Ήρθε η στιγμή που όλοι περιμένατε ατιμούτσικα. Μετά από σχεδόν 4 χρόνια φοίτησής μου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, θα βγάλω επιτέλους στη φόρα όλα τα άπλυτά του, θα αναφερθώ σε όλα εκείνα τα όμορφα (και μη) πράγματα που οποιοσδήποτε έχει περάσει ως φοιτητής από τα έδρανά του, θα καταλάβει σίγουρα.
Ταυτιστείτε ελεύθερα, δεν έχετε κι άλλη επιλογή άλλωστε. 
Το Πάντειο της ψυχής μας, το Πάντειο της καρδιάς μας, αυτό που οι καθηγητές μας υποστηρίζουν ότι λέγεται έτσι επειδή μαθαίνουμε τα πάντα (γελάει ο κόσμος), έχει μεγάλη ιστορία, έχει βγάλει επιστήμονες και επιστήμονες και θα εξακολουθει να βγάζει και στο μέλλον και να τους οδηγεί με μεγάλη επιτυχία στην… ανεργία.
Τέλος πάντων, νιώθω ότι παραστρατώ από το βασικό σκοπό αυτού του άρθρου που δεν είναι να θάψω το πανεπιστήμιό μου (αυτό μάλλον θα γίνει σε άλλο άρθρο), αλλά να κάνω μία επίκληση στα συναισθήματά σας και να σας προκαλέσω μία γλυκιά νοσταλγία μιας κι όσα θα αναφερθούν παρακάτω, χαρακτηρίζουν απόλυτα το Πάντειο και κάθε φοιτητής και φοιτήτρια που έχει περάσει από αυτό, τα έχει βιώσει σε όλο τους το μεγαλείο.
Πάρτε μία κούτα χαρτομάντηλα κι αναλογιστείτε πόσο έχετε πχια μεγαλώσει, όσο θα ρίχνετε μία ματιά σε όλα εκείνα που μονάχα ένας φοιτητής που έχει σπουδάσει στο Πάντειο μπορεί να καταλάβει:
1. Είναι ΤΟ Πάντειο και όχι Η Πάντειος, ρε παιδιά
Έχω βαρεθεί πια να σας διορθώνω όλους. Κάποτε πρέπει να σταματήσει αυτό το ανόητο αστείο. Το Πάντειο Πανεπιστήμιο, είναι η πρώτη σχολή πολιτικών επιστημών της Ελλάδας. Όταν ιδρύθηκε, τη δεκαετία του ’30 μπορεί να λεγόταν Πάντειος Σχολή, αλλά τότε πουλάκι μου δεν είχες καν γεννηθεί και μάλιστα δεν υπήρχες ούτε ως ιδέα για τους γονιούς σου. Από το 1989 (με ΠΑΣΟΚάρα obviously ) η Πάντειος Σχολή, έχει μετονομαστεί σε Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών.
2. Τα αμέτρητα άγνωστα ακρωνύμια που πέρασαν μήνες να μάθεις τι σημαίνουν
ΔΕΠΣ, ΤΟΠΑ, Αμφιθέατρο ΣΚ, ΔΕΣκοι, ΕΜΠΟ, τι σκατά ήταν όλα αυτά, ούτε που είχες ιδέα τι σήμαιναν όταν πάτησες το πόδι σου στο Πάντειο. Ας πάρουμε το ΔΕΠΣ για παράδειγμα που είναι και το ακρωνύμιο του τμήματος που φοιτώ. Γιατί ρε σεις, να δώσετε το όνομα ΔΕΠΣ σ’ ένα τμήμα; Ένα όνομα που παραπέμπει σε φτέρνισμα ας πούμε. Για το περιεχόμενό του δε, δεν το συζητώ. Έχω φτάσει 4ο έτος κι ακόμη πασχίζω να εξηγήσω σε όσους με ρωτούν, τι στο διάολο βγαίνει κανείς που έχει σπουδάσει σ’ αυτό το τμήμα.
3. Η βιβλιοθήκη, το καμάρι μας! 
Όλα κι όλα! Ένα σωρό στραβά έχει αυτό το Πανεπιστήμιο, αλλά η βιβλιοθήκη μας είναι ένα πραγματικό κόσμημα. Πανέμορφος, καθαρός και ζεστός χώρος με αμέτρητα βιβλία, τραπεζάκια κι ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που σε προδιαθέτει να συγκεντρωθείς και να διαβάσεις. Κάθε ώρα της ημέρας θα συναντήσεις πολύ κόσμο στο συγκεκριμένο μέρος που μελετά (ή τέλος πάντων κάνει ότι μελετά).
4. Το φαγητό της λέσχης που σε στέλνει… στα θυμαράκια
Μην είμαι κι αχάριστη. Το Πανεπιστήμιο παρέχει σε όσους πληρούν τα κριτήρια, δωρέαν σίτιση που διευκολύνει πολλούς από τα έξοδα, ειδικότερα παιδιά από την επαρχία που δεν έχουν την ευχέρεια να διαθέσουν χρήματα για το φαγητό τους. Αλλά βρε παιδί μου, το φαγητό δεν τρώγεται με ευχαρίστηση. Είναι αμφιβόλου ποιότητας και γενικότερα κάθε φορά που μπαίνει κανείς στο χώρο της σίτισης, έχει μία έκφραση του τύπου «Μπλιαχ!»
5. Η περίφημη Γραμματεία – φάντασμα
Μα πώς αλλιώς να τη χαρακτηρίσεις, όταν την ψάχνεις διακαώς αλλά δεν τη βρίσκεις ποτέ; Κι αναπάντητες κλήσεις κάναμε και μέιλ στείλαμε κι από τα γραφεία πήγαμε κι άκρη δε βγάλαμε. Η Γραμματεία αυτή υπάρχει και δεν υπάρχει. Βρίσκεται σε μία κατάσταση αδράνειας, σε μία επικοινωνία με το υπερπέραν, πιθανώς με μία αόρατη παρουσία, δεν ξέρω πώς αλλιώς να δικαιολογήσω τις αποφάσεις που παίρνει για τα προγράμματα διδασκαλίας και εξεταστικής.
6. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν έχεις φάει το βρώμικο του Τζόνυ
Δεν έχεις υπάρξει φοιτητής στο Πάντειο και μάλιστα φοιτητής που σέβεται τον εαυτό του, αν δεν έχεις φάει έστω μία φορά ένα βρώμικο, άκρως παχυντικό και νόστιμο χοτ ντογκ από την καντίνα του Τζόνυ, ακριβώς έξω από την κύρια είσοδο του Πανεπιστημίου. Μιλάμε για την υπέρτατη γουρουνιά κι απόλαυση. Δεν υπάρχει μία μέρα που να μη γίνεται χαμός στην καντίνα, ειδικά τα βράδια μετά από ξενύχτι, το χοτ ντογκ του Τζόνυ είναι η μόνη λύση.
7. Οι κωλόφαρδοι φοιτητές από επαρχία που μένουν σε απόσταση αναπνοής από το Πάντειο
Ναι, συγκαταλέγομαι σ’ αυτούς και τιμή μου και καμάρι μου. Εκεί που τα υπόλοιπα αθηναϊκά γατάκια, ταξιδεύετε ώρες ολόκληρες με λεωφορεία, τραμ και μετρό για να έρθετε στη σχολή, εμείς που μένουμε Καλλιθέα, Νέο Κόσμο, Νέα Σμύρνη και Κουκάκι, έχουμε φτάσει μέχρι να πείτε κύμινο. Ουπς. Ζηλεύετε, ε;
8. Πάντειο = Συντριπτική πλειονότητα γυναικείου πληθυσμού
Πού πήγαν οι άντρες, οεο; Ψάχνουμε απελπισμένα να τους βρούμε από το πρώτο έτος και δεν μπορούμε, ρε παιδί μου! Σοβαρά τώρα, η κατάσταση είναι τραγική. Δε βρίσκεις αρσενικό που να πέσεις κάτω να παρακαλάς. Οι περισσότεροι φοιτητές είναι γυναίκες κι από εκείνες μάλιστα που έρχονται στο πανεπιστήμιο, τόσο καλοντυμένες και βαμμένες στην πένα στις 9 το πρωί που σε κάνουν να ντρέπεσαι.
9. Η αγαπημένη υπόγεια διάβαση που προκαλεί εφιάλτες
Και δε μιλάω γι’ αυτή μπροστά από το Πάντειο που σε περνάει στο απέναντι ρεύμα της Συγγρού. Αυτή πάει στο διάολο, έχει πάντα φώτα και κίνηση και δεν κινδυνεύεις τόσο. Μιλάω όμως για την άλλη στην Παπαζαχαρίου που σε πηγαίνει στο Κουκάκι και στη σίτιση. Αυτή η υπόγεια διάβαση είναι ξεκάθαρα βγαλμένη από ταινία τρόμου. Πας να τη διασχίσεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις ζωντανός/ή από εκεί μέσα. Κι άμα δεν πας από κανά ντου, θα πας από τη βρώμα.
10. Τα αστειάκια κι οι συσχετισμοί με τη Συγγρού είναι γεγονός
Ε ναι! Σιγά μην το αποφεύγαμε. Με το που πεις σε κάποιον ότι σπουδάζεις στο Πάντειο και καταλάβει κατά πού πέφτει, θα αρχίσει να σε κοροϊδεύει και να γελάει σα βλαμμένος. Βέβαια, είναι κάτι που ξέραμε από την αρχή, ότι θα αντιμετωπίζαμε. Η σύνδεσή μας δηλαδή με τη Συγγρού που όσο και να το κάνεις, γίνονται πραγματάκια σ’ αυτή. Οκ, μπορεί στη Συγγρού να παρελαύνουν όλα τα στριπτιτζάδικα της Αθήνας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να την πληρώνουμε εμείς και το Πανεπιστήμιο με τη χαζούρα.
11. Μιας και πιάσαμε τη Συγγρού, ένας ύμνος ρε σεις στο Lido!
Ένα όνομα, χιλιάδες συναισθήματα. Ακριβώς απέναντι από το Πάντειο, στην άλλη μεριά της Συγγρού, υπάρχει το Lido, ένα strip club που έχει βιώσει μεγάλες δόξες κι έχει προσφέρει απίστευτα θεάματα σε όσους το έχουν επισκεφτεί, συμπεριλαμβανομένων των λιγοστών αρσενικών που υπάρχουν στο Πάντειο θα πω εγώ. Ναι κι εσύ έχεις πάει, μην το αρνείσαι. Ξέρουμε.
12. Το αμφιθέατρο ΣΚ που συνοψίζει όλη μας τη φοιτητική ζωή
Το αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα είναι από τις πιο διάσημες αίθουσες διδασκαλίας του πανεπιστημίου και δε νομίζω ότι υπάρχει φοιτητής που να μην έχει παρακολουθήσει διάλεξη ή έστω ημερίδα/σεμινάριο σ’ αυτό. Είναι μία υπέροχη αίθουσα με ξύλινα πατώματα (που θέλουν επισκευή εδώ που τα λέμε μιας και τρίζουν) και φοβερή ακουστική. Αγαπάς να κάνεις μάθημα εκεί μέσα, ρε παιδί μου!
13. Ο ένας άλλος (καλύτερος μη σου πω) Αμαζόνιος κήπος μας
Η εμφάνιση μετράει και μάλιστα πολύ. Το Πάντειο λοιπόν καλά τα πάει από εξωτερική εμφάνιση. Έχουμε ένα υπέροχο κήπο, πλούσιο σε όμορφα φυτά και δέντρα και στο κέντρο του ένα συντριβάνι (άλλες φορές καθαρό κι άλλες όχι) που δίνει την αίσθηση ότι βρισκόμαστε κάπου αλλού, κάπου εξωτικά. Σε συνδυασμό με το μπορντώ χρώμα του κυρίως κτιρίου, η όλη εικόνα είναι μοναδική.
14. Οι καφετέριες που συνεχίζουν την παράδοση των Φουρτουνάκηδων vs Βροντάκηδων
Οι κομματικές παρατάξεις καλά κρατούν ακόμη στους πανεπιστημιακούς χώρους όπως γνωρίζεις. Ε, δεν πρέπει να έχει η κάθε παράταξη το στέκι της; Η μεν ΔΑΠάρα λοιπόν συναντιέται και συστοιχίζεται στο Παντειαρχείον που βρίσκεται στην Παπαζαχαρίου, ενώ η ΠΑΣΠάρα στο Pilot. Τα λοιπά στοιχεία συναντώνται σε ουδέτερα εδάφη όπως είναι η καφετέρια Βανίλια, τα Everest είτε ο Γρηγόρης.
15. Στο Πάντειο έχουν φοιτήσει άτομα όπως αυτός… 
αλλά κι άτομα σαν αυτόν εδώ… 
Αγαπάμε Πάντειο! 
