Ο Χάρης Κυριακόπουλος ανοίγει το χρονοντούλαπο του κινηματογράφου για να βρει cult, ακατέργαστα ή και ξεχασμένα διαμάντια απ’ το μακρινό αλλά και πρόσφατο παρελθόν, και σας προ(σ)καλεί να τα ανακαλύψετε!
Αmerican Mary
Έτος: 2012
Σκηνοθεσία: Jen & Sylvia Soska
Με τους: Katharine Isabelle, Antonio Cupo, Tristan Risk.
H Mary, μια ταλαντούχα φοιτήτρια χειρουργικής αντιμέτωπη με οικονομικά προβλήματα, θα δοκιμάσει την τύχη της ζητώντας δουλειά σε στριπτιτζάδικο. Σύντομα κι αφού περάσει από σκοτεινές και άγριες καταστάσεις που θα την πληγώσουν ανεπανόρθωτα, θα μπλέξει σ’ έναν underground κόσμο παράνομων σωματικών επεμβάσεων, στον οποίο θα γίνει διάσημη «καλλιτέχνης»…
Ώρα για κάτι πολύ πρόσφατο και πολύ extreme. Οι αδερφές Σόσκα (Τζεν και Σύλβια) είναι γνωστές στους φαν των ταινιών τρόμου ως Twisted Twins και καθόλου άδικα. Φανατικές των horror movies, λάτρεις του αίματος και κάθε φιλμικής ακρότητας, ξεκίνησαν το 2009 όταν με πενταροδεκάρες γύρισαν το ”Dead Hooker in a Trunk” και ναι, το εργάκι είναι τόσο γιούχου όσο ακούγεται. Εδώ, στη δεύτερη μόλις ταινία τους, υπογράφουν το αριστούργημα τους. Το American Mary είναι (ίσως κι άθελά του) ένας υπέροχος φόρος τιμής στο κλασικό σινεμά τρόμου, όταν είχε καλλιτεχνική υπόσταση, αλληγορικές ιστορίες και μας θύμιζε ότι όσο σκληρές εικόνες κι αν βλέπουμε, η πραγματική «σφαγή» γίνεται μέσα στην ανθρώπινη ψυχή.
Κατ’αρχήν, μεγάλο respect όταν βλέπεις μια ταινία να είναι οπτικό επίτευγμα. Άψογο καδράρισμα, υπέροχες παλέτες χρωμάτων, προσεγμένος φωτισμός, καταπληκτική φωτογραφία. Πρέπει επειγόντως να τη δεις σε Blu-Ray, γιατί το αξίζει. Ηχητικά είναι εξίσου δυνατή, με το soundtrack να έχει κομμάτια που δένουν τέλεια με την κάθε περίσταση και στοίχημα ότι θα σε κάνουν να τρέξεις στο youtube να τα βρεις.
Όλα καλά, απλά μπορεί να χρειαστείς δυο-τρεις, πέντε, δέκα εξαγωγούλες…
Αλλά το μεγάλο όπλο της ταινίας είναι η Κάθριν Ίζαμπελ, που ίσως να τη θυμάστε απ’ το Ginger Snaps ή το Insomnia και εδώ είναι στο ρόλο της ζωής της. Τώρα, τι να πρωτοπείς γι’ αυτό το κορίτσι; Το γιατί δεν είναι ευρύτερα γνωστή ή μεγαλύτερο όνομα στο Χόλιγουντ, με ξεπερνάει. Είναι αδιανόητα όμορφη, κορμάρα, ικανότατη ηθοποιός και το κυριότερο: έχει αυτήν τη μυστήρια περσόνα που ισορροπεί ανάμεσα στη νεανική αθωότητα και τη σατανική σκύλα. Αυτό ακριβώς που ήθελαν οι Σόσκα και έγραψαν τον ρόλο με αυτήν στο μυαλό τους. Η Ίζαμπελ δεν υποδύεται τη Μary. Είναι η Mary και δεν μπορώ να διανοηθώ καμία άλλη στη θέση της.
Η ιστορία μας αφηγείται τη σταδιακή μεταμόρφωσή της (αντι)ηρωίδας από θύμα σε ένα εκδικητικό τέρας που δεν απέχει και πολύ απ’ αυτούς που την έκαναν έτσι. Είναι ένας καλογραμμένος και πολυδιάστατος χαρακτήρας, με τον οποίο ταυτίζεσαι, συμφωνείς, καταλαβαίνεις και επηρεάζεσαι βλέποντας τον να αλλάζει. Ναι, υπάρχει character development (πότε ήταν η τελευταία φορά που το άκουσες αυτό σε horror movie;). Το ίδιο που ισχύει και για τους υπόλοιπους χαρακτήρες – ακόμα και τους πιο περαστικούς – που όσο στερεοτυπικοί κι αν δείχνουν, κατά βάθος δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνονται, έχουν απίστευτο ενδιαφέρον και οι ηθοποιοί συμβάλλουν πολύ σ’αυτό με τις ερμηνείες τους, που ποτέ δεν παπαγαλίζουν ατάκες.
Η Κάθριν Ίζαμπελ ανυπομονεί για τα Χριστούγεννα…
Παρά το σκοτεινό θέμα, υπάρχει μια συνεχής αίσθηση του χιούμορ (που κυμαίνεται μεταξύ λεπτής διακριτικότητας και ολικής παλαβομάρας) και ελαφραίνει την ατμόσφαιρα, βοηθώντας να μη νιώσεις ότι βλέπεις κάτι βαρύ ή ζόρικο. Συν το ότι η ταινία έχει να πει και δυο πραγματάκια για τα body modifications, ένα θέμα taboo που αποτελεί και τη βάση της ιστορίας.
Το Αmerican Mary είχε μια underground επιτυχία και όσο περνάει ο καιρός βρίσκει ολοένα και πιο πιστούς φαν. Γυρίστηκε μέσα σε 15 μέρες, δεν έχει καθόλου ψηφιακά εφέ – ό, τι βλέπεις είναι πρακτικά και προσθετικά – και δεν ήταν εύκολη δουλειά για τις Σόσκα (οι γονεις τους υποθήκευσαν το σπίτι τους για να χρηματοδοτήσουν το φιλμ), αλλά τους χάρισε καλλιτεχνική και επαγγελματική αναγνώριση. Γύρισαν δύο ταινίες σε παραγωγή της WWE (See No Evil 2 και Vendetta) και αυτόν τον καιρό παρουσιάζουν ένα τηλεπαιχνίδι τρόμου με τίτλο Hellevator.
Γνωρίστε τις αδερφές Σόσκα. Είναι θεοπάλαβες και θα τις λατρέψετε γι’ αυτό!
Σίγουρα δεν πρόκειται για μια ταινία για όλους και με τίποτα για όσους δεν βλέπουν ταινίες τρόμου. Όσοι όμως ενδιαφερθούν, θα βρουν κάτω απ’ την επιφανειακή καφρίλα, ένα έργο ειλικρινές, παθιασμένο και βαθιά ρομαντικό, σε μια εποχή που έχουμε μπουχτίσει να λέμε ότι οι ταινίες «δεν γίνονται όπως τότε». Ave Maria…
