμε και όλοι μας, να συζητά με τους φίλους του τα θέματα, τις λύσεις και τι μπορούσαν να κάνουν καλύτερα. Παρόλο βέβαια που είχαν πολύ καλούς βαθμούς, σκέφτηκαν να βρουν έναν τρόπο να επικοινωνούν μεταξύ τους και να μπορούν να αντιγράψουν, ώστε να είναι άριστοι.
Η πρώτη σκέψη τους ήταν να χακάρουν ένα κομπιουτεράκι για να στέλνουν μεταξύ τους μηνύματα, αλλά το στυλό, στο οποίο και κατέληξαν, φαινόταν καλύτερη ιδέα.
Έφτιαξε λοιπόν ένα πρόχειρο σχέδιο, ενώ ο φίλος του που είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός πήρε ένα απλό στυλό και το άδειασε, κόβοντας στη συνέχεια το σωληνάκι με το μελάνι για να μην πιάνει χώρο και βάζοντας στη θέση του μια συσκευή δόνησης, την οποία συνέδεσαν με μια μικρή μπαταρία. Αυτά συνδέονταν με ασύρματο σήμα και οι συμφοιτητές μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ μέσω κώδικα Μορς, τον οποίο γνώριζαν ήδη από τους προσκόπους.
«Φτιάξαμε ένα πρωτότυπο όπως στην ταινία Iron Man.», πρόσθεσε στη συνέχεια. Προφανώς και τα παιδιά θα ήταν και λίγο nerds!
Το αποτέλεσμα το τελειοποίησαν σε λιγότερο από μια βδομάδα, το οποίο και δούλεψε κανονικότατα. Χάρη σε αυτό οι βαθμοί τους βελτιώνονταν σε κάθε τεστ.
Διόρθωναν ο ένας τον άλλον επί δύο χρόνια… ώσπου τους τσάκωσαν.
«Ο φίλος μου άφησε το στυλό στο θρανίο του για να γράψει κάτι κι αυτό άρχισε να δονείται. Κάποιος άλλος προσπαθούσε να στείλει σήμα. Ο καθηγητής το άκουσε και στην αρχή νόμιζε πως ήταν κινητό. Ύστερα είδε το στυλό και το πήρε. Ταράχτηκα πολύ. Η καρδιά μου «πάγωσε». Όταν πάτησε το κουμπί του στυλό και άρχισε να δονείται το άλλο που υπήρχε στην αίθουσα, ήξερα ότι είχαν τελειώσει όλα.»
Ο καθηγητής δεν κατάλαβε ποια ακριβώς ήταν η λειτουργία του, οπότε και το έστειλε στον πρόεδρο του τμήματος τεχνολογίας. Αυτός το αποσυναρμολόγησε, αλλά και πάλι δεν αντιλήφθηκαν ότι οι φοιτητές χρησιμοποιούσαν κώδικα Μορς, απλώς ότι μέσω αυτού κατά κάποιον τρόπο επικοινωνούσαν. Τα παιδιά έκαναν έφεση για παράπτωμα, αλλά έχασαν.
«Δύο από εμάς χρεωθήκαμε ακαδημαϊκά παραπτώματα, που σήμαινε ότι δεν μπορούσαμε να πάρουμε υποτροφίες ή άλλα χρήματα και δεν είχαμε πια καλή φήμη στο πανεπιστήμιο. Έτσι, την επόμενη χρονιά δεν πήρα τίποτα. Επίσης, μπαίνεις σε μια λίστα προειδοποίησης, που σημαίνει ότι αν σε πιάσουν ξανά να αντιγράφεις, αποβάλλεσαι. Ακόμη, καταγράφεται στην αναλυτική βαθμολογία, αν και δεν νομίζω να επηρεάσει τις επαγγελματικές μου προοπτικές.»
