Είναι δεδομένο πως ακούγοντας το όνομα Χριστίνα Βραχάλη, το μυαλό σου πηγαίνει αυτομάτως στον αθλητισμό. Φυσιολογικό λοιπόν, να τη συναντήσουμε σ’ ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά events στην Ελλάδα, το Navarino Challenge, το απόλυτο αθλητικό τριήμερο που λαμβάνει χώρα στο The Westin Resort Costa Navarino, στη Μεσσηνία. Φέτος μάλιστα, διεξήχθη για 5η συνεχή χρονιά.
Μπορεί να μην είχαμε άπλετο χρόνο στη διάθεσή μας, ωστόσο μας απάντησε ευχάριστα σε κάθε μας ερώτηση, δίνοντας έμπνευση σε όλους μας να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με τον αθλητισμό. Γιατί πραγματικά, αξίζει…
Γιατί είπες «ναι» φέτος στο Navarino Challenge;
Είπα “ναι”, ΚΑΙ εφέτος! Η ζωή μας είναι πρόκληση! Πρέπει να δοκιμάζουμε, να τολμούμε, για να εξελισσόμαστε και να μην παραμένουμε στάσιμοι. Το Navarino Challenge μας δίνει κάθε χρόνο την ευκαιρία να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα! Δεν θα μπορούσα να αρνηθώ το “καινούριο”!
Ποιο αγώνισμα σου άρεσε περισσότερο; Σε ποια συμμετείχες;
Πέρυσι δοκίμασα για πρώτη φορά kick boxing με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, Pilates με την εξαιρετική στο είδος της και πολύ φίλη μου πλέον, Μάντη Περσάκη! Εφέτος έπαιξα έναν “διαφορετικό” αγώνα μπάσκετ στην Costa Navarino με τη συμμετοχή Ολυμπιονικών όπως ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης και ο Περικλής Ιακωβάκης. (Ο Αλέξανδρος αν δεν ήταν Ολυμπιονίκης στο Ταε Κβον Ντο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μέλος της εθνικής μπάσκετ). Έκανα SUP στο πανέμορφο λιμάνι της Πύλου, στη Μεσσηνία, χωρίς να πνιγώ ευτυχώς, κι έτρεξα και στα 5χλμ όπως κάθε χρόνο! Όλα τα ευχαριστήθηκα, αλλά το μπάσκετ είναι η ζωή μου…
Γιατί είναι τόσο ξεχωριστή η συγκεκριμένη διοργάνωση;
Γιατί σε προκαλεί να δοκιμάσεις.. αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο! Σου δίνεται η ευκαιρία να συμμετέχεις σε αθλήματα που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ και μάλιστα να τα διδάσκεσαι από τους κορυφαίους στο είδος!
Είσαι ανοιχτή στις προκλήσεις; Ποιο είναι το πιο ακραίο πράγμα που δέχτηκες να κάνεις τελευταία;
Πάντα! Όπως είπα και πριν, η ζωή είναι πρόκληση! Έτσι τουλάχιστον την αντιμετωπίζω εγώ. Το τελευταίο “ακραίο”; Να κάνω ελεύθερη πτώση από τα 15.000 πόδια!
Τι σημαίνει ο αθλητισμός για εσένα και πόσο σημαντικός είναι πιστεύεις για τους νέους;
Ο αθλητισμός με έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Ως άνθρωπος και ως επαγγελματίας. Μ’ έμαθε να είμαι συνεπής, να έχω πειθαρχία, να κάνω υπομονή. Μ’ έμαθε να χάνω αλλά και να εκτιμώ τη νίκη. Και το πιο σημαντικό, να μοιράζομαι!
Πόσες φορές γυμνάζεσαι μέσα στην εβδομάδα; Τι κάνεις ακριβώς;
Για 25 χρόνια (!) ήμουν αθλήτρια του μπάσκετ, αγωνιζόμουν στον ιστορικό Σπόρτιγκ. Έπειτα από συνεχείς τραυματισμούς στο γόνατο αναγκάστηκα να σταματήσω πριν από δύο χρόνια, παρά τη θέλησή μου. Έπειτα γνώρισα το μπιτς βόλεϊ με το οποίο ασχολούμαι τα τελευταία δύο χρόνια. Κάνω περίπου τρεις προπονήσεις την εβδομάδα, ανάλογα με τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτω.
Τι σκέφτεσαι όταν τρέχεις; Αν σου έλεγαν να τρέξεις τον ημιμαραθώνιο τι θα απαντούσες;
Αν μου δώσετε και μία μπάλα του μπάσκετ να κάνω ντρίπλες στη διαδρομή, πολύ ευχαρίστως!
Ποιο άθλημα δεν θα έκανες ποτέ;
Νομίζω πως τα έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα. Οτιδήποτε έχει σχέση με τον αθλητισμό το σέβομαι και το αγαπώ.
Υπάρχει κάποιο αστείο περιστατικό που δεν θα ξεχάσεις ποτέ από προπόνηση, αγώνα ή επίσκεψη στο γυμναστήριο;
Ήμουν σε ομαδικό άθλημα οπότε οι ευχάριστες στιγμές και τα γέλια ήταν αμέτρητα! Αυτό που θυμάμαι είναι πως μία φορά είχε αλλάξει η έδρα του αγώνα. Εγώ με μία συμπαίκτρια μου μάλλον κάτι καταλάβαμε λάθος! Πήραμε άνετες τον καφέ μας το πρωί, πήγαμε στο κλειστό του Σπόρτιγκ, ντυθήκαμε, δεθήκαμε, κάναμε την απαραίτητη “ιεροτελεστία” και ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε πως ήμαστε μόνες μας! Λογικό γιατί το ματς γινόταν στα Εξάρχεια! Φτάσαμε στο δεύτερο ημίχρονο, καταχειροκροτούμενες. Και φυσικά όπως μπήκαμε, έτσι βγήκαμε! Μας έδιωξε, ο προπονητής!
