Η περίοδος που σηματοδοτεί την είσοδο του ατόμου στο Πανεπιστήμιο, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Αποτελεί ορόσημο και επίτευγμα. Συγκεκριμένα όλοι μας, έχουμε ένα κοινωνικό ρολόι, ένα χρονοδιάγραμμα που δείχνει κατά πόσο έχουμε πετύχει σημαντικούς στόχους σε σχέση με τους συνομήλικους μας. Ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης, καθένας θέτει στόχους. Το κοινωνικό ρολόι, αποτελεί ένδειξη της κοινωνικής μας προσαρμογής και αναδεικνύει τις προσδοκίες της κοινωνίας στην οποία ζει κανείς.
Διεύρυνση οριζόντων
Το πανεπιστήμιο καλλιεργεί την κριτική σκέψη, αλλά όχι και την επικριτική. Συνήθως, το διαφορετικό γίνεται αποδεκτό, εφόσον κανείς είναι ελεύθερος να είναι αυτός που είναι. Μαθαίνει κανείς έναν άλλο κόσμο με διαφορετικές φιλίες, νέες απόψεις. Ο φοιτητής ξεφεύγει από τα όρια και την εικόνα του εαυτού του. Αυτό βέβαια, δεν συνεπάγεται ότι όλοι αποδέχονται τις απόψεις των άλλων, ούτε ότι τα στερεότυπα παύουν να υπάρχουν στο Πανεπιστήμιο. Ωστόσο, το διαφορετικό, υπάρχει πολύ περισσότερο, μιας και ήδη ο αριθμός των φοιτητών, των καθηγητών, των εμπειριών και των δραστηριοτήτων που οργανώνονται από το Πανεπιστήμιο και τις φοιτητικές λέσχες είναι πολύ μεγαλύτερος.
Ανακάλυψη και ανάδειξη του εαυτού
Η ελευθερία χρόνου που συνεπάγεται η είσοδος στο Πανεπιστήμιο, μιας και οι φοιτητές δεν ακολουθούν κάποιο επτάωρο ωρολόγιο και αυστηρό πρόγραμμα συνήθως, χαρίζει μια ευελιξία στο νέο φοιτητή. Και ενώ αρχικά οι νέοι θέτουν στόχους επαγγελματικούς, με την πάροδο των χρόνων, το άτομο αρχίζει να οργανώνει τον ελεύθερο χρόνο του και επιλέγει πώς θα τον αξιοποιήσει. Κάπως έτσι, έρχεται η περίοδος των ανακαλύψεων και η συνειδητοποίηση ότι εκπαίδευση, δεν σημαίνει απαραίτητα καταναγκαστική μάθηση, όπως στο σχολείο. Τώρα, ο νέος, ελεύθερα, καλείται να επιλέξει, βάσει της προσωπικότητάς του, νέες εμπειρίες και να τους δώσει υποκειμενικό χαρακτήρα.
Ταυτόχρονα, αν το αντικείμενο σπουδών του τον ενδιαφέρει, η εκπαίδευση μπορεί να αποτελέσει μέσο διερεύνησης δραστηριοτήτων σχετικών με το αντικείμενο ή και ευκαιρία γνωριμίας με ανθρώπους με παρόμοια ενδιαφέροντα. Τελικά έτσι, δημιουργείται ένας νέος κύκλος στη ζωή του ανθρώπου. Γεμάτος ελευθερία, δημιουργικότητα.
Η ελευθερία συνεπάγεται ευθύνη
Ο φοιτητής, καλείται αρχικά να προσαρμοστεί σε ένα πρόγραμμα, να αντιμετωπίσει αλλαγές στην κοινωνική του θέση. Μπορεί να δυσκολεύεται με το πρόγραμμα σπουδών, να χρειάζεται να εργαστεί ή να αντιμετωπίσει προβλήματα με τις φιλίες στο Πανεπιστήμιο. Στην αρχή, μπορεί να αισθανθεί μοναξιά, άγχος και φόβο. Μαθαίνει όμως τελικά, να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, διαμορφώνει συνήθως φιλίες, πετυχαίνει επιδόσεις και συλλήβδην προσαρμόζεται στο φοιτητικό τρόπο ζωής.
Το άγχος αυτό, και για τον Kierkegaard, πολλές φορές μας διδάσκει. Είναι το πέρασμα από την άγνοια, στην ελευθερία και στην ευθύνη. Τα διλήμματα και οι προβληματισμοί μπορεί να είναι πολλοί. Η εξέλιξη λοιπόν, συνεπάγεται περιπέτειες και συχνά απόγνωση. Κάπως έτσι κανείς, μπορεί και με αυτόν τον τρόπο να ενηλικιωθεί, να απεξαρτηθεί από τους γονείς του και να λάβει το ρίσκο της επιλογής. Τώρα, αποκαλείται ενήλικας και πέρα από την επιλογή, έχει και να αντιμετωπίσει και τις επιπτώσεις των πράξεών του.
Μπορεί κανείς να ξεσπάσει, να μην μπορεί να διαβάσει, να έχει προβλήματα διατροφής, με το αλκοόλ ή τις σεξουαλικές σχέσεις, αφού δεν είναι όλα περιορισμένα στο χώρο του σχολείου και υπό την στενή επίβλεψη των γονέων. Εκεί όμως ο νέος, μαθαίνει να θέτει όρια, να σέβεται ή να μη σέβεται τον εαυτό του, να ζει με σύνεση και να επιλέγει τελικά την ποιότητα της ζωής που του ταιριάζει.
Αρχί-Ζω
Οι αλλαγές που φέρνει η φοιτητική ζωή, καλλιεργούν συχνά την ανεξαρτησία. Όλα είναι κάτω από μια νέα σκοπιά και καθημερινότητα. Λάθη, τοξικές σχέσεις του παρελθόντος και στάσιμες καταστάσεις αναθεωρούνται. Ανακαλύπτοντας κανείς τι του ταιριάζει, μπορεί να αφήσει πίσω σχέσεις, φιλίες, ανθρώπους. Είναι υγιές να εξελίσσονται οι άνθρωποι εφόσον βρίσκουν τη δύναμη να οδεύσουν προς το νέο, το μοναδικό για εκείνους. Κάνουν λοιπόν ένα βήμα προς το μέλλον, ένα βήμα πρόκλησης και αλλαγής, διόλου περιορισμένο στη μία και μόνο Γνώση.
