Ιστορίες σαν του 22χρονου Τάχα από το Πακιστάν είναι η τρανή απόδειξη πως όταν για κάτι έχεις θέληση και πείσμα, είναι σχεδόν αδύνατο να μην το πετύχεις. Είναι επίσης μια καλή ευκαιρία να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για τα εμπόδια που συναντάμε μπροστά μας, αλλά να τα μετατρέψουμε σε δύναμή μας.
Όπως λέει κι ο ίδιος:
Το να πετύχεις το οτιδήποτε δεν είναι εύκολο, οπότε πρέπει να δουλέψουμε σκληρά με υπομονή, και να μην ξεχνάμε τους στόχους μας. Μια μέρα θα δούμε ότι η σκληρή προσπάθεια μας θα έχει καλό αποτέλεσμα.
Ο Τάχα βρέθηκε να παλεύει σε μια πολύ πιο σκληρή καθημερινότητα, ωστόσο το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Μπορεί το παρελθόν του να μην του άφησε την καλύτερη γεύση, αλλά του δόθηκε η ευκαιρία για ένα διαφορετικό παρόν και μέλλον και σκοπεύει να την εκμεταλλευτεί στο έπακρο.
Μέσα από καθημερινή προσπάθεια λοιπόν, σήμερα ο Τάχα μπορεί να δηλώνει φοιτητής της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΛΜΕΠΑ και να οδεύει προς την ολοκλήρωση του ονείρου του.
Ο ίδιος έχει καταγωγή από το Λαχόρ του Πακιστάν και βρέθηκε στην Ελλάδα το 2017, με μια βάρκα στα νότια των Χανίων. Για ένα διάστημα έζησε σε δομή φιλοξενίας ανηλίκων στα Ανώγεια, ενώ με την ενηλικίωσή του εντάχθηκε στο πρόγραμμα ESTIA και η πρώτη του κίνηση ήταν να πάει στην πρώτη τάξη του Λυκείου, στο εσπερινό ΕΠΑΛ Ηρακλείου.
«Έκανα μαθήματα ελληνικών στα Ανώγεια, οπότε το να φοιτήσω στο σχολείο ήταν η μεγάλη μου επιθυμία» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ενώ προσθέτει ότι «Οι καθηγητές και οι συμμαθητές ήταν πολύ υποστηρικτικοί. Με αποδέχθηκαν εύκολα και με χαρά και η σχολική κοινότητα το ίδιο». Αυτό το τελευταίο εν τω μεταξύ, παρότι θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο, μας χαρίζει πολλή χαρά. Ειδικά μετά τα τελευταία γεγονότα, έχει κάτι το ελπιδοφόρο να ακούς ανθρώπους να στηρίζουν συνανθρώπους τους που έχουν ανάγκη. Ιδιαίτερα νεαρές ηλικίες που το μόνο που επιθυμούν είναι ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που τους επιφύλασσε η τύχη.
«Διάβαζα ξανά και ξανά. Διάβαζα μόνος μου, οι καθηγητές μου από το ΕΠΑΛ μας βοηθούσαν στις επαναλήψεις, δεν έκανα ιδιαίτερα ή φροντιστήριο. Ήθελα ησυχία στο διάβασμα, και ταυτόχρονα έπρεπε να δουλέψω για να ζω. Καμιά φορά έλεγα ότι δε μπορώ να πάω δουλειά γιατί είχα να κάνω επανάληψη. Αυτό που με βοήθησε παραπάνω ήταν η στήριξη από τους καθηγητές. Όταν κάποιος σε σπρώχνει, σου δίνει ελπίδα, τότε βρίσκεις δύναμη να πετύχεις τους στόχους σου, δεν είσαι απογοητευμένος πια», εξηγεί, συμπληρώνοντας πως θεωρεί το Ηράκλειο πόλη του και πως θέλει να ζήσει εκεί.
Η πρώτη του επιλογή όπως επισημαίνει ήταν η Ιατρική, αλλά απαιτούσε πολύ διάβασμα κι ο ίδιος έπρεπε παράλληλα να δουλεύει για να βγάλει τα προς το ζην. Η σχολή που πέρασε όμως ήταν η δεύτερη επιλογή του και μόνο περήφανος πρέπει να νιώθει! Ενώ μιλώντας για αυτήν, είπε: «Την επέλεξα γιατί από όταν ήμουν μικρός ήθελα να φτιάχνω πράγματα, να ανοίγω τα μηχανήματα και να βλέπω πώς λειτουργούν.»
Η συντονίστρια του προγράμματος ESTIA της Αναπτυξιακής Ηρακλείου Δήμητρα Καμπέλη από την άλλη, ανέφερε ότι η ιστορία του Τάχα είναι ένα μάθημα ζωής για όλους μας, για το πώς η προσήλωση σε ένα στόχο και στα όνειρά μας μπορεί να αποτελέσει κινητήριο δύναμη για να προσπεράσουμε δυσκολίες που φαντάζουν απροσπέλαστες και να βάλουμε τις βάσεις για ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον. Όπως δήλωσε:
Ο Τάχα, όπως και πολλοί άλλοι ασυνόδευτοι ανήλικοι που έχουν βρεθεί στην χώρα μας, γνωρίζουν ότι αυτό θέλει κοπιαστική δουλειά γιατί η ζωή από μικρή ηλικία, τους έχει δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο. Όταν όμως βρεθούν δίπλα σε ανθρώπους που θα πιστέψουν σε αυτούς, νιώσουν προστατευμένοι, λάβουν την στήριξη και την φροντίδα που τους έλειψε, μπορούν να «λάμψουν».
Μια τέτοια υποστήριξη βρήκε και ο Τάχα στην Κρήτη, στην σχολική κοινότητα και στα προγράμματα ένταξης, όπως το ESTIA, το οποίο είναι ένα στεγαστικό πρόγραμμα για αιτούντες διεθνή προστασία, που στο Ηράκλειο Κρήτης υλοποιείται από την Αναπτυξιακή Ηρακλείου με την υποστήριξη του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου και την χρηματοδότηση του Ταμείου Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
