Πάνε 3 μήνες από τότε που έγραψα για τα 5 βιβλία που θα κυκλοφορήσουν μέσα στο 2024 και ανυπομονώ να τα διαβάσω. Fast forward στο σήμερα και έχοντας κάνει τικ ✔️ στο πρώτο από αυτά: «Το Μένος» του Άλεξ Μιχαηλίδη, έρχομαι για να τα πούμε αναλυτικά όλα!
Ο Κύπριος συγγραφέας που λες, έχοντας εκδόσει ήδη δύο βιβλία και βρεθεί στη λίστα με τα best seller των New York Times για περισσότερες από 100 εβδομάδες, αποφάσισε με το τρίτο του δημιούργημα να φέρει λίγο Χόλιγουντ στην Ελλάδα – κυριολεκτικά και μεταφορικά.
«Το Μένος» – ή αλλιώς The Furry – διαδραματίζεται σε ένα μικρό, ιδιόκτητο νησάκι, μόλις 20 λεπτά από τη Μύκονο, την Αύρα. Εκεί έχει μαζευτεί μία ετερόκλητη και διεθνούς φήμης παρέα του καλλιτεχνικού χώρου της Αγγλίας, με γενικό σκοπό τις διακοπές από την πλήξη του βροχερού Λονδίνου. Όλα αλλάζουν όμως όταν ένας από την παρέα καταλήγει νεκρός και κάποιος ανάμεσά τους είναι ο δολοφόνος.
Με συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν που συνδέονται απόλυτα με την πλοκή, ο Μιχαηλίδης μας μεταφέρει από την Ελλάδα στην Αγγλία και από το μυαλό τού ενός χαρακτήρα στου άλλου. Προσοχή όμως! Ο αφηγητής είναι ένας, ο Έλιοτ, κι από την πρώτη σελίδα αρχίζουμε (κάπως) να καταλαβαίνουμε τις προθέσεις του.
Fun Fact: Το εξώφυλλο έχει σχεδιαστεί από έναν designer που έχει φτιάξει εξώφυλλα και για τον Stephen King!
Περίληψη
Το όνομά μου είναι Έλιοτ Τσέις και θα σας πω μια ιστορία που δε μοιάζει με καμία άλλη.
Είναι μια ιστορία για έναν φόνο.
Ή ίσως αυτό δεν είναι εντελώς αλήθεια.
Γιατί ουσιαστικά είναι μια ιστορία για την αγάπη, έτσι δεν είναι;
Η Λάνα Φάραρ, πρώην σταρ του κινηματογράφου, προσκαλεί κάθε χρόνο τους πιο στενούς της φίλους να περάσουν τις διακοπές τού Πάσχα στο ειδυλλιακό ιδιωτικό της νησί στην Ελλάδα. Φέτος όμως η παρέα βρίσκεται παγιδευμένη στο νησί εξαιτίας του ανέμου, που οι ντόπιοι ονομάζουν «μένος». Κι ενώ οι εφτά φίλοι περνούν τις μέρες τους διασκεδάζοντας, έρχεται μια νύχτα που καταλήγει στο θάνατο του ενός. Μόνο ένας από τους υπόλοιπους έξι μπορεί να είναι ο υπαίτιος. Τι κρύβεται πίσω από τις παλιές φιλίες; Τι κίνητρο μπορεί να είχε ο δράστης; Ένα μυστήριο γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις, που καταλήγει σε μια αξέχαστη κορύφωση.
Μπορεί να νομίζετε ότι ξέρετε τι έχει συμβεί. Όμως κάνετε λάθος…
Σε γενικές γραμμές, η γραφή είναι άμεση και προσιτή, με αποτέλεσμα η ανάγνωση να κυλάει σαν νεράκι. Κάτι που ενδεχομένως μπορεί να σε ξενίσει είναι η παρουσία ενός μόνο αφηγητή, ο οποίος εναλλάσσει τα πρόσωπα από α’ ενικό σε α’ πληθυντικό. Κόκκινο μπάζερ: Αυτό δεν παίζει και έρχομαι να καταρρίψω κάθε φόβο!
Μέσα σε 360 σελίδες, ο Έλιοτ σε κάνει να τον αγαπήσεις, να τον μισήσεις, να θες να του αστράψεις ένα μπουκέτο ή να τον πάρεις μια αγκαλιά και να του ζητήσεις συγγνώμη. Δεν είναι ο αγαπημένος μου, αλλά από τη στιγμή που αυτός είναι η μοναδική πηγή της ιστορίας, δεν μπορείς παρά να τον ανεχτείς. Και απαιτεί συγγραφική μαεστρία το να καταφέρεις να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε τόσες σελίδες, με έναν τόσο εκκεντρικό πρωταγωνιστή!
Αν και δε μου αρέσει να συγκρίνω τα βιβλία ενός συγγραφέα μεταξύ τους, ο Μιχαηλίδης κάνει κάτι τόσο αξιοπερίεργο όσο και αξιοθαύμαστο: αναλύει διαφορετικά κάθε του συγγραφικό έργο.
Τι εννοώ; Ας πάρουμε το «Η σιωπηλή ασθενής». Τρομερό plot twist, πρωτότυπο, έξυπνο και απρόβλεπτο. Στις «Κόρες» είχαμε φοβερή περιγραφή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με ενδιαφέρουσες αναλύσεις χαρακτήρων και καλούτσικη πλοκή. Τώρα στο «Μένος», ο συγγραφέας έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε στα ψυχογραφήματα, με την πλοκή να χτίζεται και να μην είναι ο μοναδικός της στόχος να σοκάρει, αλλά να δείξει τις αληθινές προθέσεις.
Ενδόμυχες σκέψεις, φόβοι, απώτεροι σκοποί και ανατροπές, μπλέκονται σαν φύλλα στον στρόβιλο του Μένους, με τον αέρα να δυναμώνει όσο περνάει η ώρα!
Ο Ελληνοκύπριος συγγραφέας είχε αποφασίσει εξ αρχής ότι η τελευταία στάση της περιοδείας του θα είναι η Αθήνα. Την Τρίτη 2 Απριλίου λοιπόν, χάρη στις εκδόσεις Διόπτρα, είχαμε την απίστευτη χαρά να τον γνωρίσουμε και να τον ρωτήσουμε κάποια πράγματα. Πάμε να δούμε όλα όσα μας είπε:
Υ.Γ: Προσοχή, υπάρχει περίπτωση να φας spoilers!
Τι. Ήταν. Αυτό. Το. Τέλος; Τι παίζει τελικά με τον Έλιοτ και όλο το βιβλίο;
Well, θεωρώ ότι κατά έναν τρόπο όλα τα γεγονότα του βιβλίου λαμβάνουν χώρα στο μυαλό του και εμείς είναι σαν να βλέπουμε τις σκέψεις του. Στ’ αλήθεια όμως, δεν ξέρω την απάντηση σ’ αυτά τα πράγματα. Για εμένα, ήταν η προσπάθειά μου να πω μια ιστορία από διαφορετική οπτική, γι’ αυτό και γίνονται πολλές αναδρομές στο παρελθόν, με τον Έλιοτ να «επισκέπτεται» τα ίδια γεγονότα ξανά και ξανά.
Σε κάθε επίλογο που έχεις γράψει, εμφανίζεται πάντα ένας ή δύο χαρακτήρες από τα προηγούμενα βιβλία σου. Τι γίνεται με αυτά τα crossover; Φτιάχνεις δικό σου multiverse;
Το απολαμβάνω πολύ αυτό! Το αγαπώ όταν στα βιβλία επανεμφανίζονται χαρακτήρες από άλλα ή όταν υπάρχει ένας χαρακτήρας με μικρό ρόλο σε ένα βιβλίο και μετά σε ένα άλλο μπορεί να είναι και ο πρωταγωνιστής. Σαν αναγνώστης, το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και σαν συγγραφέας, έχει πλάκα να αναβιώνω χαρακτήρες και να τους επαναφέρω στο τώρα, βλέποντάς τους από μια διαφορετική πλευρά πλέον. Έτσι γίνονται όλα λίγο πιο τρισδιάστατα, τόσο τα βιβλία όσο και οι χαρακτήρες.
Αν σε έβαζα να διαλέξεις έναν από τους τρεις πρωταγωνιστές σου (Θίο, Μαριάννα, Έλιοτ), ποι@ θα ήταν;
Είναι όλοι κομμάτια μου, αλλά νομίζω ότι ο Θίο είναι πολύ σπέσιαλ για εμένα διότι είναι ο πρώτος χαρακτήρας που έγραψα ποτέ. Είμαι επίσης πολύ κοντά και με την Αλίσια από τη Σιωπηλή Ασθενή. Την αγαπώ πολύ. Από την άλλη, ήταν πολύ fun να γράφω τον Έλιοτ, γιατί έχει αυτό το παράξενο χιούμορ και είναι πολύ σαρκαστικός. Γελούσα σε μερικές σκηνές του όσο τις έγραφα, πράγμα ασυνήθιστο για τα βιβλία μου.
Σε ένα μυθιστόρημα όπως «Το Μένος», με έναν αφηγητή που παρουσιάζει τους πάντες όπως θέλει, ποι@ είναι ο αγαπημένος σου χαρακτήρας μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου;
Η Μπάρμπαρα Γουέστ! Γιατί σκόπευα να μην υπάρχει μέσα στο βιβλίο καθόλου, αλλά κάπως σαν να εμφανίστηκε όσο έγραφα κι ήταν τόσο κακιά, που ήταν πολύ ενδιαφέρον να γράφεις έναν άνθρωπο που είναι συγγραφέας και επίσης ένα απόλυτο τέρας. Τώρα που κάνω τη μεταφορά του βιβλίου σε ταινία, πρέπει να γράψω παραπάνω σκηνές για την Μπάρμπαρα και την απολαμβάνω αρκετά!
Fun Fact: Ο Μιχαηλίδης έχει ήδη παραδώσει το σενάριο για την ταίνια «Το Μένος» και υπάρχει μεγάλη περίπτωση η Uma Thurman (στην οποία είναι αφιερωμένο το βιβλίο) να παίξει τη Λάνα Φάραρ!
Υπάρχουν κοινά μεταξύ του Θίο και του Έλιοτ;
Ναι, σίγουρα υπάρχουν ομοιότητες. Νομίζω όμως ότι ο Θίο είναι καλύτερος άνθρωπος από τον Έλιοτ – όσο γίνεται. Πιστεύω δηλαδή ότι ο Έλιοτ είναι πολύυυ τραυματισμένος.
Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από «Το Μένος»; Δεν ήταν τόσο διαβολικό όσο «Η Σιωπηλή Ασθενής», αλλά ήταν πολυεπίπεδο, έξυπνο!
Ήθελα να δοκιμάσω να γράψω ένα διαφορετικό βιβλίο, σε σχέση με τα δύο πρώτα που ήταν κάτι σαν detective ιστορίες. Ήθελα να δοκιμάσω κάτι με πιο γρήγορη πλοκή, που να ρέει και να είναι περισσότερο θρίλερ ή ακόμα και μελέτη χαρακτήρων. Πέρασα αρκετά καλά κάνοντάς το! Α και επίσης «Το Μένος» είναι το μοναδικό από τα βιβλία μου το οποίο το έγραψα με σκοπό να γίνει ταινία. Οπότε η βάση του χτίστηκε διαφορετικά.
Διάβασα κάπου ότι έγραψες 50 φορές το αρχικό προσχέδιο για τη Σιωπηλή Ασθενή. Συνέβη κάτι παρόμοιο στις Κόρες ή στο Μένος;
Αυτή είναι καλή ερώτηση χαχα! Το θέμα εδώ είναι ότι όταν γράφεις το πρώτο σου βιβλίο, δεν ξέρεις ούτε περιμένεις ότι θα εκδοθεί. Έτσι και εγώ πήρα τον χρόνο μου και το έγραψα ξανά και ξανά. Μετά όμως, όταν βρίσκεις το εκδοτικό σου «σπίτι», υπάρχουν deadlines και λιγότερος χρόνος για να ξαναγράψεις κάτι. «Το Μένος» το έγραψα με διαφορετικό τρόπο γιατί δεν το οργάνωσα. Τα δύο πρώτα βιβλία τα είχα οργανώσει πολύ καλά και προσεκτικά πριν τα μεταφέρω στο χαρτί, ενώ με «Το Μένος» αποφάσισα να σκεφτώ πιο χαλαρά τους χαρακτήρες, το μέρος και να μην ξέρω ούτε εγώ ποιος το έκανε ή ποιος επρόκειτο να δολοφονηθεί. Ήθελα απλά να δω τι θα γίνει!
Υπήρχε κάτι που άλλαξες τελευταία στιγμή στο βιβλίο και το οποίο άλλαξε καθοριστικά την πλοκή;
Όπως προείπα, το πρώτο προσχέδιο του Μένους δεν πολυ-δούλευε και αποφάσισα μετά να ξαναπώ την ιστορία μέσα από τη ματιά του Έλιοτ. Δηλαδή την πρώτη φορά, ούτε εκείνος ήταν έτσι όπως είναι τώρα, ούτε και το βιβλίο γενικά. Μετά εμφάνισα (ή εμφανίστηκε) μια ολοκαίνουρια και τελείως διαφορετική ιστορία με άλλον δολοφόνο, άλλο θύμα. Κάπως έτσι άλλαξαν όλα και είναι πλέον όπως τα διάβασες και εσύ!
Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο;
Θα ήθελα να κάνω ένα μικρό διάλειμμα, γιατί δουλεύω αρκετά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θέλω σίγουρα το επόμενο βιβλίο μου να διαδραματίζεται ίσως στην Κύπρο και θα ήθελα να γράψω λίγο και για την παιδική μου ηλικία, οπότε το σκέφτομαι. Α, παραλίγο να το ξεχάσω, φυσικά και θα έχει φόνο χαχαχα!
Πες κάτι για τους Έλληνες αναγνώστες σου!!
Οι Έλληνες αναγνώστες είναι κάτι σαν την οικογένειά μου, ιδίως για αυτό το βιβλίο, καθώς διαδραματίζεται στην Ελλάδα και αυτό σημαίνει πολλά για εμένα. Όποτε έρχομαι εδώ είμαι πολύ χαρούμενος και έχω ένα τεράστιο χαμόγελο γιατί νιώθω σαν να γυρίζω «σπίτι»!
