Η φιλία ορίζεται ως η σχέση μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων του ίδιου ή και διαφορετικού φύλου. Κύριο χαρακτηριστικό της έχει την αμοιβαία πλατωνική αγάπη, την αφοσίωση, την κατανόηση, χωρίς κατ’ ανάγκη να υπάρχει συμφέρον, κίνητρο ή απώτερος στόχος. Είναι να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον και να υπάρχει ειλικρινά. Μια σχέση που οικοδομείται πάνω σε γερά θεμέλια. Μια σχέση που ανθίζει με το πέρασμα του χρόνου και τις κοινές εμπειρίες που αποκτώνται. Εξελίσσεται και προχωρά.
Όμως τι γίνεται όταν αυτή η ιδανικά πλασμένη φιλική σχέση κλονιστεί; Μήπως ήταν ιδανικά πλασμένη μόνο στο δικό μας μυαλό και εθελοτυφλούσαμε;
Πολλοί έχουμε προδοθεί από φίλους και φίλες και το συναίσθημα αυτό είναι πολύ άσχημο. Ένα συναίσθημα, που δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις και σε γεμίζει έγνοιες και τύψεις πολλές φορές. Σε γεμίζει ερωτήματα, επίσης. Γιατί να με προδώσει; Τελικά δεν άξιζε; Μήπως φταίω εγώ; Έχουμε προδοθεί από ανθρώπους που πραγματικά αγαπούσαμε πολύ, πιστεύαμε, εμπιστευόμασταν. Ανθρώπους που τελικά αποδείχτηκαν άσπονδοι και σκάρτοι. Ανθρώπους που πιστεύουν πως το «εγώ» τους βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων τους. Φίλους και φίλες, οι οποίοι αδιαφόρησαν για το «εμείς» και ξέχασαν την έννοια του.
Είναι ο «φίλος» που άκουγες τα προβλήματα που είχε με τη σχέση του ή την οικογένεια του, όταν σε είχε ανάγκη. Όμως αυτός δεν ήταν εκεί για να ακούσει τα δικά σου, να σου δώσει μια αγκαλιά, μια συμβουλή, μια σιγουριά. Αδιαφορούσε. Κάθε στιγμή έτρεχες να τον βοηθήσεις και τον στήριζες. Τον βοηθούσες και ξημέρωνες μαζί του μέχρι να «ρίξει» το άτομο που τον ενδιαφέρει. Κι αν δεν τα κατάφερνε, τον παρηγορούσες. Το αντάλλαγμα ποιο ήταν; Ψέματα. Οι αληθινοί φίλοι δεν λένε ψέματα ούτε για το πιο δύσκολο θέμα. Όμως αυτός το έκανε μέχρι και για το πιο απλό πράγμα. Πίστευες πως σε αγαπά και σε νοιάζεται. Όμως αυτός σε ζήλευε. Ζήλευε τα ρούχα σου, την εμφάνιση σου, τις κατακτήσεις σου, τη θετική σου ενέργεια.
Προσπαθούσε να σε μειώσει. Προσπαθούσε να γειώσει διακριτικά και ύπουλα τα όνειρα σου. Ελπίζω να μην τα κατάφερε. Σε ανταγωνιζόταν και όχι με θετικό τρόπο. Ο πραγματικός φίλος χαίρεται με τη χαρά σου και σου δίνει δύναμη στις λύπες. Εκείνος ήταν εκεί μόνο στα δύσκολα και όχι σαν συμπαραστάτης. Ήταν εκεί για να σου ξύσει κι άλλο την πληγή και να χαρεί με τις δυσκολίες σου. Να σε κρίνει, σαν να ήταν εχθρός σου. Δεν τον ένοιαζαν οι άλλοι. Αντίθετα, κουτσομπόλευε και κακολογούσε τους φίλους σου. Μπορεί και εσένα. Όμως εσύ επέμενες. Προσπαθούσες να τον δικαιολογήσεις. Ήθελες να σώσεις τη φιλία σας. Μέχρι πότε όμως;
Από την άλλη βέβαια, πάντα μπορεί να ήταν έτσι… αλλά να άργησες να το δεις. Ή να μην ήθελες να το δεις. Φοβόσουν. Όμως τι φοβόσουν πραγματικά; Το να χάσεις έναν «φίλο» ή την προδοσία του;
Οι περισσότεροι έχουμε βιώσει τη διάλυση μιας φιλικής σχέσης, η οποία μπορεί να μετρούσε χρόνια. Σίγουρα έχουμε περάσει και ωραίες στιγμές με αυτά τα άτομα. Όμως πόση υπομονή πρέπει να κάνεις; Πόσες ευκαιρίες και δάκρυα να σπαταλήσεις;
Όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να βρούμε τη δύναμη και να διακόψουμε τέτοιες παρασιτικές σχέσεις από «φίλους», που δυστυχώς έχουν μάθει μόνο να παίρνουν. Βρες το θάρρος και απομάκρυνε τους. Θα ανακουφιστείς. Θα απελευθερωθείς.
Ξέρεις ποια άτομα σε αγαπούν. Επένδυσε σε αυτούς.
