Πόσο περίεργες είναι τελικά οι σχέσεις;! Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από τη φύση του να αγαπάει, να δίνεται, να ερωτεύεται, να νιώθει τα συναισθήματά του χωρίς ενοχές. Αυτή η ευλογία όμως, πολλές φορές γίνεται καταστροφική.
Πράγματι δεν ελέγχεις ποι@ θα αγαπήσεις, για πόσο θα τ@ αγαπήσεις και πώς θα τ@ αγαπήσεις.
Έχει αυτό το κάτι (που λέει και η Καιτούλα) που εσένα σε κάνει να λιώνεις. Δεν υπάρχει κανείς άλλος στον κόσμο εκτός από αυτ@. Τι γίνεται όμως όταν αυτός ο άνθρωπος – είτε υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σου είτε όχι – πλέον δε δίνει δεκάρα για σένα, αλλά πονάει και εκείνος για κάποιον άλλον, όπως εσύ για αυτόν;
Ξαφνικά περιέρχεσαι σε μία κατάσταση ακραία περίεργη αλλά και επώδυνη. Ένα ερωτικό τρίγωνο μόνο από τη δική σου πλευρά. Εσύ τ@ αγαπάς, αλλά εκείν@ αγαπάει κάποι@ άλλ@. Εσύ πονάς για αυτ@ και αυτ@ πονάει για άλλ@. Αυτό που εκείν@ νιώθει, το νιώθεις εσύ για αυτ@. Πώς το βιώνεις αυτό χωρίς να νιώθεις μαλάκας;
Το να βρίσκεσαι σε μία τέτοια κατάσταση σε κάνει πρώτα απ’ όλα να νιώθεις άδει@
Άδει@ και μόν@, που δεν μπορείς να εκφράσεις τα συναισθήματά σου. Ξέρεις ότι και να μιλήσεις είναι μάταιο. Απλά θα ρίξεις κι άλλο τον εαυτό σου. Είναι η ειρωνεία που σε τρώει. Νιώθετε ακριβώς τα ίδια συναισθήματα, αλλά όχι ο ένας για τον άλλον. Βρίσκεσαι μόνιμα παγιδευμέν@ κάπου στη μέση, σαν να μπαίνεις ανάμεσα σε εκείνους τους δύο, χωρίς όμως να το θες. Νιώθεις σαν ένα μικρό ενοχλητικό τερατάκι, σαν ένας παράπλευρος χαρακτήρας στην ιστορία δύο άλλων ανθρώπων, τα συναισθήματα του οποίου δεν έχουν χώρο, ενοχλούν.
Βρίσκεσαι κολλημέν@ σε ένα στάδιο πένθους. Για αυτό το κάτι που θα μπορούσατε να έχετε αλλά δεν είναι εφικτό. Για τα χρόνια που περνάνε και που εσύ παραμένεις κολλημέν@ αντί να χαίρεσαι τη ζωή σου κάπου αλλού. Όλο αυτό όμως καλύπτεται από την τελευταία σου ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα δει την αξία σου και θα είστε μαζί. Ίσως…
Ο καιρός περνάει κι εσύ στον ρόλο σου, να περιμένεις…
Ξέρεις πόσο λάθος είναι, πως δεν έχει κανένα νόημα, αλλά η απειροελάχιστη ελπίδα που καίει ακόμα μέσα σου σε κρατά εκεί, πιστ@ στην αναμονή.
Ναι, η εμμονή είναι η λέξη που ψάχνεις και το έχεις πάθει γιατί πολύ απλά έφαγες μία απόρριψη και στο καπάκι άλλη μία που σε «αντικατέστησε». Πλέον έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι είσαι η δεύτερη επιλογή και το χειρότερο… σου αρκεί. Αυτή η έλλειψη αυτοεκτίμησης όμως, σε κάνει να αμφισβητείς τον εαυτό σου. Γίνεσαι εμμονικ@ με την ιδέα του. Ξαφνικά αποκτάς κόμπλεξ με πράγματα που δεν είχες. Η αυτοπεποίθησή σου εξαφανίζεται και μπαίνεις στην άδικη προς τον εαυτό σου διαδικασία, να συγκρίνεις εσένα με το άτομο που θα ήθελες πολύ να είσαι στη θέση του.
«Γιατί να επιλέξει εκείν@ και όχι εμένα;», «Γιατί να κολλάω σε κάποι@ που δε με θέλει γι’ αυτό που είμαι;». Να μία πολύ καλή ερώτηση. Και να σου πω κάτι; Δεν είσαι ακριβώς ερωτευμέν@. Είναι η απόρριψη που σε πλήγωσε και δεν μπορείς να την αποδεχτείς.
Επεξεργάσου τα συναισθήματά σου
Όταν αγαπάμε κάποιον που δεν μπορούμε να έχουμε, προσπαθούμε να πνίξουμε τα συναισθήματά μας για να μην πληγωθούμε. Αυτό που κάνεις στ’ αλήθεια όμως, είναι να τα συσσωρεύεις. Κι έτσι μαζεμένα όπως είναι, κάποια στιγμή θα κάνουν το μπαμ και η έκρηξη θα είναι μοιραία!
Το να καταπιέζεις τα συναισθήματά σου, να κοιτάς σε άλλη κατεύθυνση από τη δική τους, δεν είναι η λύση. Άσε τον εαυτό σου να τα βιώσει, για να μπορέσει να τα ξεπεράσει. Αλλιώς θα μείνουν σαν απωθημένο, να επιστρέφουν σε κάθε ευκαιρία.
Αποδέξου όσα νιώθεις, όπως επίσης το λόγο που τα νιώθεις. Αισθάνεσαι έτσι επειδή δεν μπορείς να τ@ έχεις! Αυτόματα αυτό τ@ ανεβάζει στα μάτια σου. Είναι το άπιαστο και το ακατόρθωτο που τ@ κάνουν τόσο πολύτιμ@.
Άλλες φορές, είναι το κενό που δημιουργεί η απουσία μίας σχέσης. Δε σου λείπει απαραίτητα το συγκεκριμένο άτομο, σου λείπει γενικότερα ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορείς να έχεις μια ουσιαστική σύνδεση.
«Μπορεί να νιώθουμε ανεκπλήρωτη αγάπη απλώς και μόνο επειδή απολαμβάνουμε το συναίσθημα», λέει ο Νίκολσον.
Αυτό μπορεί να συμβεί όταν είμαστε ερωτευμένοι με την ίδια την ιδέα της αγάπης ή με μια εξιδανικευμένη αδελφή ψυχή, παρά με το πραγματικό πρόσωπο.
Κάνε focus στον εαυτό σου
Αντί να δίνεις όλη σου την ενέργεια και την προσοχή σε αυτή την τοξική κατάσταση, εστίασε στην φροντίδα του εαυτού σου. Σκέψου ότι είσαι πληγωμέν@. Πώς θα συμπεριφερόσουν αν είχες ένα χτυπημένο χέρι ή αν ήσουν άρρωστ@; Θα καθόσουν να σε φροντίσεις. Τι το διαφορετικό λοιπόν συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση για να μην το κάνεις;
Δώσε χρόνο, κάνε πράγματα που σου αρέσουν και κυρίως μην ακούς τι έχουν να σου πουν οι γύρω σου. Κατά πάσα πιθανότητα δε θα καταλάβουν αυτό που περνάς. Μόνο εσύ ξέρεις τι νιώθεις και μόνο εσύ μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Είναι σημαντικό μετά από τέτοιες καταστάσεις να εστιάζεις την προσοχή σου σε πράγματα που έχουν να σου προσφέρουν κάτι.
Προσπάθησε να βελτιώσεις τη ζωή σου και τη διάθεσή σου και στο τέλος θα το έχεις ξεπεράσει χωρίς να το καταλάβεις. Τελικά είναι πολύ περίεργες οι σχέσεις, αλλά βγαίνουμε πάντα πιο δυνατοί από αυτές!
