Γνωρίζεις έναν άνθρωπο κι από τον πρώτο κιόλας καιρό παρατηρείς ορισμένα πράγματα στη συμπεριφορά του που σε ενοχλούν.
Από τη μία εσύ να προσπαθείς να βρεις χρόνο γι’ αυτόν με κάθε τρόπο, όσο γεμάτο κι αν είναι το πρόγραμμά σου, κι από την άλλη εκείνος να μη δείχνει κάποια θέληση να ακολουθήσει… Και αναρωτιέσαι πολύ σωστά, πόσο δύσκολο είναι για κάποιον που ενδιαφέρεται να βρει λίγο χρόνο; Και πόσο παράλογο είναι να το ζητάς εσύ;
Σίγουρα θα υπάρξουν μέρες που λόγω σχολής, δουλειάς ή άλλων υποχρεώσεων, οι ώρες της ημέρας να μη φτάνουν όχι για συνάντηση, αλλά ούτε για μήνυμα. Δεκτό και κατανοητό. Ωστόσο, όταν αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση, ούτε κατανοητό είναι ούτε αποδεκτό.
Όταν βρίσκεσαι σε μία σχέση θες να αισθάνεσαι σημαντική για τον άλλον, ότι είσαι μέρος της καθημερινότητάς του. Έχεις ανάγκη ρε παιδί μου, να νιώθεις πως βρίσκεσαι πάνω-πάνω στη λίστα των προτεραιοτήτων. Αν εκείνος επιλέγει να σε αφήνει εκτός από καθετί σοβαρό συμβαίνει στη ζωή του, τότε αυτό κάτι σημαίνει.
Αλλά ακόμα και πιο απλά πράγματα, όπως μια καλημέρα το πρωί, ένα γλυκό μήνυμα μέσα στην ημέρα ή ένα γρήγορο τηλεφώνημα το βράδυ πριν πέσει για ύπνο, δείχνουν πως βρίσκεσαι στο μυαλό του και με την πρώτη ευκαιρία θέλει να επικοινωνεί μαζί σου. Και πίστεψέ με, θα καταλάβεις πότε πρόκειται για τηλεφώνημα ή μήνυμα για «να βγάλει την υποχρέωση» και πότε γίνεται από πραγματικό ενδιαφέρον.
Όμως ξέρει τι κάνει. Μαζί με τις δικαιολογίες για το πού χάθηκε, σου αραδιάζει και πολλά γλυκόλογα. Τα συνηθισμένα σαχλαμάρικα γλυκόλογα, μόνο και μόνο για να διορθώσει κάπως την κατάσταση. Και μια υπόσχεση πως με την πρώτη ευκαιρία θα βρεθείτε.
Και όχι καμια μέρα, ώρα ή μέρος που να μπορείς εσύ, άλλα όποτε κι όπου βολεύει εκείνον.
Κι αυτό είναι το μοναδικό λάθος που μπορώ να σου καταλογίσω. Το ότι δίνεσαι σε κάποιον και περιμένεις να δεις ανταπόκριση είναι απόλυτα φυσιολογικό. Έτσι έχει το πράγμα.
Από την στιγμή όμως που βλέπεις πως αυτή η ανταπόκριση δε λέει να έρθει, ή όχι στο βαθμό που θα ήθελες, τότε το λάθος σου είναι που συνεχίζεις εσύ με τους ίδιους ρυθμούς. Υποχωρείς, συμβιβάζεσαι και μαθαίνεις στον άλλον πως τελικά η δική του γνώμη μετράει περισσότερο. Στο πότε θα τα πείτε, πότε θα βρεθείτε από κοντά, πότε θα προχωρήσετε πιο σοβαρά και πάει λέγοντας.
Είσαι σίγουρη όμως πως θες να βρίσκεσαι συνεχώς στο περίμενε;
Για το πότε θα χτυπήσει το ρημαδοτηλέφωνο, πότε θα τον δεις και πότε θα πάρει αυτό που έχετε πιο σοβαρά! Πες τα δύο πρώτα κάποια στιγμή θα γίνουν, το τελευταίο όμως, δύσκολο το κόβω. Αν δεν είσαι προτεραιότητα για τον άλλον από την αρχή, πώς περιμένεις να γίνεις στη συνέχεια;
Ξέρω, ξεχνάω ένα σημαντικό κομμάτι τόση ώρα κι αυτό είναι πως είσαι ερωτευμένη.
Πράγμα που σημαίνει πως κάτι λόγια σαν αυτά που διαβάζεις τόση ώρα, δε σου κάνουν ιδιαίτερη αίσθηση… Ό,τι και να πω εγώ, την επόμενη φορά που θα έρθει εκείνος να δικαιολογηθεί και να επανορθώσει με τον τρόπο του, κάθε σου αμφιβολία θα εξαφανιστεί. Γιατί σε ξέρει, έχει μάθει πια τα κουμπιά σου και μ’ έναν περίεργο τρόπο σε χειραγωγεί!
Φτάνουν πια οι δικαιολογίες και ξεκίνα να βάζεις όρια στον εαυτό σου. Αν στ’ αλήθεια ένιωθε πράγματα για σένα και ήθελε να είναι μαζί σου, θα το έκανε χωρίς δικαιολογίες!
Μην ωραιοποιείς την όλη κατάσταση και αντιμετώπισε το πρόβλημα κατάματα. Δε θέλεις να βρίσκεσαι σε μια τέτοια σχέση και καταβάθος το ξέρεις, απλώς αφήνεις τις ανασφάλειες σου να σε καθοδηγούν.
Και ποιος ο λόγος που υπομένεις όλη αυτήν την επώδυνη κατάσταση; Δεν αντέχεις στην ιδέα πως επένδυσες για άλλη μια φορά στο λάθος άνθρωπο; Πως πρέπει να βρεθείς ξανά στο ίδιο σημείο που ήσουν πριν: πληγωμένη και στην αναζήτηση του μεγάλου έρωτα;
Βρες τα με τον εαυτό σου, συνειδητοποίησε τι αξίζεις και πως δεν πρέπει να συμβιβάζεσαι με καθετί λιγότερο και τότε ο έρωτας θα σου χτυπήσει την πόρτα εκεί που δεν τον περιμένεις!
