Όταν ακούω για ισπανόφωνη ταινία, είμαι πιο προκατειλημμένος από ποτέ. Είμαι παιδί των αμερικανικών παραγωγών, δεν το κρύβω. Αυτό όμως δε συνέβη με το ‘Society of the Snow’, τη νέα προσθήκη του Netflix, γιατί αφενός ήμουν προϊδεασμένος για το άκρως συγκλονιστικό story που παρουσιάζει, αφετέρου πρόκειται για μια πραγματική έκπληξη που αξίζει τα εύσημα. Αν έχεις πήξει και εσύ από τις ισπανικές παραγωγές, έχεις βαρεθεί τα ίδια πρόσωπα και σνομπάρεις την αισθητική αυτή, το ‘Society of the Snow’ είναι ένα whole different story.
Η ταινία έσκασε σαν ευχάριστη βόμβα πριν μερικές μέρες στην πλατφόρμα και βρέθηκε αμέσως στην πρώτη θέση του Top10. Και δικαίως. Τα 60 εκατ. budget αξιοποιήθηκαν δεόντως και το αποτέλεσμα το αποδεικνύει. Επάξια, λοιπόν, μπήκε με τα μπούνια στα Oscar shortlists, ως υποψήφια για το βραβείο Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας, όπως έκανε και στα Golden Globes (όπου την κατηγορία κέρδισε το γαλλικό ‘Anatomy of a Fall’).
@juanicar_ La sociedad de la nieve top 1 mundial en @Netflix gracias. aca algo del backstage, ultimos dias de rodaje en montaña 🏔️ #lasociedaddelanieve #jabayona #netflix #cine @Netflix Argentina ♬ Found (From the Netflix Film ‘Society of the Snow’) – Michael Giacchino
Είναι η δεύτερη κινηματογραφική απόπειρα να μεταφερθεί το «Θαύμα των Άνδεων» στη μεγάλη οθόνη, αφού το 1993 είχε προηγηθεί το αμερικανικό ‘Alive’ του Frank Marshall, με τον εξαιρετικό Ethan Hawke. Ωστόσο, η αμιγώς ισπανική παραγωγή, με όλους τους πρωταγωνιστές Ισπανόφωνους, μας έβαλε τα γυαλιά.
Ο J. A. Bayona ανέλαβε την πλήρη σκηνοθεσία καθώς και μέρος του screenplay, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.
Το έργο είναι βασισμένο στην αληθινή τραγική ιστορία του αεροπορικού δυστυχήματος της Πτήσης 571 από την Uruguayan Air Force το 1972. Το αεροπλάνο μετέφερε μια ομάδα νέων παικτών ράγκμπι, μαζί με φίλους και συγγενείς, από το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης με προορισμό το Santiago της Χιλής. Εξαιτίας κάποιων λανθασμένων υπολογισμών του άπειρου συγκυβερνήτη και κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, το αεροπλάνο συνετρίβη αναπάντεχα σε μια πλαγιά των Άνδεων. Με καταφύγιο την κομμένη καμπίνα του αεροσκάφους, οι επιζήσαντες θα παραμείνουν εκεί 72 μέρες και θα έρθουν αντιμέτωποι με τις προκλήσεις της ανθρώπινης φύσης αλλά και τις απάνθρωπες καιρικές συνθήκες.
Η ταινία διαρκεί 2 ώρες και 25 λεπτά και την παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα χωρίς να χάνει στιγμή την προσοχή σου. Ο αγώνας για να κρατηθούν στη ζωή επιφυλάσσει συγκλονιστικές καταστάσεις, με τους επιζήσαντες να καταφεύγουν στον κανιβαλισμό τρώγωντας τα πτώματα, για να καλύψουν τις ζωτικές τους ανάγκες.
Η παραγωγή έλαβε χώρα κατά ένα μεγάλο μέρος της στο actual σημείο της συντριβής του αεροπλάνου, σε ένα πεδίο τόσο ρεαλιστικό, που σε κάνει να το ζεις μαζί με τους πρωταγωνιστές. Η σκηνοθετική προσέγγιση του J.A. Byona επιμένει στους στενούς δεσμούς που αναπτύσσουν οι νεαροί παίκτες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και αναδεικνύει την ανθρώπινη δύναμη.
Με τα αριστοτεχνικά κοντινά καδραρίσματα, η εικόνα είναι σχεδόν διαδραστική. Τα εξαιρετικά πλάνα ντυμένα με φοβερή αισθητική σε γωνίες λήψης και χρώματα, είναι μερικά από τα top selling points της ταινίας που ακολουθούν το ήδη δυνατό, αληθινό σενάριο. Πολύ δύσκολο και όμως to the point ήταν και το project των make up artists, που έφεραν στην οθόνη μέσω των πρωταγωνιστών μια τόσο raw εικόνα.
Παρά την πληθώρα αναγνωρίσιμων πλέον ισπανόφωνων ηθοποιών, σε αυτό το film βλέπουμε λιγότερο δημοφιλείς συντελεστές, που κάνουν όμως απελπιστικά καλό deliver τον ρόλο τους.
Το σενάριο δεν κάνει ούτε λεπτό κοιλιά και ανά πάσα στιγμή αντιλαμβάνεσαι στο πετσί σου ότι μπορεί να συμβεί κάτι αναπάντεχο που θα σε ξεσηκώσει εκ νέου. Οι διάλογοι είναι ουσιώδεις χωρίς να κουράζουν και υπό άλλες συνθήκες, το ότι είναι στην ισπανική γλώσσα ίσως να ήταν αρνητικό. Στη συγκεκριμένη ιστορία όμως, αποτελεί ένα ωραίο στοιχείο ρεαλισμού, εφόσον μπορεί να αποδώσει την κουλτούρα των real life πρωταγωνιστών με πιο μεστό τρόπο.
Το ‘Society of the Snow’ είναι μια πάρα πολύ καλή παραγωγή, που κάνει περήφανα όλα τα outsiders εκεί έξω. Θα σε συγκινήσει, θα σε προβληματίσει και θα σε συναρπάσει. Ένας διαρκής κόμπος στο στομάχι είναι η απόδειξη ότι πρόκειται για μια σοβαρή και μελετημένη μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του δημοσιογράφου Pablo Vierci. Είναι ένα story για γερά στομάχια που έχει να σου δώσει πολλά. Από υπαρξιακές σκέψεις μέχρι ένα δυνατό motivational σκούντημα. Το Netflix κρύβει και διαμαντάκια!
