Σε γενικές γραμμές, είμαι της άποψης ότι κανείς δεν πρέπει να είναι ο «νοσοκόμος» κανενός. Ούτε ο ψυχολόγος. Ούτε γενικά ο ένας να λύνει τα θέματα του άλλου. Θεωρώ πως είναι υποχρέωση του καθενός μας να λύσει τα θέματά του, όπως μπορεί μόνος του και να δομήσει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα χωρίς να γαντζώνεται από τους άλλους προκειμένου να τον σώσει.
Δεν υπάρχουν σωτήρες άλλωστε. Και τη σωτηρία σου, θα την ορίσεις μόνος.
Όλοι όμως έχουν ανάγκη να γνωρίζουν πως δίπλα τους υπάρχουν άνθρωποι που θα σταθούν κοντά τους, όταν έρθουν τα δύσκολα. Σ’ αυτήν τη ζωή δεν είναι μονόπλευρα τα πράγματα. Ούτε ρόδινα. Υπάρχουν και τα όμορφα και τα άσχημα. Κι αναζητάμε κάποιον να μας κρατάει το χέρι στα άσχημα. Όχι απαραίτητα ερωτικό σύντροφο. Κι όταν περνάς κάποια πράγματα με έναν άνθρωπο μέσα σου, προσδοκάς όταν έρθουν τα δύσκολα ότι θα είναι εκεί.
Αμ, έλα που τα δύσκολα ήρθαν και σε βρήκαν πιο μόνο κι από μόνο. Τότε, τι γίνεται;
Θα σου πω εγώ.
Τότε τρως ένα ωραίο στραπάτσο. Απογοητεύεσαι σε σημείο ξενέρας και κατηγορείς τον άλλο, γιατί δεν ήταν εκεί. Αλλά να σου πω και το άλλο; Μην τον κατηγορείς. Και μην του δώσεις άλλη ευκαιρία. Δεν παίζει ρόλο ο χρόνος που ξέρεις κάποιον για να είναι κοντά σου στα δύσκολα. Φαίνεται ο άνθρωπος που θα σε στηρίξει από τις πράξεις του κι όχι από τα λόγια του. Το ξέρω ότι θα θυμώσεις όταν θα βρεθείς να προσπαθείς ολομόναχος να ανταπεξέλθεις. Το ξέρω ότι θα στεναχωρηθείς πολύ. Ότι θα πικραθείς.
Όμως, όλοι μόνοι μας ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε. Το ταξίδι αυτό απλώς το περνάμε μόνοι μας με την κατάλληλη παρέα δίπλα μας, όταν τη βρούμε. Μην πικραίνεσαι με αυτούς που δεν έμειναν. Δεν ήταν για να μείνουν. Και δεν στο λέω μοιρολατρικά. Γιατί σιχαίνομαι τη μοιρολατρία. Στο λέω πρακτικά. Δεν ήταν για να μείνουν, γιατί ίσως δεν ήθελαν τόσο. Ίσως φοβήθηκαν τα δύσκολα. Ίσως απλώς δεν γινόταν να σταθούν αντάξιοι των περιστάσεων.
Οπλίσου με υπομονή, γιατί θα απογοητευτείς πολλές φορές ακόμη. Αλλά και με θέληση να βρεις ανθρώπους που θα αποκαλέσεις οικογένεια, χωρίς να φοβάσαι ότι όταν θα κλείσεις τα μάτια σου, θα έχουν γίνει καπνός.
Υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπάνε έτσι στραβοί που είμαστε και τους ευγνωμονούμε γι’ αυτό. Οι υπόλοιποι ήταν απλώς μικρές περίοδοι χαρές με μεγάλη δόση απογοήτευσης στο τέλος.
