Για να διαβάζεις αυτό το άρθρο σίγουρα θα είσαι από τα άτομα που θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διαλλακτικό και υπομονετικό μέσα σε μία σχέση, ωστόσο συχνά πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται για τον/τη σύντροφό σου «Μα καλά δε γίνεται να έχω δίκιο κι αυτός/ή να μη λέει να το καταλάβει». Δυστυχώς υπάρχουν κι αυτού του είδους οι σχέσεις…
Σχέσεις οι οποίες φαντάζουν – κι ίσως και να είναι – ουτοπικές σε περιόδους ευημερίας, όμως με το που εμφανιστεί κάποιο εμπόδιο το οποίο οδηγεί σε αντιπαράθεση ή διαφωνία, δεν υπάρχει κανένα μα κανένα κοινό σημείο. Ασυμφωνία χαρακτήρων συνηθίζουμε να το αποκαλούμε και κάπου εκεί καταλαβαίνουμε πόσο διαφορετικό σκεπτικό μπορεί να έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Τέτοιου είδους τσακωμοί ίσως να είναι κι οι χειρότεροι, διότι η πηγή της έντασης δεν είναι ούτε μια πιθανή απάτη ούτε το ψέμα ούτε η κοροϊδία, που σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει ξεκάθαρα φταίχτης. Η έκρηξη στο ζευγάρι προκαλείται από την έλλειψη συμβιβασμού και τη διαφορετική οπτική γωνία που έχει ο καθένας για τα πράγματα.
Και τότε σε ποιον να ρίξεις τις ευθύνες;
Να σας δώσω ένα παράδειγμα… Ο καθένας μας έχει το δικό του τρόπο που στηρίζει το άτομο με το οποίο έχει επιλέξει να ζήσει το ερωτικό του ειδύλλιο, αντίθετα όμως η απέναντι πλευρά μπορεί να αισθάνεται ότι ο/η σύντροφός του είναι αδιάφορος/η. Και κάπου εκεί η σύγκρουση δεν αργεί να έρθει!
Κι οι δύο πιστεύουν ότι έχουν το δίκιο και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να επιβληθούν στη σχέση. «Ας βρεθεί ένας άνθρωπος να του/της πει πόσο δίκιο έχω για να σκάσει επιτέλους» είναι σίγουρα η πρώτη σκέψη στο μυαλό και των δύο. Εκεί δηλαδή που θεωρείς τον εαυτό σου τόσο λογικό, έρχεται ο άλλος να σε αποτρελάνει εντελώς; Πού γίνονται αυτά; Και ρωτώ λοιπόν εγώ σαν μια απλή κοπέλα… ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ, ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ;
Κι επειδή το σύμπαν απάντηση δεν θα δώσει (όπως πάντα), λέω να πάρω τον λόγο εγώ. Προφανώς κι οι λύσεις είναι δύο. Ναι ναι, η μια είναι αυτή που σου πέρασε κι εσένα από το μυαλό, αλλά δεν θες με τίποτα να το δεχτείς… Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ.
«Καλά περνάμε αγάπη μου, αλλά δε με καταλαβαίνεις κι ούτε πρόκειται να το κάνεις ποτέ. Συνέχεια φταίω και δεν έχω πουθενά δίκιο με εσένα. Ό,τι και να κάνω είναι πάντα λίγο και τα δικά σου στάνταρ είναι ψηλά. Χάρηκα που σε γνώρισα, πέρασα πολύ ωραία μαζί σου, αλλά μέχρι εκεί». Δεν κάνουμε όλοι για όλους! Η αγάπη θα υπάρχει, όμως δεν είναι πάντα αρκετή σε μία σχέση.
Η δεύτερη λύση είναι αυτή που απεγνωσμένα, καθ’ όλη την ανάγνωση του άρθρου, περίμενες να διαβάσεις. Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ. Αποδεχτείτε το γεγονός ότι έχετε διαφορετική λογική μεταξύ σας κι αντί να επιβάλλεται ο ένας στον άλλον, προσπαθήστε να μπείτε στη θέση του άλλου και τότε είναι που θα αρχίσετε να καταλαβαίνεστε πιο συχνά.
Γιατί να το κάνεις αυτό;
Γιατί οι ωραίες στιγμές μετράνε περισσότερο από τις κακές. Γιατί όταν κάτι χαλάει, δεν πρέπει να το πετάς αμέσως, αν δεν έχεις προσπαθήσει να το φτιάξεις πρώτα. Και κυρίως, γιατί …θες!
Η προσπάθεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, γι’ αυτό ξεκίνα όσο πιο νωρίς μπορείς, αλλιώς κάτσε και τραγούδα μαζί με την Καιτούλα «απλή ασυμφωνία χαρακτήρων»…
