Για άλλη μια εβδομάδα, έρχονται καινούριες ταινίες και αναμενόμενα, κάποιες είναι καλές, ενώ κάποιες άλλες… πάσχουν! Αλλά δεν έχουμε παράπονο, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς! Γιατί είτε είδαμε εργάρες, είτε μούφες, χορτάσαμε κορίτσαρους!
Ειλικρινά, οι ταινίες της εβδομάδας έχουν πανέμορφες κοπέλες!
Η αγαπημένη μας, ήταν άνετα το Revenge, ένα άψογα φιλοτεχνημένο και εκθαμβωτικό θριλεράκι που θα προκαλέσει… χαμούλη στις μεταμεσονύκτιες προβολές! Επίσης έχουμε μια ταινία τρόμου (λέμε τώρα) που όσο όμορφα κορίτσια έχει, τόσο της λείπει σε ουσία!
Σε υπόλοιπες επιλογές, βγαίνει ένα πολυβραβευμένο σκανδιναβικό δράμα, μια ρομαντικούρα απ’ τη Γαλλία, ένα θρίλερ μυστηρίου με τον Γκιγιόμ Κανέ να αναζητά τον 7χρονο γιο του που έχει χαθεί, αλλά και μια αμερικανική χαζοκωμωδία, λες και δεν έχουν γεμίσει την αγορά…
Πιο αναλυτικά:
Revenge
Δε θα βαρεθώ ποτέ να το λέω: όταν μια ταινία προορίζεται εν τη γενέσει της να γίνει cult, έχει τους διθυράμβους μας! Και η συγκεκριμένη, μας έκανε να χορτάσουμε χαβαλέ! Πρόκειται για μια ανελέητα αιματοβαμμένη ιστορία εκδίκησης (σώπα!) που μοιάζει με κάτι σαν το άτακτο παιδί που θα έβγαινε αν ζευγάρωνες το Kill Bill και το Tomb Raider!
Πρωταγωνιστεί μια κοπέλα με IQ διαγωνιζόμενης του Power of Love, που ταξιδεύει με τον πλούσιο (και παντρεμένο) γκόμενο της σε μια απομονωμένη σπιταρόνα. Όταν δυο βρωμιάρηδες φίλοι του καταφτάνουν, ο έλεγχος σύντομα χάνεται και το μακελειό αρχίζει…
Τι να πρωτοπείς εδώ πέρα! Είναι κάποιες ταινίες που νιώθεις ότι φτιάχτηκαν για σένα! Αν φυσικά θες μόνο να περάσεις καλά μες το σινεμά και να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα γηπέδου με τους κολλητούς σου! Ένα θρίλερ βγαλμένο απ’ τις χρυσές εποχές των 70s ταινιών εκδίκησης που ήταν γεμάτες σεξ, βία και… δεν κώλωναν πουθενά!
Αν δεν έχεις ιδέα τι πάει να πει exploitation, πιθανότατα θα προσβληθείς, αλλά να ξέρεις ότι η ταινία δεν έχει καμία πρόθεση να κάνει κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, ούτε να ενισχύσει καμία ατμόσφαιρα φεμινισμού! Είναι εντελώς yolo και έτσι θέλει να το δεις!
Είναι ένα επιτηδευμένα «γιούχου» b-movie, με μόνο στόχο να αναδείξει την κορμάρα της πρωταγωνίστριας, η οποία στην πορεία εκδικείται μεγαλοπρεπώς τους δυνάστες της! Άσε που είναι εξαιρετικά σκηνοθετημένο και πανέμορφο οπτικά (κι όχι μόνο λόγω της κοπέλας)! Απλά άραξε και απόλαυσε τα γαλόνια αίματος που λούζουν την οθόνη!
Θάρρος ή Αλήθεια (Truth or Dare)
Σε μια νύχτα διακοπών, παρεάκι ξαναμμένων εφήβων παίζει το γνωστό παιχνίδι του τίτλου. Σύντομα θα κυνηγηθούν από κάποιον/κάτι που απειλεί τη ζωή τους, αν δεν απαντήσουν όταν τους ρωτάει «θάρρος ή αλήθεια»… Και ναι, είναι τόσο γελοίο όσο ακούγεται!
Υποθέτω ότι στο Χόλιγουντ ξέμειναν από βίλες, σπίτια, παιδάκια, κούκλες, βιντεοκασέτες ή ιστοσελίδες, οπότε είπαν «γ**α το, ας στοιχειώσουμε ένα παιχνίδι»!! Τι άλλο θα δούμε; Στοιχειωμένες τράπουλες; Στοιχειωμένο sudoku; Στοιχειωμένο σπασμένο τηλέφωνο;; Σχοινάκι; Μήλα;; Κορόιδο;; Μπουκάλα; Κλέφτες κι αστυνόμους;; Μουσικές καρέκλες;;;
Η ταινία είναι ένα νεανικό slasher σε στυλ «Βλέπω το Θάνατο σου», που απευθύνεται σε πιτσιρίκια που θα το πετύχουν στο Star, σε κάποιο ξενύχτι. Θα μπορούσε τουλάχιστον να έχει λίγο παραπάνω σεξ και αίμα, αλλά ακόμα κι αυτό μας το στέρησαν οι τσίπηδες!
Το σενάριο βυθίζεται σε απιθανότητες, οι κανόνες του παιχνιδιού είναι εντελώς κουλοί, οι προκλήσεις είναι γελοίες και το τρικ με τα αλλοιωμένα χαμογελαστά πρόσωπα, μοιάζει με κακό φίλτρο στο snapchat! Κάτι που προς τιμήν τους, το αναφέρουν μέσα, σαν να το ξέρουν!
Αυτό είναι και το μόνο «ατού» τούτης της κοτσάνας για ταινίας: ότι ξέρουν πόσο παπάρα είναι αυτό που γυρίζουν και δεν τους νοιάζει! Απλά… καλοπερνάνε! Και για να κάνεις το ίδιο, θα πρέπει να τη δεις χωρίς να πάρεις τίποτα στα σοβαρά! Μόνο τότε, θα εκτιμήσεις ότι πρόκειται για μια ξεκαρδιστική κωμωδία με ωραία κορίτσια και χαζά φαντάσματα!
Anon
Θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, από τον συγγραφέα ταινιών όπως το Truman Show, το Gattaca ή το In Time. Γενικά δηλαδή έναν τύπο που έχει αποδείξει ότι είναι δυνατή πένα στις sci-fi ιστορίες! Και γι’ αυτό ακριβώς, εδώ είχαμε την απογοήτευση της εβδομάδας!
Εκτυλίσσεται σε ένα μέλλον χωρίς ανωνυμία, όπου όλοι είναι καταχωρημένοι σε αρχείο/πρόγραμμα εγκατεστημένο στον εγκέφαλο σου (ή κάτι τέτοιο) και όποιον βλέπεις, τον ταυτοποιείς άμεσα! Όταν ένας ντετέκτιβ αρχίσει να κυνηγά έναν δολοφόνο, θα μπλέξει τα μπούτια του με μια μυστηριώδη γυναίκα χωρίς ταυτότητα…
Ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά δυστυχώς, μέχρι εκεί. Η σκηνοθεσία είναι άρρυθμη και άνευρη, πιθανώς για να μεταδώσει την αίσθηση «αποστείρωσης» που επικρατεί σε ένα τέτοιο μέλλον, αλλά μόνο κακό κάνει στην ταινία, παρά την υποστηρίζει. Αν το συνδυάσεις με ένα σενάριο – αχταρμά και τους αδικαιολόγητα χαμηλούς φωτισμούς, η υπνηλία είναι αναπόφευκτη!
Είχε δυνατότητες να δώσει κάτι ασυνήθιστο, αλλά αναλώνεται στα κλισέ και δείχνει σαν φτηνή τηλεταινία. Όχι τυχαίο, αφού η διανομή στις ΗΠΑ ανήκει στο Netflix και μάλλον γι’ αυτό προοριζόταν εξ αρχής, όχι για τις αίθουσες. Κρίμα για τα… προσόντα της Αμάντα Σέιφριντ!
Επίσης βγαίνουν από σήμερα:
