Είναι 9:00, καλοκαίρι με πολλή ζέστη για τόση πόλη. Εχεις μείνει στο γκρι περισσότερο από όσο περίμενες. Θέλεις λίγο μπλε, θέλεις να ανοιχτείς, θέλεις κανονικό καλοκαίρι. Καλοκαίρι με τα αλάτια στα μαλλιά, τις μπυρες στη θάλασσα, τα γέλια, τα όνειρα για το χειμώνα που έρχεται…
Βάζεις τα δυνατά σου, κάνεις δουλειές μικρές για να βγάλεις τα απαραίτητα, ίσα-ίσα για να μη ζητήσεις από τους γονείς σου, αφού εσύ είσαι ανεξάρτητος. Τις χαίρεσαι, όμως. Θα σε πάνε διακοπές. Θα σε πάνε στο νησί. Σε ποιο νησί; Ακόμα δεν ξέρεις. Είναι Ιούλιος και εσύ ακόμα δεν έχεις κανονίσει πού και πότε θα πας. Έχεις όμως την παρέα σου και πιο σημαντικά έχεις εσένα. Κάπου θα πας. Δεν μπορεί.
Κάθε μέρα ξεκινάει με λίγη περισσότερη δυσκολία από την προηγούμενη. Αλλά εσένα τι σε νοιάζει. Σε λίγες μέρες παίρνεις το πλοίο. Είσαι λίγες ώρες μακριά από το μπλε πια. Από την άμμο και τα ηλιοκαμμένα πρόσωπα.
Έρχεται εκείνη η μέρα. Φτάνεις. Επιτέλους. Δένει το πλοίο και εσύ μπορείς να μυρίσεις κιόλας το καλοκαίρι. Είσαι με τους φίλους σου. Δεν σε νοιάζει τίποτα. Θα είσαι ανοιχτός στο κάτι παραπάνω. Αυτό είναι το καλοκαίρι σου. Έτοιμος να το ζήσεις όπως σου αξίζει. Ανοιχτός στο διαφορετικό, στο απίστευτο, στο καινούργιο, στο άγνωστο.
Μπάνια, ύπνος, ποτά, ξεκούραση.
Κι άλλα μπάνια, κι άλλη θάλασσα, κι άλλος ύπνος στην παραλία. Καίγεσαι. Θυμάσαι τους γονείς σου που σου λέγανε να μην ξεχνάς το αντιηλιακό. Εσύ το ξέχασες και τότε τους αγάπησες λίγο παραπάνω, λες και γίνεται να τους αγαπήσεις παραπάνω.
Βγαίνεις έξω, είσαι συνέχεια με τους φίλους σου, θες, όμως, να γνωρίσεις κόσμο, να ανοιχτείς. Κοιτάς γύρω. Την πιάνει το βλέμμα σου. Είναι πανέμορφη και είναι καλοκαίρι. Την ερωτεύεσαι επί τόπου.
Κάπως έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Τους ερωτεύεσαι επί τόπου ή καθόλου. Την ερωτεύεσαι καλοκαιρινά, με θάρρος, χωρίς φόβο, με πολύ πάθος, δεν σε νοιάζει ο επόμενος μήνας. Σε νοιάζει εκείνο το συγκεκριμένο βράδυ. Την κοιτάς, σε κοιτάει, δεν της μιλάς. Σου μιλάει εκείνη. Πάλι πανέμορφη. Θυμάσαι γιατί σου αρέσει τόσο το καλοκαίρι. Μιλάτε για λίγο και ξαφνικά φτάνει ξημέρωμα. Προσπαθείς. Κάνεις ακόμη και κάτι μικρό γιατί είναι πολύ καλύτερο από το τίποτα.
Οι μέρες περνάνε τόσο γρήγορα και εσύ προσπαθείς κάπως να σταματήσεις το χρόνο. Οι φίλοι σου φεύγουν, έρχονται άλλοι, μένεις μόνος σου, δεν σε πειράζει. Φεύγει κι εκείνη. Εσύ την ερωτεύτηκες για ένα καλοκαίρι και ούτε αυτό σε πειράζει. Δίνετε ραντεβού στην Αθήνα. Μπορεί και να μην γίνει ποτέ. Τι σε νοιάζει; Τρέχεις να την προλάβεις στο λιμάνι, σε αυτό το βασανιστικά πρωινό πλοίο, χαράζει καινούργια μέρα, ξέρεις ότι δεν έχει νόημα που τρέχεις αλλά εσύ το κάνεις έτσι κι αλλιώς.
Τελευταίο μπάνιο. Τελευταία αλάτια στα μαλλιά. Τελευταίο ξημέρωμα. Τελευταίο ποτό.
Σε πιάνει ένας πνιχτός λυγμός και δεν καταλαβαίνεις γιατί. Συνειδητοποιείς ότι όλα συμβαίνουν εδώ. Και όλα συμβαίνουν τώρα. Πέρασες ένα καλοκαίρι με τόσο ήλιο και θάλασσα που θα σε κάνει να χαρείς ξανά το χειμώνα. Όντως, όλα συμβαίνουν εδώ και τώρα. Και ήσουν ανοιχτός στο διαφορετικό, πηγές στον ουρανό, ξαναγύρισες, έκανες όσα δεν φανταζόσουν. Μέσα σε λίγες μέρες. Αλλά πιο σημαντικά, είδες τα πράγματα αλλιώς.
Το καλοκαίρι φέτος ήταν απλό, όπως το ήθελες. Αυτό που δεν του χρωστάς και δε σου χρωστάει. Το καλοκαίρι, όμως, δεν σταματάει εκεί και τότε. Γιατί εσύ πια είσαι ανοιχτός να περιπλανηθείς, να ανακαλύψεις, να εξερευνήσεις, να δεις ακόμα κι αυτά που δεν φαίνονται.
Αυτό είναι καλοκαίρι. Αυτό που σε βγάζει μέχρι το επόμενο και σε διαμορφώνει.
Ανακάλυψε πώς θα κάνεις πιο OPEN το καλοκαίρι σου στο www.vodafonecu.gr
