To Sims είναι από τα παιχνίδια που λίγο πολύ όλοι έχουμε παίξει κάποια στιγμή στη ζωής μας. Δε χρειάζεται να είσαι gamer για να σ’αρέσει, δεν έχει να κάνει ούτε με με στρατηγικές, ούτε με πόντους, ούτε με levels. Ασχολείσαι απλώς με το χτίσιμο σπιτιών και δημιουργείς ανθρώπους, επιλέγεις στοιχεία της προσωπικότητάς τους, τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους κι ό,τι άλλο θες.
Και χάρη σε αυτό το παιχνίδι μάθαμε από μικρή ηλικία κάποια πράγματα. Όπως για παράδειγμα, τη δυσκολία να κάνει κανείς φίλους σε αυτή τη ζωή και δη κολλητούς και την ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία να τους κρατήσει. Ή το άλλο. Μάθαμε πως χρειάζεται πολλή και σκληρή δουλειά για να μαζέψεις κανα φράγκο για να καταφέρεις να μείνεις στο σπίτι των ονείρων σου. Που τελικά δεν κατάφερνες να τα μαζέψεις ποτέ, στο παιχνίδι τουλάχιστον, και υπέκυπτες στο «motherlode».
Βέβαια, πέρα από αυτά τα μαθήματα ζωής, μας οδηγούσε πολλές φορές και σε κάποιες πιο…απάνθρωπες πράξεις.
Όσο αθώο και να φαίνεται το συγκεκριμένο παιχνίδι, ήταν ορισμένες στιγμές που σου έβγαζε μία λίίγο πιο σαδιστική πλευρά του εαυτού σου:
1 Άσ’ τους να πουν το ψωμί ψωμάκι…
Εδώ που τα λέμε, ποτέ δε σ’ ενδιέφεραν οι διατροφικές ανάγκες του Sim σου. Ο βασικός λόγος που έπαιζες το παιχνίδι άλλωστε, ήταν για να βγάλεις τα δικά σου γούστα. Και το φαγητό αν μη τι άλλο, δεν ήταν ένα από αυτά. Μπορεί ο χαρακτήρας σου να λιμοκτονούσε και να περιφερόταν διπλωμένος σα ζόμπι στο σπίτι, ωστόσο αν εσύ ήθελες να τον δεις να κάνει κάτι διαφορετικό εκείνη τη στιγμή, δεν υπήρχε περίπτωση να υποχωρήσεις! Άντε και σαν επιβράβευση στη συνέχεια, του έδινες κι ένα μικρό πιατάκι…
2 Η κατάθλιψη είναι για τους αδύναμους
Τα ίδια με το φαγητό, έκανες κι όσον αφορά τις ψυχολογικές/κοινωνικές του ανάγκες. Δεν πα’ να ήθελε παρέες και βόλτες εκτός σπιτιού, εσύ είχες κουραστεί με την πάρτη του και τον έβαζες να κοιμηθεί ή να αναπτύξει τις ικανότητές του στο σπίτι (π.χ μαγειρική, λογική κλπ). Στο κάτω κάτω, ο Sim σου προορίζεται για σπουδαία πράγματα, όχι να κάθεται να αράζει με άλλα σιμσόνια στα πάρκα, σαν τίποτα τυχαίος λεχρίτης!
3 Θα ματώσεις, σκουλήκι!
Πάμε και σ’ εκείνες τις στιγμές που ήταν εξουθενωμένος ή απλώς κουρασμένος από τα πέρα – δόθε κι έπρεπε να πάει στη δουλειά του. Προφανώς κι αδιαφορούσες επιδεικτικά, έκανες κλικ στην επιλογή «Δούλεψε σκληρά» και περίμενες χαιρέκακα μέχρι να περάσει το 8ωράκι και να γυρίσει σπίτι με καμιά αύξηση ή ακόμα και προαγωγή. Όπως είπαμε και πιο πάνω, τον προόριζες για μεγάλα πράγματα. Η κούραση δεν αποτελούσε δικαιολογία.
4 Τα κωλόπαιδα είναι μόνο για το θεαθήναι
Μπορεί να ήθελες γάμους και οικογένειες για να μπεις στο μάτι των γειτόνων, όταν όμως το μωρό ξεκινούσε τα κλάματα και οι Sims σου είχαν ήδη πέσει για ύπνο, απλώς επέλεγες την κούνια μαζί με το μωρό, την έδιωχνες από το υπνοδωμάτιο (μην ξυπνήσουν και οι κακομοίρηδες από τη φασαρία) κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Σε καμία περίπτωση πάντως, δε σκοτωνόσουν να τα ταΐσεις και να τους αλλάξεις πάνες.
5 Κι αν έκλαιγαν πολύ…
…τελείωνες μαζί τους μια και καλή! Το παραπάνω σκηνικό βλέπεις, δεν ήταν σε καμία περίπτωση και το πιο ακραίο. Γιατί πέρα από το να αναβάλλεις το τάισμα και γενικότερα τη φροντίδα των μωρών σου, έκανες σίγουρα και χειρότερα. Πολύ χειρότερα! Όπως για παράδειγμα, τα παραμελούσες τόσο (επίτηδες πάντα), μέχρι να έρθει η Πρόνοια να τα απομακρύνει από την οικογένεια. Αλλά ακόμα κι αυτό, μοιάζει με πράξη καλοσύνης μπροστά στο φούρνισμα του …σπλάχνου σου!!!
6 Και ποιος δεν κρύβει έναν serial killer μέσα του;
Τέλος, όλοι, μα όλοι όμως, σκοτώναμε τους Sims μας, ειδικότερα όταν η οικογένεια μεγάλωνε επικίνδυνα και ήταν δύσκολο να κοντρολάρεις τον καθένα ξεχωριστά και να ικανοποιήσεις τις (ηλίθιες) ανάγκες του. Όσο κι αν πονούσε, μοναδική λύση σ’ αυτό το πρόβλημα ήταν να μαντρώσεις την πισίνα με τον Sim μέσα, να προκαλέσεις τίποτα ηλεκτροπληξίες και φυσικά, να αφήσεις τον φούρνο να… ψήσει το σπίτι ολόκληρο! Απλά πράγματα…
