Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, συναντήσαμε δυστυχώς και σε αυτήν την εξεταστική τους αγαπημένους μας επιτηρητές ή αλλιώς τα γνώριμα κοράκια της αίθουσας.
Άλλοι τους αδιάφοροι, άλλοι ενοχλητικοί και άλλοι πάλι λίγο χαζοί ή μάλλον κουτοπόνηροι. Οι επιτηρητές είναι ένα μοναδικό είδος ανθρώπων που συναντάς στη σχολή κι έχουν το χάρισμα ή πολλές φορές και την κατάρα, να γίνονται μισητοί ή αγαπητοί μέσα σε μόνο λίγα λεπτά.
Ας μην εξαρτιόταν αν θα περάσεις το μάθημα από αυτούς και δεν θα σε ένοιαζε καν η ύπαρξή τους στην αίθουσα. Σε ένα παράλληλο σύμπαν ίσως και να συνέβαινε, σε αυτό εδώ όμως τα παρακάτω είδη επιτηρητών σου έχουν δυσκολέψει τη ζωή ουκ ολίγες φορές (εκτός από ένα):
1. Αυτός που δε βάζει γλώσσα μέσα του.
Έχει αναλάβει το κοινωνικό έργο της σχολής, αφού ασχολείται με όλα τα κουτσομπολιά τόσο των φοιτητών όσο και των καθηγητών. Για κάποιον εντελώς δικό του/της λόγο πρέπει να συζητήσει ακόμα και τι έπαθε η μάνα του/της χθες το βράδυ, πάνω από το κεφάλι σου την ώρα που προσπαθείς να συγκεντρωθείς και να γράψεις τα λιγοστά πράγματα που γνωρίζεις.
Το χειρότερο είναι ότι πιστεύει πως με αυτόν τον τρόπο γίνεται συμπαθητικός/ή, καθώς δεν ασχολείται με την επιτήρηση και στο αν αντιγράφεις, αλλά μιλάει αδιάκοπα για άσχετα πράγματα. Τόσο άσχετα που παίζει να γράψεις καμία συνταγή για αφράτα καλτσουνάκια σαν απάντηση και μετά να ψάχνεσαι γιατί κόπηκες…
2. Αυτός που στο κρατάει «μανιάτικο» από προηγούμενη εξεταστική.
Είναι κι αυτός ο τύπος, βρε παιδί μου, που σε έχει πιάσει να αντιγράφεις σε προηγούμενη εξεταστική και στο κρατάει από τότε «μανιάτικο». Κάθε φορά που σε συναντάει μπροστά του, δεν παίρνει τα μάτια του από πάνω σου και κοιτάζει ακόμη και το δαχτυλάκι του ποδιού σου μήπως κάνει κάποια ύποπτη κίνηση. Και φυσικά, στο τέλος της εξέτασης σε κοιτάει με ένα αηδιαστικό και γλοιώδες χαμόγελο, ρωτώντας σε: «Πώς έγραψες; Όλα καλά;», ενώ από μέσα του παρακαλάει να έχεις κοπεί. Αφήνεις το γραπτό σου κι αρχίζεις να τρέχεις!
3. Ο μπάστακας
Είναι ο χειρότερος επιτηρητής που μπορεί να σου τύχει. Δεν ξέρω αν είναι από περιέργεια ή απλά επειδή θέλει να σου σπάσει τα νεύρα, αλλά έχει το κακό συνήθειο να κάθεται πάνω από το κεφάλι σου σαν το Χάρο καθ’ όλη τη διάρκεια της εξέτασης και να κοιτάει το γραπτό σου.
Έτσι ακόμα κι αν είσαι διαβασμένος, αγχώνεσαι μέχρι θανάτου μόνο και μόνο επειδή νιώθεις το άγρυπνο βλέμμα του να σε περνάει σαν scanner. Άσε που αν κάνεις κανένα λάθος, τον ακούς που κρυφογελάει. Λίγη διακριτικότητα, δεν έβλαψε ποτέ κανένα! Από την άλλη, αν δεν είσαι καλά προετοιμασμένος, τότε δεν σου αφήνει περιθώριο να αντιγράψεις ούτε λέξη. Γενικά, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα ή αλλιώς …γ*μησε τα!
4. Ο «βαριέμαι τη ζωή μου, θέλω να γυρίσω σπίτι μου»
Εδώ πάμε στο άλλο άκρο. Ο συγκεκριμένος επιτηρητής είναι τόσο θεούλης, που αντί να κάνει τη δουλειά του, αράζει στην καρέκλα και κοιμάται όρθιος από τη βαρεμάρα. Οι μόνες ματιές που ρίχνει είναι αυτές στο ρολόι του περιμένοντας να περάσει η ώρα για να γυρίσει σπίτι. Γι’ αυτό το λόγο παρακαλάμε να μας τύχει κανένας τέτοιος επιτηρητής, μπας και γίνει το θαύμα κι εν τέλει περάσουμε το μάθημα.
5. Το φάντασμα
Αυτός είναι ο άνθρωπος μας! Το συγκεκριμένο «φρούτο» εμφανίζεται στην αρχή της εξέτασης, μοιράζει τα θέματα και μετά για όλη την υπόλοιπη ώρα μην το είδατε τον Παναή. Έτσι κι εμείς ανενόχλητοι, μιλάμε, μοιραζόμαστε τις σκέψεις (και τις απαντήσεις) μας και στο τέλος περνάμε και με βαθμάρα. Γενικά έχουμε πρόγραμ …εεε τύχη, μωρέ!
6. Ο πέφτουλας διδακτορικός
Οι διδακτορικοί είναι μεγάλη μάστιγα, παιδιά. Σαν υποψήφιοι κι αυτοί για μία θεσούλα στο Πανεπιστήμιο, έχουν πάρει αυθαίρετη φόρα κι εξουσίες που κανείς δε γνωρίζει από που απορρέουν.
Είναι λοιπόν εκείνος ο ενοχλητικός τύπος που σε γλυκοκοιτάζει όσο γράφεις, ενώ όταν πας να παραδώσεις το γραπτό σου δεν χάνει την ευκαιρία να σου πιάσει την κουβέντα, να σε ψιλοφλερτάρει και φυσικά από την στιγμή που πατήσεις το πόδι σου έξω από την αίθουσα, θα σε έχει ήδη βρει στο Facebook και θα έχεις αιτηματάκι του. Ναι παιδιά, καθίστε καλά! Με διδακτορικούς δεν μπλέκεις!
7. Ο αστειάτορας
ΧΑ, ΧΑ, ΧΑ, ΧΑ, εεεε όχι! Βρε ζώον, είμαστε με ελάχιστες ώρες ύπνου, το μυαλό μας είναι αχταρμάς, η τύχη μας είναι ήδη προδιαγεγραμμένη και φωνάζει ότι θα αποτύχουμε κι έχουμε κι εσένα πάνω από το κεφάλι μας να μας λες «αστεία» του καλού καιρού.
Εντάξει, δεν μπορούμε να πούμε, αναγνωρίζουμε την καλή σου πρόθεση να μας δώσεις δύναμη και να μας κάνεις να νιώσουμε πιο χαλαρά, αλλά προς Θεού δηλαδή! Το τελευταίο πράγμα που θέλουμε εκείνη την στιγμή είναι το κακόγουστο και πλήρως αποτυχημένο χιούμορ σου που μας καίει τη φλάντζα. Κάνε την επιτήρησή σου κι όχι πολλά πολλά. 
8. O τικατάκας
O συγκεκριμένος επιτηρητής είναι σαν την υπενθύμιση που βάζουμε στο κινητό μας. Κάθε μισή ώρα μας ενημερώνει πόσος χρόνος μας έχει απομείνει, με μία εκνευριστική φωνή που σου παγώνει το αίμα κάθε φορά που ακούγεται και σου προκαλεί ακόμα περισσότερο άγχος. Πολλές φορές μάλιστα ξεχνάς και τι σκατά ήθελες να γράψεις! Μάλλον θα τον διεγείρει η εικόνα ενός αμφιθεάτρου γεμάτο από πανικόβλητους φοιτητές να γράφουν με ταχύτητα φωτός προτού τελειώσει ο χρόνος – δεν εξηγείται αλλιώς.
9. Ο διαιτητής – αναποφάσιστος
Είναι κι εκείνος ο επιτηρητής που κάθε λίγο και λιγάκι, μην και πιάσει το μάτι του κάποιον να αντιγράφει, τον αλλάζει αμέσως θέση. Τι κακό κι αυτό. «Ε, εσείς εκεί δεσποινίς, με τα γυαλιά, ελάτε πιο μπροστά παρακαλώ». Που να πλαντάξεις ρε! Άσε τον κόσμο να αντιγράψει μπας και πάρει κανένα πτυχίο. Λες κι εκείνος ρε φίλε δεν κάθισε ποτέ στα ίδια θρανία με εμάς. Γίνονται πολύ άκαρδοι κι ανάλγητοι δαύτοι πολλές φορές.
Είναι επίσης εκείνος που θέλει να είναι όλοι ο ένας πίσω από τον άλλο με δύο θέσεις κενό ανάμεσα τους σε πλήρη στοίχιση κι η παραμικρή απόκλιση από το ψυχαναγκαστικό μυαλό του, είναι ικανή να του προσφέρει εφιάλτες το βράδυ. Jesus!
10. Η εξαίρεση
Ναι ναι, κι όμως υπάρχουν και εξαιρέσεις (σπάνιο βέβαια), αλλά μπορεί να είμαστε τυχεροί και να μας τύχει ο ιδανικός τύπος επιτηρητή που είναι εκεί για να βάλει το λιθαράκι του και να πάρουμε πιο σύντομα το πτυχίο.
Είναι αυτός που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει, δεν δίνει μία αν αντιγράφουμε, αν μιλάμε μεταξύ μας ή αν έχουμε ανοίξει το κινητό. Έχει περάσει κι αυτός από τα πανεπιστημιακά έδρανα και γνωρίζει στο πετσί του πώς είναι να χρωστάς ένα μάθημα 100 χρόνια!
