Σ’ αυτήν την περίεργη βδομάδα που διανύουμε και με τη διάθεση να έχει πέσει αρκετά, το σινεμά παραμένει μια σταθερή διέξοδος απ’ τη δυσάρεστη πραγματικότητα. Οι αίθουσες είναι ήδη γεμάτες με δυνατή πληθώρα επιλογών και οι ταινίες που βγαίνουν σήμερα έχουν δύσκολη αποστολή, αλλά μπορούν να βρουν το κοινό τους.
Οι πιο πολλές έχουν ανθρωποκεντρικά θέματα και δεν απευθύνονται σε όλους, σε αντίθεση φυσικά με το ντέρμπι των υπερηρώων, που ξεχωρίζει. Το blockbuster της εβδομάδας δεν έχει αποσπάσει και τα καλύτερα σχόλια μέχρι τώρα, οπότε μάλλον θα αποτελέσει ένα ορεκτικό για το… κυρίως πιάτο που έρχεται τον Μάιο!
Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης (Batman v Superman: Dawn of Justice)
Η χρόνια και ύψιστη λαχτάρα χιλιάδων φαν των κόμικ (κι όχι μόνο), βλέπει επιτέλους το σκοτάδι της αίθουσας. Εδώ και δεκαετίες, η απορία «Μπάτμαν ή Σούπερμαν» άναβε τρελά debates μεταξύ των οπαδών του κάθε ήρωα, οπότε η ταινία έχει όλα τα βλέμματα στραμμένα επάνω της, έτοιμα για την επική αναμέτρηση. Το ανησυχητικό της υπόθεσης (πέρα απ’τον Μπεν Άφλεκ!), είναι ότι έχουμε πάνω-κάτω τους ίδιους δημιουργούς με το Μan of Steel, καθώς και την τριλογία του Dark Knight, που καθιέρωσαν την «σκοτεινή, σοβαρή και τάχα ρεαλιστική» αισθητική των τελευταίων ταινιών της DC. Είμαι ο μόνος που το ‘χει σκυλοβαρεθεί αυτό…;;
Μεσιέ Σοκολά (Chocolat)
Tέλη του 19ου αιώνα. Ο Ραφαέλ Παντίγια – γνωστός και ως Σοκολά – ήταν ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης που έγινε διάσημος στη Γαλλία, σε σημείο που εξελίχθηκε σ’ ένα τέλειο προϊόν της παρισινής showbiz, ενέπνευσε τον Τουλούζ Λοτρέκ και εμφανίστηκε μέχρι και στα πρώτα φιλμ των αδερφών Λιμιέρ! H ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία του ανθρώπου που, κόντρα στις προκαταλήψεις και τον ρατσισμό της εποχής του, έκανε όλο το Παρίσι να υποκλιθεί μπροστά του, αποκαθιστώντας έτσι έναν αδίκως ξεχασμένο πρωτοπόρο της τέχνης, στη θέση που του αξίζει στη συλλογική μνήμη .
Επόμενος Σταθμός: Ουτοπία
Το 2011, το εργοστάσιο δομικών υλικών της ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσσαλονίκη, έκλεισε χωρίς να αποζημιώσει τους 70 εργαζόμενούς του. Τον Φεβρουάριο του 2013, μια ομάδα εργατών αποφασίζουν να το καταλάβουν, παράγοντας καθαριστικά προϊόντα σαν αυτοδιαχειριζόμενοι. Το εγχείρημα τους εξελίσσεται σε επανάσταση και εμπνέει ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο, που παρακολουθούν μια τελειωμένη επιχείρηση να μετατρέπεται σε σύμβολο αντίστασης και αλληλεγγύης. Το ντοκιμαντέρ του Απόστολου Καρακάση κατέγραψε αυτήν την περιπέτεια, που κόντραρε τη μαυρίλα της διαλυμένης ευρωπαϊκής οικονομίας και αποτελεί (επιτέλους!) μια αισιόδοξη ματιά στον κόσμο της κρίσης.
Μια Υπέροχη Μέρα (A Perfect Day)
Μια μέρα απ’ τη ζωή δυο εθελοντών μη κυβερνητικής οργάνωσης, καθώς προσπαθούν να βγάλουν ένα πτώμα από ένα πηγάδι, στο φλέγον έδαφος του εμφυλίου της Βοσνίας. Στην προσπάθεια τους να βρουν απλώς ένα κομμάτι σχοινί, θα περάσουν κωμικοτραγικές καταστάσεις αντιμετωπίζοντας νάρκες, γραφειοκρατία και διάφορα άλλα ευτράπελα και θα σκεφτούν πολλά για τον εαυτό, τις σχέσεις τους, αλλά και τον κόσμο γύρω τους. Πολύ ενδιαφέρον δράμα από την Ισπανία, με ένα διεθνές καστ από ηθοποιάρες: Μπενίσιο Ντελ Τόρο, Τιμ Ρόμπινς, Όλγα Κουριλένκο και Μελανί Τιερί.
Η Εβίτα δεν Κοιμάται πια Εδώ (Eva no duerme)
1952 και η Εύα Περόν (πρώτη κυρία της Αργεντινής και σύμβολο της χώρας της) μόλις πέθανε. Τη σορό της αναλαμβάνει ένας ειδικός, για να την ταριχεύσει με σκοπό να γίνει η «Ωραία Κοιμωμένη» της χώρας. Την ίδια ώρα, το ένα πραξικόπημα διαδέχεται το άλλο και κάποιοι δικτάτορες θέλουν να απαλείψουν την κληρονομιά της Εβίτα από τη μνήμη του λαού. Το σώμα της γίνεται πεδίο αντιπαλότητας επί 25 έτη και ναι, είναι μια ακόμα απίστευτη αληθινή ιστορία! Αν σ’ ενδιαφέρουν παρόμοια θέματα ή το έχεις με την πολιτική ή απλά είσαι καψούρα για τη φάτσα του Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, εδώ είσαι!
