cover photo: LIFO
Ένας ακόμη αδικοχαμένος στην άσφαλτο, μια ακόμη μέρα στην Ελλάδα…
Τα τροχαία και οι θάνατοι σε αυτή τη χώρα είναι μια καθημερινότητα και τα στατιστικά το αποδεικνύουν. Θες ότι οφείλονται σε μέθη; Θες ότι οφείλονται σε σκρολάρισμα στο κινητό; Λίγη σημασία έχει. Το θέμα είναι ότι είναι πολλά. Άνθρωποι κάθε ηλικίας αφήνουν την τελευταία τους πνοή στους δρόμους, συνήθως από δικό τους λάθος. Φεύγουν τελείως άδικα από τη ζωή, γιατί αψήφησαν τον κίνδυνο και πίστεψαν ότι δεν πρόκειται να συμβεί σε αυτούς.
Όπως καταλάβατε, ο χαμός τού Mad Clip με έχει επηρεάσει.
Όπως και στην περίπτωση του Παντελίδη, πρόκειται για ένα πολύ γνωστό πρόσωπο, με μεγάλο κοινό, που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι η ζωή του θα λάμβανε τόσο άδοξο τέλος. Επέστρεψε από την Αμερική για να κυνηγήσει το όνειρό του, να αφήσει το στίγμα του και το κατάφερε κατακτώντας τις τάσεις, αλλά το πάθος του, η μαλακία του όπως έλεγε, του τα πήρε όλα.
Η ζωή του ξεκάθαρα δεν ήταν αυτή που κάνεις εσύ κι εγώ. Ήταν αυτή που τραγουδούσε μέσα και από τους στίχους του και έδειχνε μέσω των social media του. Το μότο του επίσης διαφορετικό από αυτό που θα συναντήσεις κατά κύριο λόγο στην καθημερινότητά σου, αφού δεν πορεύομαστε όλοι με το σκεπτικό ride or die.
Ο καθένας στη ζωή του ΚΑΙ ΓΙΑ τη ζωή του, κάνει τις επιλογές του, αλλά…
Από τη μία σκέφτεσαι ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεών του και όσο δεν επηρεάζονται ζωές των γύρω του, έχει κάθε δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει. Αλλά αναρωτιέμαι ρε φίλε, αξίζει τελικά να επιλέξεις να το ζήσεις στ’ άκρα; Θα σου χαρίσει την αδρεναλίνη της στιγμής, ναι, αλλά μπορεί και να σου πάρει τα πάντα. Αξίζει αυτό το ρίσκο;
Είναι το πάτημα στο γκάζι τόσο μεγάλη ευχαρίστηση για να θέσεις σε κίνδυνο την ίδια σου τη ζωή (πιθανώς και τρίτων) και να καταστρέψεις όλων εκείνων που άφησες πίσω; Ο Mad Clip είχε δηλώσει δημόσια ότι η ταχύτητα με το τιμόνι στα χέρια δε τον φοβίζει και ότι είναι κάτι που του αρέσει. Άραγε αν επιζούσε από τη σύγκρουση, θα συνέχιζε να πιστεύει το ίδιο;
Όλοι θα φύγουμε κάποια στιγμή από αυτό τον κόσμο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το θέμα είναι το «πώς» και το «πότε». Αυτά, δεν μπορούμε να τα καθορίσουμε 100%, αλλά μπορούμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Στο κάτω – κάτω, σπίτι κάποιοι μας περιμένουν. Και αυτοί οι άνθρωποι είναι που θα τραβήξουν το μεγαλύτερο λούκι.
Γιατί λοιπόν να βιαστούμε να (ΜΗ) φτάσουμε σπίτια μας;
Γιατί να πιούμε μέχρι τελικής πτώσεως κι έπειτα να πιάσουμε το γ@μημένο το τιμόνι; Γιατί πολύ απλά να μη φερθούμε ώριμα; Δεν πάω να το παίξω ούτε μετά Χριστόν προφήτης, ούτε εξυπνάκιας. Όλοι έχουμε κινδυνέψει λίγο-πολύ στις ζωές μας, κι αν δεν έχουμε, ίσως κάποια στιγμή συμβεί. Το θέμα είναι το επιζητάμε ή απλά το επιφύλασσε η ζωή;
Ωραία ακούγονται τα ναρκωτικά, τα λεφτά, η ταχύτητα και τα μεθύσια στα τραγούδια, αλλά καλό είναι να μένουν ως στίχοι.
Εγώ θα πω μονάχα ένα πράγμα και πάρτο ως συμβουλή, ως παρότρυνση ή ως κάτι που απλά διάβασες σήμερα στο ίντερνετ. Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τη μοίρα και πόσο μάλλον με την τύχη. Αν αυτές τις δύο τις προκαλέσεις, ίσως να σε προκαλέσουν ακόμα περισσότερο, κι εκεί είναι που θα χάσεις.
https://www.instagram.com/p/CTT4ZvyIGXs/?utm_medium=copy_link&fbclid=IwAR1b8wReC5fSkDQrkkpn1r2yALtHHnhrBSYInncqaG2Aolwi2XCQSqpxegQ
Υ.Γ. 1 Κουράγιο και δύναμη στην οικογένεια και τους οικείους του Peter και μακάρι μια μέρα – σύντομα – να έχουμε «λογικευτεί» όλοι μας και προτού κάνουμε την οποιαδήποτε παλαβομάρα, να το σκεφτόμαστε λίγο καλύτερα!
Υ.Γ. 2 Την ώρα που έγραφα το παραπάνω, πληροφορήθηκα για τον θάνατο του μεγάλου και αείμνηστου Μίκη. Εδώ τα λόγια είναι περιττά. Αφήνω το παρακάτω βίντεο να μιλήσει από μόνο του:
https://www.facebook.com/shake.n.bake.podcast/videos/536036937511567
