Μπορεί εσύ κι εγώ αυτήν την στιγμή να μπαίνουμε σιγά-σιγά σε mood εξεταστικής, ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που περνάνε σίγουρα πολύ καλύτερα. Και όχι δε μιλάω για τους συμφοιτητές που ανεβάζουν καφεδάρες στην παραλιακή, αλλά για τα παιδάκια του Δημοτικού και του Γυμνασίου.
Αυτά που λες, δε διανύουν καμία προεξεταστική περίοδο, αλλά εκείνη όπου ο καιρός ανοίγει, οι ρυθμοί των μαθημάτων πέφτουν και οι εκδρομές και οι περίπατοι πληθαίνουν. Το πόσο μπορεί να ζηλεύουμε αυτήν την ξέγνοιαστη ζωάρα που κάνουν, δεν περιγράφεται!
Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, περάσαμε κι εμείς από αυτές τις εποχές. Τις εποχές όπου ετοιμάζαμε τα παγουρίνια μας, το κολατσιό μας, φοράγαμε το καπελάκι μας και ήμασταν έτοιμοι για περιπέτειες με τους συμμαθητές στο παρκάκι της γειτονιάς. Αν με ρωτάς όμως, αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο από όλα, είναι εκείνα τα στιχάκια που ακούγονταν σε κάθε εκδρομή. Τα οποία στιχάκια ήταν τόσο ασυνάρτητα κι άλλα αντ’ άλλων, που δεν πρόκειται να ξεθωριάσουν ποτέ από τη μνήμη μας.
Και όχι να το παινευτώ, αλλά ακόμα κι εκεί αποδεικνύεται ότι ζήσαμε γαμάτα παιδικά χρόνια. Βλέποντας τα σημερινά παιδιά να χαίρονται τις εκδρομές τους με ένα ηχείο στο χέρι και να αντικαθιστούν τα χαριτωμένα ακαταλαβίστικα στιχάκια μας με τα αντίστοιχα του Sin Boy, σε πιάνει λίγο η πσυχούλα σου…
Πέρα όμως από αυτό, μ’ έπιασε και μια κάποια νοσταλγία φέρνοντας στο μυαλό μου όλα εκείνα τα – σκληρά πολλές φορές – ποιηματάκια που ακόυγονταν σε κάθε εκδρομή:
#1 «Αγόρια ιππότες, κορίτσια μαύρες κότες»
Η πιο χιλιοτραγουδισμένη ατάκα των παιδικών χρόνων, όλων των αγοριών. Ακουγόταν συνήθως ταυτόχρονα από ένα γκρουπάκι… ιπποτών, προς ένα γκρουπάκι μαύρων κότων, όταν οι πρώτοι ήθελαν να τονίσουν την ανωτερότητά τους. Η επιλογή των συγκεκριμένων χαρακτηρισμών για τα δύο φύλα κανείς δεν ξέρει πώς προέκυψε, ωστόσο εμείς αυτά μάθαμε αυτά λέγαμε.
#2 «Κορίτσια μπαλαρίνες, αγόρια μαύρες χήνες»
Να και η απάντηση των κοριτσιών στην παραπάνω προσβολή. Ιππότες εσείς; Μπαλαρίνες εμείς! Μαύρες κότες εμείς; Μαύρες χήνες εσείς!
#3 «Κορίτσια στο σπίτι, αγόρια στη βουλή, να πλένετε τα σώβρακα του Καραμανλή»
Άλλη μία βόμβα που έσκαγε από τη μεριά των κοριτσιών, λίγο πιο πολιτικοποιημένη αυτήν τη φορά, όπου αναφέρεται ο τέως πρωθυπουργός της χώρας. Δε διευκρινίζεται ωστόσο ποιανού Καραμανλή τα σώβρακα θα πλένουν τα αγόρια, σε κάθε περίπτωση όμως, ευχάριστο δεν το λες.
Το στιχάκι αυτό ακουγόταν κι από τη μεριά των αγοριών, με μόνη διαφορά την αντιστροφή των ρόλων.
#4 «Φτα φτα φτάσαμε και τα αγόρια βράσαμε με αλάτι και πιπέρι να τα φαν’ οι συμπεθέροι.»
Εδώ πια μπαίνουμε σε πιο σκοτεινά και διεστραμμένα μονοπάτια, και να φανταστείς ότι μιλάμε για ευαίσθητες ηλικίες… Τη βλέπαμε λίγο Χάνιμπαλ Λέκτερ εμείς τα κοριτσάκια προτού βρωντοφωνάξουμε το παραπάνω στιχάκι, έχοντας απάνθρωπες διαθέσεις. Εντωμεταξύ, τα συμπεθέρια πού τα βρίσκαμε 8 χρονών σκατά;
#5 «Ουμε ουμε ουμε σας ευχαριστούμε κι αν μας αγαπάτε να μας ξαναπάτε»
Σαφή επίκληση στο συναίσθημα των καθηγητών και του διευθυντή, η οποία ωστόσο τώρα εκ των υστέρων, κι αφού έχουμε περάσει από Γυμνάσια και Λύκεια, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν έκανε κάποια ιδιαίτερη δουλειά. Αυτό που τελικά έπειθε τους καθηγητές να μας ξαναπάνε εκδρομούλα, ήταν η ίδια βαρεμάρα με τη δική μας που είχαν για μάθημα.
#6 «Πάτα γκάζι οδηγέ για να τους περάσουμε, κι άμα τους περάσουμε, μπύρα θα κεράσουμε!»
Κουβαρντάδες από τους λίγους. Στην ουσία ζητάγαμε από οδηγό πούλμαν, ο οποίος μετέφερε παιδιά Δημοτικού, να πατήσει γκάζι και να κάνει κοντρίτσες με το μπροστινό λεωφορείο του άλλου τμήματος κι όποιον πάρει ο χάρος. Κι όλα αυτά για μία μπύρα ΦΙΞ ή έναν κουραμπιέ ή ένα παγωτό, ό,τι μας ήταν εύκαιρο για κέρασμα τέλος πάντων.
#7 «Ο λαός απαιτεί να μας πάτε εκδρομή κι άμα δε μας πάτε, θα παίξουμε καράτε»
Σε αντίθεση με το #5, εδώ οι διαθέσεις μας ήταν μια στάλα πιο άγριες και η εναλλακτική να τους πάρουμε με το καλό, δεν υπήρχε. Οι καθηγητές είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο και μόνο πράγματα: εκδρομή ή ξύλο!
#8 «Ουμε ουμε ουμε σας ευχαριστούμε και αύριο πρωί αδιάβαστοι θα ‘ρθούμε…»
Έκφραση ευγνωμοσύνης μετά από εκδρομή ή περίπατο. Βέβαια, ναι μεν να ‘ναι καλά οι δάσκαλοι που μας έκαναν το χατίρι, αλλά όλα κι όλα. Δε θα κάτσουμε και να διαβάσουμε κιόλας!
