Ήρθε επιτέλους η Παρασκευή για να βγούμε και εμείς σαν άνθρωποι! Έτσι λοιπόν θα βγούμε με την παρέα, θα τα πιούμε και θα περάσουμε καλά, προκειμένου να ξεφύγουμε από την απαιτητική καθημερινότητα που έχουμε βιώσει όλη την προηγούμενη εβδομάδα. Βέβαια, όσο ωραία και καλά βγαίνουμε έξω και διασκεδάζουμε, άλλο τόσο δύσκολη και απάνθρωπη είναι η επιστροφή στο σπίτι. Κυριολεκτικά είναι ένας γολγοθάς!
Ας δούμε λοιπόν τα στάδια που βιώνουμε, μέχρι τελικά να φτάσουμε σπίτι:
#1 Όλα ξεκινούν με την επιθυμία μας, για φαγητό. Πραγματικά οτιδήποτε γύρω μας μοιάζει φαγώσιμο!
Σουβλάκια, πίτσα, κρέπα, ίσως κι ένα τοστάκι στο σπίτι πριν την «καληνύχτα»…
#2 Το μεγάλο δίλημμα: Ποδαράτο, με τα ΜΜΜ ή ταξάκι;
Δυστυχώς η καλύτερη επιλογή «φεύγει» και πρώτη. Πού πορτοφόλι για τέτοιες …πολυτέλειες;
#3 Το χειρότερο είναι όταν περιμένουμε με τις ώρες να έρθει το λεωφορείο…
Δε φτάνει που είσαι τύφλα, τα δρομολόγια το ξημέρωμα είναι πιο σπάνια κι από τον Mew στα Pokemon!
#4 Κι όταν το λεωφορείο επιτέλους έρχεται, εμείς συνειδητοποιούμε πως κάποιος λείπει από την παρέα…
Κι αρχίζει το ψάξιμο μέσα στον πανικό. Αν φύγει το λεωφορείο εξαιτείας ΤΟΥ, δύσκολα θα …επιβιώσει!
#5 Και συνήθως τον/την εντοπίζουμε σε μια γωνίτσα να μιλά στο τηλέφωνο χαμηλόφωνα.
Μα με ποιον/α άλλον/η; Φυσικά και με τον/την πρώην!
#6 Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο, ξεκινά το …babysitting!
Αναφέρομαι στη φάση όπου αναλαμβάνεις την επιστροφή των φίλων σου στο σπίτι τους σε ικανοποιητική κατάσταση, μιας κι αυτοί έχουν πιεί (ξανά) περισσότερο από εσένα.
#7 Φτάνοντας στο σπίτι, εκτιμούμε πόσο σπουδαίο είναι το νερό σε τούτο τον πλανήτη!
Μετά από τόσες μπόμπες …αααααχ!
#8 Περιττό να αναφέρουμαι πως αν συγκατοικούμε ή μένουμε με τους δικούς μας, καταφέρνουμε να τους ξυπνήσουμε όλους!
Φανταστείτε να μην περπατούσαμε και στ’ ακροδάχτυλα δηλαδή…
#9 Κι εκεί που ήμασταν εντελώς τέζα, ξαπλώνουμε στο κρεβάτι και ξαφνικά μας φεύγει κάθε ίχνος νύστας…
Μπορεί να εξηγήσει κάποιος αυτό το φαινόμενο με επιστημονικό τρόπο για να καταλάβουμε κι εμείς τι παίζει; Ήμαρτον δηλαδή, μήπως φταίνε οι πυτζάμες;
#10 Μετά από κανά μισάωρο αϋπνίας, σηκωνόμαστε και ψάχνουμε τίποτα …φαγώσιμο!
Όχι οτι μας χαλάνε και 2-3 σφηνάκια…
#11 Γίνεται αλκοόλ χωρίς μουσική;!
Προφανώς κι όχι! Η μούγγα είναι για τους ξενέρωτους, όχι για εμάς. Ακουστικά λοιπόν …κι όλα καλά θα πάνε!
#12 Κάπου εκεί, έρχεται και η κλασσική μελαγχολία μετά την έξοδο…
Πώς γίνεται πάνω στο κέφι να σκάνε στο μυαλό μας όλες οι λάθος αποφάσεις που έχουμε πάρει ανά καιρούς, δε θα το καταλάβουμε ποτέ…
#13 Αφού καταλήξαμε κουρέλια, τελικά πέφτουμε για ύπνο!
Τώρα τι ώρα θα προκύψει το ξύπνημα την επομένη, είναι μια άλλη, μεγάλη και πονεμένη ιστορία…
