Η αλήθεια είναι ότι από μικρή ηλικία, η μουσική μου προκαλούσε ένα μεγάλο ενδιαφέρον. Όχι να ασχοληθώ μαζί της σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά να παρακολουθώ ανθρώπους να παίζουν μουσικά όργανα και να παρατηρώ με πόσο πάθος και αφοσίωση κάνουν ένα άψυχο αντικείμενο, να βγάζει τέτοιους μοναδικούς ήχους που μπορούν να σου δημιουργήσουν τόσα διαφορετικά συναισθήματα.
Κάπως έτσι ένιωσα και τις προάλλες που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά μία από τις πρώτες πρόβες των νέων μουσικών που συμμετέχουν στη νεοσύσταση Ελληνική Συμφωνική Ορχήστρα Νέων ή αλλιώς ΕΛΣΟΝ. Ένα εγχείρημα του επίσης νέου και διεθνούς φήμης μαέστρου, Διονύση Γραμμένου, το οποίο έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό στη μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα, δίνοντας την ευκαιρία σε νέους Έλληνες μουσικούς 18-30 ετών τη δυνατότητα να συνυπάρξουν σε ένα μεγάλο μουσικό σύνολο, να συνεργαστούν στα πλαίσια αυτού, καθώς και να αποκτήσουν πολύτιμες εμπειρίες και απαραίτητα εφόδια.
Κάποια στιγμή λοιπόν που τα παιδιά έκαναν διάλειμμα από την πρόβα τους, αποφάσισα να μιλήσω μαζί τους για το πώς τους φαίνεται μέχρι στιγμής η συμμετοχή τους στην ΕΛΣΟΝ.
Ο Κώστας, η Αυγούστα και ο Χρήστος με ηλικίες, 23, 21 και 27 χρονών αντίστοιχα, μου έδωσαν να καταλάβω πόσο σημαντική ήταν η ίδρυση μίας τέτοιας ορχήστρας, καθώς στη χώρα μας οι ευκαιρίες να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη μουσική, πόσο μάλλον να ενταχθείς σε μία ορχήστρα είναι αρκετά περιορισμένες. Και δυστυχώς, μόνο οι μουσικές σπουδές δεν φτάνουν για να εξελιχθείς σ’ αυτόν τον κλάδο.
Οι νέοι που συμμετέχουν στην ΕΛΣΟΝ δεν είναι μόνο από την Αθήνα, αλλά από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και του εξωτερικού και έχουν ταξιδέψει αυτές τις μέρες για να δουλέψουν όλοι μαζί από κοντά. Μάλιστα, τα έξοδα της μετακίνησης και της διαμονής τους, γίνονται έπειτα από χρηματοδότηση του Ιδρύματος Λάτση, ώστε η απόσταση να μην μπαίνει εμπόδιο σ’ αυτήν την ευκαιρία που δίνεται σε κάθε νέο μουσικό που έχει όρεξη και διάθεση να αποτελέσει μέρος αυτής της ξεχωριστής προσπάθειας.
Για παράδειγμα, ο Χρήστος είναι φοιτητής των Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου και ήρθε από την Κέρκυρα, ενώ ο Κώστας σπουδάζει ακόμα πιο μακριά, στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας κι έκανε τόσα χιλιόμετρα για να συμμετέχει στις πρόβες της ΕΛΣΟΝ και να ακολουθήσει τ’ όνειρό του.
Κάπου εκεί μου δημιουργήθηκε η απορία πώς μαθεύτηκε η σύσταση της ορχήστρας και επιλέχθηκαν τόσοι νέοι μουσικοί, για την ακριβεία 35, από όλα αυτά τα μέρη. Τα παιδιά μου απάντησαν πως επειδή βρίσκονται στην πρώτη πιλοτική καλλιτεχνική περίοδο, είτε τους το πρότειναν οι καθηγητές τους στο Πανεπιστήμιο να συμμετέχουν είτε τους κάλεσαν από την ΕΛΣΟΝ, κάθως κάποιοι έχουν διακριθεί στον τομέα τους ή έχουν υπάρξει ξανά σε ορχήστρες νέων, μικρότερης κλίμακας βέβαια, επομένως μία σχετική εμπειρία την έχουν.
Ωστόσο, για τον επόμενο χρόνο σκοπός της ΕΛΣΟΝ είναι να κάνει μια ποιοτική διεύρυνση μέσω ακροάσεων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, ώστε να δώσει την ευκαιρία σε όλους τους νέους που θέλουν να δοκιμαστούν, να συμμετάσχουν στις εξετάσεις και να προετοιμαστούν για μια θέση σε αυτή.
Το παράδοξο για μένα, παρακολουθώντας τα παιδιά όση ώρα έκαναν πρόβα, ήταν πώς ενώ γνωρίζονταν ελάχιστα, συνεργάζονταν μεταξύ τους τόσο καλά και το αποτέλεσμα φαινόταν σαν δουλειά ολόκληρων μηνών κι όχι απλά μερικών προβών. Όπως μου είπε κι ο Χρήστος, δεν είναι δύσκολο να ενταχθείς στην ορχήστρα και να νιώσεις άνετα για να συνεργαστείς με τους υπόλοιπους, καθώς την ώρα που παίζουν, η επικοινωνία μεταξύ των μελών είναι εντελώς διαφορετική, είναι στη δική τους γλώσσα, αυτή της μουσικής.
Φυσικά το αρμονικό και εύηχο αυτό απότελεσμα είναι και δουλειά χρόνων που κουβαλάει στην πλάτη του κάθε νέος που συμμετέχει στην ΕΛΣΟΝ, αφού οι περισσότεροι ασχολούνται με τη μουσική από την παιδική τους κιόλας ηλικία. Κι όπως προείπα, δεν είναι η πρώτη τους φορά σε ένα μουσικό σύνολο. Έχοντας λοιπόν ήδη κάμποση εμπειρία, γνώσεις, όρεξη για δουλειά και φυσικά κοινό ενδιαφέρον, δεν είναι δύσκολο να αναπτυχθεί δυνατή χημεία μεταξύ των μελών και να νιώσει κανείς οικειότητα.
Σίγουρα από μία τέτοια συζήτηση δε θα μπορούσαν να λείπουν και τα «παράπονα» για τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που παρέχει η χώρα μας σ’ ένα νέο μουσικό, οι οποίες είναι ελάχιστες, όπως επίσης και για τη λανθασμένη εικόνα που έχει ο μέσος Έλληνας όταν κάποιος αναφέρει πως θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική.
Ο Κώστας, που έφυγε για να σπουδάσει στην Ολλανδία, ανέφερε πως σε αντίθεση με την Ελλάδα, τα Πανεπιστημία πολλών ευρωπαϊκών χωρών έχουν τη δική τους ορχήστρα όπου οι φοιτητές μπορούν να συμμετέχουν και να εξελίσσουν το ταλέντο τους. Βέβαια, το να φύγει στο εξωτερικό δεν ήταν η πρώτη του επιλογή, αφού αρχικά είχε περάσει στο Τμήμα των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, όμως η αγάπη του για τη μουσική τον κέρδισε. Έτσι αποφάσισε να αφοσιωθεί πλήρως σ’ αυτή, καθώς το να γίνεις ένα πετυχημένος μουσικός θέλει πάρα πολλές ώρες δουλειάς που δε σου επιτρέπουν να ασχολείσαι με κάτι άλλο παράλληλα και διέκοψε τις σπουδές του στην Ελλάδα.
Οι αντιδράσεις της οικογένειάς του βέβαια δεν ήταν κι οι καλύτερες, μιας και αρχικά κανείς δεν υποστήριξε την επιλογή του αυτή. Ο λόγος; Στην Ελλάδα έχει σχηματιστεί η (λανθασμένη) αντίληψη πως το μέλλον σου σαν μουσικός είναι να εργαστείς σε κάποια μουσική σκηνή ή σε κάποια… πίστα, όπως αναφώνησαν ο Κώστας, η Αυγούστα κι ο Χρήστος ταυτόχρονα εκφράζοντας την απογοήτευσή τους.
Επομένως, συμπεραίνει εύκολα κανείς ότι θα υπάρχουν πολλά παιδιά που ενώ λατρεύουν τον κόσμο της κλασικής μουσικής, έχουν εγκαταλείψει το όνειρό τους για να μην έρθουν αντιμέτωποι μ’ αυτήν την κατάσταση.
Αυτό το μεγάλο κενό ήρθε να καλύψει κι η ΕΛΣΟΝ με τη δημιουργία της, αφού στόχος της είναι να γίνει το φυτώριο που θα αναδεικνύει νέους Έλληνες μουσικούς.
Το να είναι κάποιος μέλος της, του δίνει πολλά περισσότερα εφόδια και τον καθοδηγεί με σωστά βήματα για να ανταποκριθεί αργότερα σε μια επαγγελματικά Ορχήστρα, έχοντας την εμπειρία και την κατάλληλη εκπαίδευση, αλλά και βασικές γνώσεις πάνω σε έργα του κλασικού ρεπερτορίου.
Όπως είπε κι η Αυγούστα «Δεν έχουν καμία σχέση τα πράγματα που παίρνεις και μαθαίνεις από τις Μουσικές Σπουδές κι από την ορχήστρα». Στην πρώτη περίπτωση, καλείσαι να τα βγάλεις πέρα μόνος σου, διαβάζεις μόνος σου και κάνεις πρόβες για τον εαυτό σου. Στη δεύτερη περίπτωση όμως, δεν είναι έτσι. Πλέον ανήκεις σ’ ένα μεγάλο μουσικό σύνολο και πρέπει να εξελιχθείς μέσα σ’ αυτό, ενώ συνεργάζεσαι με τους υπόλοιπους και διδάσκεσαι από καταξιωμένους μαέστρους της κλασικής μουσικής. Ο Κώστας συμπλήρωσε πως «Κάθε πρόβα είναι κι ένα ξεχωριστό μάθημα για εμάς».
Εκεί τελείωσε κι η κουβέντα μας, καθώς τελείωσε και το διάλειμμα των παιδιών, επομένως επέστρεψαν στις θέσεις τους για να συνεχίσουν την πρόβα. Το να τους βλέπεις να παίζουν μουσική όλοι μαζί είναι τόσο όμορφο θέαμα που σου αφήνει ευχάριστα συναισθήματα και μία αισιοδοξία πως επιτέλους βρήκαν μία στέγη να επενδύσουν στο ταλέντο τους και να ασχοληθούν με αυτό που αγαπούν περισσότερο απ’ όλα.
Η πρώτη τους συναυλία έγινε στις 11 Δεκεμβρίου 2017 στο Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος. Ωστόσο, έχουν ανακοινωθεί 3 ακόμη συναυλίες της ορχήστρας στις 7 Μαρτίου και 29 & 30 Ιουνίου 2017 στην Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ – ΚΠΙΣΝ, όπου η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
