Είναι Παρασκευή κι ακολουθεί τριήμερο. Τι κάνεις; Γκουγκλάρεις μέρη για να περάσεις το ΣΚΔ σου. Μπαίνεις στις streaming πλατφόρμες και προσθέτεις υλικό στις «λίστες» σου.
Το να βασίζεις το τριήμερό σου στο μενού των streaming υπηρεσιών ενέχει και τους κινδύνους του. Το χειρότερο πιθανό σενάριο είναι να έχεις αδειάσει τη λίστα σου και να μη βρίσκεις κάτι νέο να προσθέσεις, κάτι που να ταιριάζει στα vibes σου τη δεδομένη στιγμή. Τότε είναι που επιστρέφεις στα all time classics της Disney και λύνεται το ζήτημα. Υπάρχει φορά που ο Αλαντίν, η Πεντάμορφη και το Τέρας, η Μουλάν ή ο Πίτερ Παν, δεν αποτελούν καλή ιδέα να περάσεις το βράδυ σου;
Η έκπληξη των ημερών ωστόσο, ήταν πως ενώ επέστρεφα σε κάτι παλιό, το βρήκα σε καινούρια εκδοχή. Το αγόρι που δε μεγάλωσε ποτέ, αποφάσισε να ξεφύγει από την live action απεικόνισή του το 2003 και την animated το 1953 και να εκσυγχρονιστεί όπως πολλές άλλες ταινίες τα τελευταία χρόνια.
Από την Παρασκευή 28 Απριλίου, ο Πίτερ Παν δεν είναι πια το ξανθό αγοράκι που γνωρίσαμε (και crushάραμε) στα 00s, ούτε ο ginger της animated εκδοχής. Είκοσι χρόνια μετά, η παραγωγή καταρρίπτει την εικόνα που είχαμε στο μυαλό μας όποτε ακούγαμε το όνομά του και την αντικαθιστά με τον μελαχρινό Alexander Molony. Ο κάπτεν Χουκ, τον οποίο υποδύεται ο Jude Law, χάνει κι αυτός ένα βασικό χαρακτηριστικό της εμφάνισής του, το σγουρό μαύρο του μαλλί. Ενώ τέλος, την πετίτ και χαριτωμένη Τίνκερμπελ υποδύεται επίσης μια έγχρωμη ηθοποιός, η πανέμορφη Yara Shahidi.
Γενικότερα και όπως ήταν αναμενόμενο, η live action παραγωγή του σήμερα είναι πιο συμπεριληπτική. Οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές το κάνουν ξεκάθαρο, ενώ τα side characters ακολουθούν. Δεν είναι μόνο ότι είδαμε έγχρωμα παιδιά στην παρέα του Πίτερ, είναι ότι είδαμε και… κορίτσια.
«Μα δεν είστε όλοι αγόρια», διαπιστώνει έκπληκτη η Γουέντι κόντρα στην ιστορία που γνώριζε μέχρι τότε, παίρνοντας την απάντηση «Ε και;!». Μια φράση που μένει μαζί σου στη διάρκεια όλης της ταινίας. Ε και τι έγινε που ο Πίτερ Παν ήταν μελαμψός και η νεράιδα έγχρωμη; Η ιστορία παρέμεινε ίδια. Kind of.
Στο Λονδίνο του παρελθόντος, ένα Λονδίνο πιο παραμυθένιο και μαγικό, η Γουέντι Ντάρλινγκ και τα αδέρφια της ταξιδεύουν στη Χώρα του Ποτέ και γνωρίζουν αυτοπροσώπως τον Πίτερ Παν για τον οποίον είχαν ακούσει ιστορίες. Η Γουέντι δεν είναι η μόνη που ανακαλύπτει άγνωστες πλευρές σε αυτές. Είμαστε κι εμείς οι θεατές. Δεν ξέρω αν φταίει που παρακολούθησα την ταινία ύστερα από πολλά χρόνια και ούσα ενήλικας πια, ή αν η εξιστόρησή της ήταν αρκετά διαφορετική. Πάντως, ο Πίτερ Παν δεν έμοιαζε με το αγόρι που ήταν παλιά. Θύμιζε περισσότερο μια πληγωμένη ψυχή, που αντιμετώπιζε τις καταστάσεις με εγωισμό και κυνισμό, παρά ένα παιδί που διψούσε για περιπέτεια. Πιο πολύ μισούσε να είναι ενήλικας παρά αγαπούσε να είναι παιδί.
Ο David Lowery πήρε το μυθιστόρημα του J.M. Barrie και του έδωσε μια πιο ώριμη χροιά, που πιστεύω όλο και περισσότερο ότι στόχευε σε όσους μεγαλώσαμε με το original στόρι και την ταινία του ’03 και όχι στα σημερινά παιδιά. Το ‘Peter Pan & Wendy’ είναι μια ταινία ταύτισης, όχι τόσο με τον βασικό χαρακτήρα, αλλά με τον antihero, τον Κάπτενν Χουκ. Έχοντας υπάρξει παιδιά κι έχοντας χάσει την ευκαιρία να παραμείνουμε έτσι για πάντα, περισσότερο νιώθουμε την πίκρα και το φόβο του villain για τα χρόνια που περνάνε. Συνολικά, η νέα παραγωγή της Disney ήταν μια καλή αφορμή για κρίση ηλικίας… Όπως θα είναι πάντα από εδώ και πέρα.
Η νέα εκδοχή της ιστορίας πιθανόν να μην είναι κι αυτή στην οποία θα επιστρέφουμε κάθε φορά που θα έχουμε ανάγκη τη Neverland. Σκηνοθετικά, το αποτέλεσμα ήταν πιο εντυπωσιακό, αλλά δεν περίμενες κάτι λιγότερο 20 χρόνια μετά από το live action movie του 2003. Ο Alexander Molony ως Πίτερ Παν και η Ever Anderson ως Γουέντι δεν κατάφεραν να συνδεθούν όπως ο Jeremy Sumpter και η Rachel Hurd-Wood δυστυχώς. Ο Jude Law έκανε level up την ταινία με την ερμηνεία του ως Κάπτεν Χουκ, αλλά δεν ήταν αρκετό.
Παρ’ όλα αυτά, το ‘Peter Pan & Wendy‘ είναι μια καλή πρόταση για ένα πλούσιο σε συναισθήματα βράδυ, που θα συνεχιστεί με αναπόληση των παιδικών σου χρόνων και, κατά πάσα πιθανότητα, με ένα πέρασμα από παλιές φωτογραφίες. Αυτό έγινε στη δική μου περίπτωση πάντως. Σαν ένα αισιόδοξο note, κρατάω τα τελευταία λόγια της Γουέντι: «Μετά απ’ όλα αυτά, νομίζω ότι το να μεγαλώσω μπορεί να είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια όλων», κι ελπίζω κάποια στιγμή να τα νιώσω.
Η ταινία βρίσκεται στο Disney Plus από τις 28 Απριλίου.
