cover photo: @ranarp
Γυρνώντας λίγα χρόνια πίσω, στον Αύγουστο του 2016, βρισκόμουν μπροστά σε μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις που έπρεπε να πάρω εκείνη την περίοδο για εμένα και το μέλλον μου. Είχαν μόλις βγει οι βάσεις εισαγωγής και δεν είχα περάσει στην πρώτη μου επιλογή. Θα μου πεις σιγά, δεν έγινε και κάτι. Κι όμως, έγινε. Θα σου εξηγήσω ακριβώς τον λόγο, και σίγουρα δεν είναι μόνο για αυτό που νομίζεις.
Ήμουν λοιπόν από αυτούς που αποφάσισα να μην το βάλω κάτω και να δώσω ξανά Πανελλήνιες. Άλλος ένας χρόνος που θα έμπαινα σε όλη αυτή την διαδικασία, πάνω που σκεφτόμουν ότι επιτέλους τελείωσε. Ήμουν σίγουρη ότι στη σχολή που είχα περάσει δε θα μου άρεσε, καθώς την είχα βάλει απλά να υπάρχει. Περνούσαν άπειρα πράγματα από το μυαλό μου εκείνον τον χρόνο και θα σου τα παραθέσω παρακάτω.
*Αν δίνεις και εσύ δεύτερη φορά φέτος, τότε σίγουρα θα βρεις τον εαυτό σου σε πολλά σημεία αυτού του κειμένου!*
Κι αν δεν τα καταφέρω, πάλι;
Είναι πολύ αποθαρρυντικό να έχεις αποτύχει ήδη μία φορά. Όσο εσύ διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις τις ίδιες γραμμές, σκέφτεσαι πολλά. Σκέφτεσαι αν άξιζε τελικά η απόφασή σου και εάν αυτοί «οι κόποι σου θα ανταμειφθούν». Νιώθεις κουρασμένος, αλλά μόνος σου διάλεξες να ξαναδώσεις. Πρέπει να επικεντρωθείς στον αρχικό σου στόχο, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει. Μπορεί να είσαι πολύ κουρασμένος από την προηγούμενη χρονιά, όμως εμπιστέψου με, η πρώτη με τη δεύτερη φορά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.
Οι γονείς μου επιβαρύνονται για άλλη μία φορά…
Το χειρότερο απ’ όλα! Ξέρεις ότι μια δεύτερη προσπάθεια σημαίνει επιπλέον επιβάρυνση των γονιών σου και νιώθεις υποχρεωμένος να δικαιωθείς για την απόφασή σου. Πάλι θα τους πιέσω; Πάλι θα στριμωχτούν για χάρη μου; Οι ενοχικές σκέψεις είναι σίγουρο ότι θα περάσουν από το μυαλό σου, ακόμα κι αν σε στηρίζουν 100%. Θες να γράψεις καλά λοιπόν, για να τους κάνεις περήφανους! Να τους δείξεις ότι δεν πήγανε όλα χαμένα. Αυτό εν μέρει είναι θετικό, αλλά και πολύ πιεστικό.
Και έτσι έμαθα τι πάει να πει «φιλότιμο»!
Είπα στον εαυτό μου ότι δεν πρόκειται να σπαταλήσω για άλλη μια φορά τα λεφτά των δικών μου, απλά επειδή δεν μπορώ να κάτσω να διαβάσω. Θα τους αποδείξω ότι αξίζει που επενδύουν, που κουράζονται και στερούνται πράγματα για εμένα καθημερινά. Προφανώς και δε θα τους απογοήτευα αν δεν περνούσα ξανά και θα με στήριζαν σε ό,τι και να κάνω, αλλά το είχα βάλει σαν προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου: Κάποια στιγμή να τους ανταποδώσω όλα όσα μου δίνουν!
Ξανά κολλημέν@ σε κάτι που δε σε αφήνει να ζήσεις όπως θες…
Βλέποντας όλους σου τους φίλους να έχουν προχωρήσει στο επόμενο βήμα, ενώ εσύ είσαι κολλημένος στις Πανελλήνιες, είναι μεγάλος πειρασμός να τα παρατήσεις. Οι περισσότεροι έχουν ξεκινήσει τη φοιτητική ζωή που εσύ ακόμα ονειρεύεσαι, όμως δεν μπορείς να τους ακολουθήσεις σε τίποτα, γιατί «έχεις διάβασμα». Άλλος ένας χρόνος που θα «θυσιάσεις» τα πάντα για αυτό. Αλλά στο τέλος της ημέρας, όντως θυσιάζεις; Γιατί αυτό εν μέρει σημαίνει ότι πετάς κάτι και δε νομίζω ότι ισχύει στην προκειμένη.
«Γιατί δεν κάνεις κάτι άλλο;»
Μέσα σε όλα, έχεις και εκείνους που σου λένε, «πήγαινε στη σχολή που πέρασες, σιγά», «πήγαινε σε μία ιδιωτική», κάνε το ένα, κάνε το άλλο! Προφανώς και όλα αυτά τα έχω σκεφτεί από μόνη μου, και το να μου τα ξαναλέτε δε βοηθάει. Για να το παλεύω πάλι, κάτι θα ξέρω παραπάνω. Απλά στηρίξτε την επιλογή μου και τέλος.
Παρόλα αυτά, τα καλά του να ξαναδώσεις είναι ακόμα περισσότερα. Η δεύτερη φορά Πανελληνίων για εμένα ήταν πολύ σημαντική. Έμαθα πράγματα που δεν περίμενα να μάθω. Και δεν εννοώ αυτά των μαθημάτων!
Τίποτα δε σου χαρίζεται!
Αρχικά έμαθα ότι μόνο με επιμονή, υπομονή, θέληση και σκληρή δουλειά μπορείς να καταφέρεις τους στόχους στη ζωή σου. Τίποτα δε σου χαρίζεται χωρίς να προσπαθήσεις. Έμαθα να αντιστέκομαι στους όποιους πειρασμούς των φίλων μου και να παραμένω αφοσιωμένη στους στόχους μου. Να πετύχω. Και το αίσθημα όταν τα καταφέρνεις είναι όλα τα λεφτά!
Best part: Τα ήξερα ήδη όλα!
Από την άλλη, το καλό με τη δεύτερη φορά είναι ότι τα περισσότερα τα θυμάσαι από πέρυσι. Είσαι ήδη πολλά βήματα πιο μπροστά και έχεις έναν ολόκληρο χρόνο για να κάνεις απλά επανάληψη. Μέχρι το τέλος της χρονιάς είχα μάθει όλο το βιβλίο νεράκι. Γνωρίζεις πια τα κόλπα για να διαβάσεις σωστά, ξέρεις τι αποδίδει καλύτερα για σένα και κυρίως σου έχει φύγει ο φόβος του άγνωστου. Το έζησες, έχεις ιδέα για το τι σε περιμένει και δεν το φοβάσαι τόσο πολύ όπως την πρώτη φορά.
Άπλετος χρόνος για διάβασμα!
Ακόμα ένα μεγάλο συν είναι ότι δεν έχεις σχολείο! Κερδίζεις πολύ χρόνο έτσι, trust me. Θυμάμαι το πρόγραμμα της πρώτης χρονιάς να πηγαίνει κάπως έτσι: 7 ώρες σχολείο, 2 ώρες για φαγητό, 1 ώρα για μπάνιο, 4-5 ώρες φροντιστήριο. Σύνολο 15. Είχα μόνο 9 ώρες κενές. Μείον 8 του ύπνου, άρα έμενε 1 ώρα καθημερινά για διάβασμα. Καταλαβαίνεις πως το 7ωρο είναι μεγάλο μπόνους. Και μάλιστα ποιοτικό, με απόλυτη συγκέντρωση και πειθαρχία. Συν χαλαρό Σ/Κ να ξεκουράζομαι και να βλέπω τους φίλους μου. Δε μου αποσπούσε τίποτα την προσοχή και είχα καλύτερη απόδοση σε όλα.
Τελικά, μπορώ!
Όταν έδωσα και κατάλαβα ότι τα έχω πάει καλά, ένιωσα επιτέλους ότι δεν είμαι ανίκανη. Ότι αν βάλω στόχο κάτι, μπορώ να το καταφέρω, γιατί τίποτα δεν είναι άπιαστο. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να το περάσω όλο αυτό ώστε στο μέλλον να ξέρω τι μπορώ να κάνω και ποια είμαι. Όντως μέχρι και σήμερα όποτε τα βλέπω σκούρα και κουράζομαι στην προσπάθειά μου να πετύχω τους στόχους μου, αμέσως το μυαλό μου τρέχει στην φορά που έδωσα ξανά Πανελλήνιες. Πώς είχα νιώσει όταν κατέκτησα την κορυφή με τον δικό μου κόπο. Με τις δικές μου δυνάμεις και υπομονή!
Το θέμα δεν είναι οι Πανελλήνιες. Το θέμα είναι να προσπαθείς και να μην τα βάζεις κάτω σε κάθε δυσκολία. Οι δυσκολίες είναι να τις προσπερνάμε και να βγαίνουμε πιο δυνατοί, όχι να μας νικάνε. Να μαθαίνεις να κρατάς τα καλά, ακόμα και αν τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν στραβά. Το ότι αποφάσισες να ξαναδώσεις σημαίνει ότι είσαι μαχητής. Καιρός να το αποδείξεις λοιπόν, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Καλή επιτυχία σε όλους!
