Δεν είναι λίγες οι φορές που προτιμούμε να σιωπούμε, παρά να παραδεχόμαστε ανοιχτά αυτά που σκεφτόμαστε ή αισθανόμαστε μέσα μας. Πόσο μάλλον στα 20 μας, που εκ των πραγμάτων πρόκειται για μια ηλικία αβεβαιότητας και πολλές φορές ντροπής κι αμηχανίας.
Η ασφαλής μέθοδος της σιωπής όμως, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι η χείριστη δυνατή επιλογή. Διότι μ’ αυτόν τον τρόπο, μαζεύονται απωθημένα μέσα μας και προηγούμενα με άλλους ανθρώπους, τα οποία αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν στην έκρηξη. Μια έκρηξη, πολύ χειρότερη από εκείνη που θα προέκυπτε αν μιλούσαμε πιο ανοιχτά σε καταστάσεις έντασης και διαφωνίας.
Ήρθε η ώρα λοιπόν, να μιλήσουμε ντόμπρα και σταράτα για αυτά που νιώθουμε, δίχως δεύτερη σκέψη! Είστε έτοιμοι;
1. «Έχω μάθει να βγάζω ανθρώπους από τη ζωή μου»
Είναι γεγονός ότι έτσι όπως έχει εξελιχθεί η καθημερινότητά μας, εμφανίζονται κι εξαφανίζονται πολλοί άνθρωποι και μάλιστα με ιδιαίτερα ταχείς ρυθμούς. Για αυτό λοιπόν, όχι μόνο πρέπει να μάθουμε να αποχωρούμε από ανθρώπους οι οποίοι δε μας προσφέρουν το παραμικρό, αλλά να είμαστε και περήφανοι για αυτή μας την επιλογή.
2. «Αισθάνομαι χαμένος στη ζωή μου»
Πάντα θα υπάρχει η στιγμή στην οποία θα είμαστε χάλια ψυχολογικά, γιατί αισθανόμαστε ιδιαίτερα προβληματισμένοι με τη ζωή μας. Προβληματισμένοι με το μέλλον τις επιλογές και γενικότερα με την καθημερινότητά μας! Μιλώντας ανοιχτά για αυτές τις ανασφάλειες, δε σημαίνει οτι παραδεχόμαστε την ήττα μας. Το αντίθετο μάλιστα…
3. «Δεν είμαι καλά»
Δεν είναι καθόλου κακό να μοιραζόμαστε με τους φίλους μας τις στιγμές που δεν αισθανόμαστε καλά για τον οποιοδήποτε λόγο. Είναι άκρως φυσιολογικό ένα τέτοιο συναίσθημα, ειδικά σε μία άκρως πολυάσχολη ηλικία όπου πολλά μπορεί να εξελιχθούν στραβά. Το να χρειάζεσαι στήριξη λοιπόν, από τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους, όχι μόνο δεν είναι ζήτημα ντροπής αλλά αποτελεί και πολύ όμορφη απόδειξη της φιλίας σας.
4. «Σ’ αγαπώ»
Δεν είμαστε ούτε στο Γυμνάσιο, ούτε στο Λύκειο πλέον. Συνεπώς, ακόμη κι εκφράσεις με ειδικό βάρος όπως η «αγάπη» όχι μόνο επιτρέπονται αλλά επιβάλλονται. Γιατί καλός ο έρωτας καλό και το πάθος, οφείλεις κάποια στιγμή όμως, να αισθανθείς και το κάτι παραπάνω. Και για την ακρίβεια, όχι μόνο να το αισθανθείς αλλά να το παραδεχτείς ανοιχτά κιόλας…
5. «Σε σιχαίνομαι»
Στο ίδιο μήκος κύματος με το παραπάνω. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ντροπή να μιλάμε ανοιχτά για τα συναισθήματά μας. Αντιθέτως, είναι «έγκλημα» να τα κρατάμε μέσα μας. Ειδικά συναισθήματα αρνητισμού τα οποία δηλητηριάζουν μυαλό και ψυχή και δε μας αφήνουν σε ησυχία ΠΟΤΕ!
6. «Φοβάμαι να σκεφτώ το μέλλον»
Οι αμφιβολίες που πολλές φορές τριβελίζουν το μυαλό μας, μπορεί να φτάσουν σε σημείο να μας τρελάνουν πραγματικά. Για αυτό και μερικές φορές χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση ότι όλα θα πάνε καλά. Προφανώς όμως, αν δε μιλάμε για καμία από τις ανησυχίες και τις φοβίες μας, δεν υπάρχει περίπτωση να λάβουμε την απαραίτητη απάντηση από κανέναν.
7. «Έχω αλλάξει πολύ από το παρελθόν»
Οι αλλαγές μπορεί αρχικά να μας φαίνονται τρομακτικές, όμως είναι απαραίτητες για την ατομική αλλά και συλλογική μας εξέλιξη. Ουσιαστικά, βρισκόμαστε σε μια ηλικία που εκ των πραγμάτων βιώνουμε άπειρες αλλαγές μιας και καλούμαστε να μεταβούμε από την ανεμελιά της εφηβείας, στον επαγγελματισμό της ενηλικίωσης. Πιστέψτε μας, όλοι στην ίδια φάση βρισκόμαστε. Οπότε, ποιος ο λόγος να μην το συζητάμε ανοιχτά;
8. «Μου λείπουν οι γονείς μου»
Ο απογαλακτισμός από τους γονείς μας είναι απαραίτητος αλλά αυτό δε σημαίνει οτι δεν είναι και μια διαδικασία δύσκολη. Άλλωστε, στις δύσκολες στιγμές και στις αναποδιές, οι γονείς μας είναι και θα παραμείνουν για πάντοτε το στήριγμά μας. Συνειδητοποιώντας πόσο όμορφο είναι αυτό, είμαστε σίγουροι πως θα το παραδέχεστε πολύ πιο συχνά από εδώ και στο εξής…
