Βρίσκουμε συνέχεια δικαιολογίες. Κινούμαστε εκ του ασφαλούς και βρίσκουμε τρόπους να αγνοήσουμε οτιδήποτε μπορεί να μας προκαλέσει. Επιτρέπουμε στις περιστάσεις και στην πεποίθηση μας ότι δεν έχουμε επιλογές να καθοδηγούν και να περιορίζουν τη ζωή μας. Ωστόσο, ξεχνάμε πως όσο εύκολα δημιουργούμε τη δυστυχία, το ίδιο εύκολα μπορούμε να φτιάξουμε και την ευτυχία. Πώς; Η ευτυχία βρίσκεται στην πραγματική ελευθερία κι οι τρόποι που περιορίζουμε τον εαυτό μας την στερούν. Με τους περιορισμούς αυτούς αδυνατούμε να αναδείξουμε τα ταλέντα μας και να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας. Δρούμε άβουλα μέσα σε ένα τόσο ζωντανό κορμί. Πως είναι δυνατόν;
Συχνά, αφήνουμε το συναίσθημα να μας κατακλύζει και να ορίζει τις πράξεις μας. Οι σκέψεις μπορεί να γίνονται επίμονες και να καταλήγουν σε εμμονές και ψυχαναγκασμούς. Ουσιαστικά αντί να εκτιμάμε γεγονότα με βάση διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις που έχουμε βιώσει ή να ακολουθούμε τα συναισθήματα μας και να βγάζουμε συμπεράσματα από αυτά, γινόμαστε έρμαια τους. Αυτό γίνεται φανερό και στη μιζέρια ή την απαισιοδοξία πολλών ανθρώπων που τους δημιουργεί μια απάθεια, η οποία τελικά δεν διευκολύνει την καλή προσαρμογή των ατόμων στο περιβάλλον τους. Πολλές φορές χρειάζεται κι η εκλογίκευση των πραγμάτων, έναντι του άκρατου συναισθηματισμού, λίγος παραπάνω δυναμισμός κι η ελπίδα μας ότι τα πράγματα θα αλλάξουν ή καλύτερα ότι εμείς μπορούμε να αλλάξουμε όσο μπορούμε τα πράγματα!
Η έλλειψη αυτοεκτίμησης είναι ένας ιδιαίτερος αυτοπεριορισμός. Άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση, δίνουν λιγότερα κίνητρα στον εαυτό τους ή αποφεύγουν να θέσουν υψηλούς στόχους. Επίσης, συνήθως ζουν υπό το κάτοπτρο της ζωής των άλλων. Δέχονται ευκολότερα την υποτίμηση και κάνουν παρέα με άτομα, τα οποία επιδεινώνουν τα αρνητικά τους χαρακτηριστικά. Εξαρτώνται από τη γνώμη, την στάση των άλλων και πολλές φορές κάνουν τα πάνδεινα για να ανταποκριθούν στο επιβαλλόμενο πρότυπο. Τελικά όμως, αυτά τα άτομα καταλήγουν να είναι συνεχώς αγχωμένα και δυστυχισμένα, επειδή ακριβώς υποτιμούν τον εαυτό τους.
Η έμφαση στο παρελθόν κι η πραγματοποίηση ενός συγκεκριμένου καθιερωμένου προγράμματος ή η επανάληψη μιας πράξης δεν οδηγούν προς την κατεύθυνση της εξέλιξης. Ειδικά στην περίπτωση, που οι παρελθοντικές μέθοδοι κρίνονται αναποτελεσματικές. Μπορεί να κάνεις πράγματα που δεν σε εκφράζουν ή να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που δεν ταιριάζεις. Ο φόβος για την αλλαγή θα είναι πάντα εκεί. Όμως, είναι πολύ σημαντικό να είμαστε διαθέσιμοι σε νέες εμπειρίες. Αυτό σημαίνει ότι πολλές φορές μπορεί να χρειαστεί να εκτιμήσουμε μια καινοτομία, να σεβαστούμε μια διαφορετική άποψη ή έναν τρόπο ζωής, να είμαστε δεκτικοί απέναντι σε προκλήσεις. Η μισαλλοδοξία κι η αδιαλλαξία είναι χαρακτηριστικά που δυσχεραίνουν την κοινωνικοποίηση του ατόμου και τη σύναψη υγιών σχέσεων κι η συμβατικότητα ίσως είναι εμπόδιο για νέες εμπειρίες κι ενδιαφέροντα.
Συχνά οι ιδέες μας απέχουν από την πραγματικότητα. Κάποιοι άνθρωποι είναι σίγουροι για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, έχουν φτιάξει το δικό τους φανταστικό σενάριο και βάσει εκτιμήσεών τους είναι βέβαιοι πως θα συμβεί αυτό ακριβώς που σκέφτονται. Άρα, αποφασίζουν βάσει του σχεδίου τους πως πρέπει να κινηθούν με άκαμπτο τρόπο ή αποφεύγουν να προβούν σε πράξεις, επειδή ούτως ή άλλως το αποτέλεσμα δεν θα είναι συμφέρον τους. Ωστόσο, η πραγματικότητα πολλές φορές διαψεύδει τις ιδέες μας. Οι συνθήκες ορίζονται από τα ίδια τα άτομα, τα οποία δεν συμπεριφέρονται πάντα με τον ίδιο τρόπο. Άλλωστε, η έκβαση των γεγονότων δεν είναι προβλέψιμη. Πολλές φορές υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που αλλάζουν την κατάληξη.
Η υπερβολική έμφαση σε έναν στόχο, γενικότερα η αυστηρότητα κι η τελειομανία είναι περιορισμοί που αυτό-επιβάλλονται συνήθως, στερώντας μας τις πραγματικές χαρές. Ο αυθορμητισμός μας κάνει πιο ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους και δημιουργεί πολλές ευχάριστες στιγμές με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Η καρδιά σου είναι εκεί για να την ακούσεις. Μην φοβηθείς. Για εσένα χτυπά! Πολλοί άνθρωποι δρουν μόνο βάσει προγράμματος. Δεν ρισκάρουν, δεν ζουν. Ωστόσο, το να κάνει κανείς μια τρέλα, κάτι παράδοξο και διαφορετικό, καμιά φορά μπορεί να είναι αυτό που χρειάζεται μια δεδομένη στιγμή. Να δράσει για λίγο εκτός των προσωπικών του περιορισμών, στερεοτύπων – αρκεί βέβαια ο ίδιος και οι γύρω του να είναι ασφαλείς.
