Πρώτος τρόπος: Έχεις φροντίσει να κρατήσεις διάφορα φαγώσιμα από την Τσικνοπέμπτη στην κατάψυξη.
Τα βγάζεις από το πρωί, τα ξεπαγώνεις, τα ζεσταίνεις κατά τις 20:00, ανάβεις κεριά και κάνεις ένα ωραίο δείπνο μόνος σου, πίνοντας κρασάκι και βλέποντας βιντεάκια στο youtube.
Στις 21:10 καλείς ταξί και πηγαίνεις στον Σταυρό του Νότου, στην κεντρική σκηνή που παίζει ο Γραμμένος κι αν δεν έχεις παρέα, θα βρεις εκεί.
Δεύτερος τρόπος: Παίρνεις τηλέφωνο και κλείνεις τραπέζι σε ακριβό εστιατόριο. Αγοράζεις δώρο για σένα αλλά και δώρο για το άλλο σου μισό που δεν έχεις.
20:30 παίρνεις και ακυρώνεις το τραπέζι, κάνεις μπάνιο, ντύνεσαι, στολίζεσαι αρωματίζεσαι, παίρνεις το δώρο που αγόρασες για τον άλλον και πηγαίνεις στον Σταυρό του Νότου, στην κεντρική σκηνή που παίζει ο Γραμμένος για να βρεις το άλλο σου μισό. Αν δεν το βρεις, πετάς το δώρο στον Γραμμένο.
Τρίτος τρόπος: Τηλεφωνείς σε κάθε πρώην και εύχεσαι κάποιος να μην σε μισεί ακόμα και να το σηκώσει. Αν το σηκώσει κάποιος, του προτείνεις να πάτε στον Σταυρό του Νότου, στην κεντρική σκηνή που παίζει ο Γραμμένος. Αν δεν το σηκώσει κανείς, πας μόνος σου και ψάχνεις εκεί να βρεις το άλλο σου μισό. Αν δεν το βρεις μέχρι το διάλειμμα, πας στο καμαρίνι, ζητάς τον υπεύθυνο και του δίνεις το τηλέφωνο σου. Το τηλέφωνο σου θα ακουστεί δυνατά από τα ηχεία και αν δεν ενοχλεί το αμάξι σου, σίγουρα θα σε παίρνουν για καιρό με απόκρυψη και θα σου κάνουν φάρσες.
Τέταρτος τρόπος: Παίρνεις δύο εισιτήρια για κινηματογράφο, ρωτάς κάθε άτομο που μπορείς να φανταστείς πως θα ερχότανε μαζί σου τέτοια μέρα. Αν κάποιο απ’ αυτά τα άτομα δεχθεί, του λες “έχω καλύτερη πρόταση! Πάμε στον Σταυρό του Νότου, στην κεντρική σκηνή που παίζει ο Γραμμένος!” Και έρχεστε. Αν δεν δεχθεί, έρχεσαι μόνος σου και ούτε γάτα ούτε ζημιά!
Πέμπτος τρόπος: Κλείνεις τραπέζι στον Σταυρό του Νότου, στην κεντρική σκηνή που παίζει ο Γραμμένος. Παίρνεις την παρέα σου(βασικά όσους είναι μπακούρια) και έρχεσαι.
Έκτος και τελευταίος τρόπος: Γράφεις ένα cd με τα πιο ερωτικά τραγούδια που έχεις ακούσει ποτέ. Μπαίνεις στο αμάξι και αρχίζεις να κόβεις βόλτες στην Αθήνα. Περνάς από τα μέρη που έχει τον περισσότερο κόσμο και τραγουδάς δυνατά με ανοιχτά τα παράθυρα. Σε σταματάει η τροχαία, σου κάνει αλκοτέστ, δεν έχεις πιει τίποτα, κοιτάς λάγνα τον-την τροχονόμο, ζητάς το τηλέφωνο του-της, σου μιλάει άσχημα, εκνευρίζεσαι και ζητάς να σου μιλάνε στον πληθυντικό, σε παρακαλάνε να ηρεμήσεις, τους φωνάζεις ότι εσύ τους πληρώνεις και πως θα έπρεπε να σε σέβονται, μαζεύεται κόσμος, ανεβαίνεις επάνω στο περιπολικό, σε κυνηγάνε γύρω απ αυτό και σε παρακαλάνε να κατέβεις, καλούν ενισχύσεις, έρχονται άλλα τέσσερα περιπολικά, μαζεύεται κι άλλος κόσμος, έρχονται δημοσιογράφοι, κανάλια, ζητάς να μιλήσεις απευθείας με τον πρωθυπουργό, σου ζητάνε σαν αντάλλαγμα να αφήσεις δύο από τους ομήρους, σκέφτεσαι πως ήταν βλακεία που δεν κράτησες ομήρους και πως δεν μπορείς να διαπραγματευτείς, περνάνε δίπλα αυτά τα κόκκινα λεωφορεία με τους τουρίστες, σε χειροκροτούν, το πλήθος ουρλιάζει, όλοι είναι με το μέρος σου, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και λες “θα το κάνω!” ο κόσμος χειροκροτάει ρυθμικά, κλείνεις τα μάτια… και ξυπνάς στον καναπέ σου ιδρωμένος.
Η ώρα είναι 21:00.
Ντύνεσαι βιαστικά και… πηγαίνεις στον Σταυρό του Νότου, στην κεντρική σκηνή που παίζει ο Γραμμένος
