7 Λεπτά Μετά Τα Μεσάνυχτα (A Monster Calls)
Ο Κόνορ είναι ένα αγόρι που καταπιέζεται από το φρικτό bullying των συμμαθητών του και τον πόνο για τη μητέρα του, που υποφέρει από καρκίνο. Μόνη του διέξοδος είναι η ζωγραφική, στην οποία έχει αξιοθαύμαστο ταλέντο. Μέχρι τα σκίτσα του να έρθουν στη ζωή (…) και να τον αναγκάσουν να δει κατάματα τους φόβους του…
Ο σκηνοθέτης που μας άφησε άφωνους πριν 9 χρόνια με το Ορφανοτροφείο, επιστρέφει εντυπωσιακά! Η μεγάλη μαγκιά της ταινίας, είναι ότι δεν πρόκειται για ένα ακόμα fantasy epic με ανεγκέφαλο θέαμα, αλλά το επίκεντρο εδώ πέρα, είναι ο άνθρωπος. Η ιστορία είναι πάρα πολύ δυνατή, λέει πολλά για όσα πνίγουμε μέσα μας (το θάρρος, την πίστη, το βάρος της απώλειας, το κουράγιο) και θα σε αγγίξει βαθιά.
Όλα ξετυλίγονται σαν ένα καλό παραμύθι (όπως το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε), ανάμεσα σε καταπληκτικά εφέ και ορισμένα πα-νέ-μορ-φα κινούμενα σχέδια που εγγυημένα θα ερωτευτείς! O 14χρονος πρωταγωνιστής παίζει υποδειγματικά, ενώ δίπλα του παρελαύνουν τεράστια ονόματα, με τον Λίαμ Νίσον να δίνει τη φωνή του στο «τέρας» του τίτλου και ναι, είναι ΤΟΣΟ γαμάτο όσο ακούγεται!
Μιλάμε για εργάρα που αξίζει να δεις στην αίθουσα. Κι αν σκέφτεσαι «τι δουλειά έχω μ’ έναν μπόμπιρα που κοροϊδεύουν οι συμμαθητές του και βλέπει τέρατα στη φαντασία του», κοίτα τα πρόσωπα των θεατών, όταν θα έχει τελειώσει η προβολή. Γιατί όλοι θα έχουν συγκινηθεί και μην ξαφνιαστείς αν κάτι έχει μπει στο μάτι σου…
Βίαιη Δικαιοσύνη (Blood Father)
Χωρίς τον πρωταγωνιστή της, κανείς δεν θα ασχολούταν μ’αυτήν την εντελώς τυπική – στην καλύτερη περίπτωση – ταινία δράσης. Στο μεγαλύτερο μέρος της το ρίχνει στη φλυαρία, με τα ξεσπάσματα βίας, αν και δυνατά, να είναι ελάχιστα. Συν ότι το στόρι (όπως κι οι χαρακτήρες) είναι ψιλό-αδιάφορο. Το μόνο που το σώζει, είναι φυσικά ο Μελ Γκίμπσον.
Όσο σκιά του εαυτού του κι αν κατάντησε, παραμένει ηθοποιάρα που μπορεί για πλάκα να σηκώνει μια ταινία στις πλάτες του. Ο βετεράνος σταρ (ναι, για μένα είναι ακόμη) αποτελεί το μόνο λόγο για να τη δεις, αλλά αν θέλεις την πραγματική επιστροφή του, θα περιμένεις λιγάκι ως την επόμενη βδομάδα, που βγαίνει η νέα του σκηνοθετική δουλειά. Κι εδώ θα είμαστε, να τα πούμε…
Σνόουντεν (Snowden)
ZzzzZzzz….ε…τι..πως..!?! Ναι σόρρι… αλλά δεν! Αν ακόμα αγνοείς ποιος είναι ο Έντουαρντ Σνόουντεν και γιατί όλος ο ντόρος, υπάρχει ένα βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ, ενώ το ίντερνετ είναι πήχτρα σε κείμενα, βίντεο, ρεπορτάζ και γενικά άπειρο υλικό με όλα όσα θες να ξέρεις. Κι όντως, πρόκειται για σημαντικά γεγονότα που όλη η ανθρωπότητα πρέπει να μάθει. Αλλά αυτή η ταινία είναι βαρετή και περισσότερο αγιοποιεί παρά ενημερώνει. Αν δεν ξέρεις τι παίζει, ή δεν ψήνεσαι για “true story”, περίμενε το dvd καλύτερα.
Οι υπόλοιπες ταινίες που βγαίνουν κι αξίζει να ρίξεις μια ματιά, γιατί έχουν πολύ ενδιαφέρον:
- Στην Σκιά του Φόβου (Under the Shadow)
- Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ (I, Daniel Blake)
- Invisible
- Οι Ευχούληδες (Trolls)
- Μόνος στο Βερολίνο (Alone in Berlin)
- Άφεριμ (Aferim!)
